| EXEC(3) | Podręcznik programisty Linuksa | EXEC(3) |
execl, execlp, execle, execv, execvp, execvpe - uruchomienie pliku
#include <unistd.h>
extern char **environ;
int execl(const char *path, const char
*arg, ...
/* (char *) NULL */);
int execlp(const char *file, const char *arg,
...
/* (char *) NULL */);
int execle(const char *path, const char *arg,
...
/*, (char *) NULL, char * const envp[] */);
int execv(const char *path, char *const
argv[]);
int execvp(const char *file, char *const
argv[]);
int execvpe(const char *file, char *const
argv[],
char *const envp[]);
Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz
feature_test_macros(7)):
execvpe(): _GNU_SOURCE
Rodzina funkcji exec() zastępuje w pamięci obraz bieżącego procesu obrazem nowego procesu. Funkcje opisane na tej stronie podręcznika są tylko nakładkami dla funkcji execve(2). (Dodatkowe informacje na temat nadpisywania bieżącego procesu można znaleźć na stronie podręcznika execve(2)).
Pierwszym argumentem tych funkcji jest ścieżka do pliku, który ma być uruchomiony.
Kolejne wyrażenia const char *arg w funkcjach execl(), execlp() i execle() można traktować jako arg0, arg1, ..., argn. Razem opisują one listę jednego lub więcej wskaźników do zakończonych znakiem NUL łańcuchów, reprezentujących listę argumentów udostępnianych wykonywanemu programowi. Pierwszy argument, zgodnie z konwencją, powinien wskazywać na nazwę pliku powiązaną z wykonywanym plikiem. Lista argumentów musi być zakończona wskaźnikiem null, a ponieważ te funkcje są funkcjami o zmiennej liczbie argumentów, wskaźnik ten musi być rzutowany na (char *) NULL.
Funkcje execv(), execvp oraz execvpe() używają tablicy wskaźników do zakończonych znakami NUL łańcuchów reprezentujących listę argumentów dostępnych dla wykonywanego programu. Pierwszy argument, zgodnie z konwencją, powinien wskazywać na nazwę pliku powiązaną z wykonywanym plikiem. Tablica wskaźników musi być zakończona wskaźnikiem null.
Funkcje execle() i execvpe() pozwalają na podanie w parametrze envp środowiska wykonywanego procesu. Parametr envp jest tablicą wskaźników do zakończonych znakiem NUL łańcuchów znaków. Tablica ta musi być zakończona wskaźnikiem null. Pozostałe funkcje pobierają środowisko dla nowego procesu z zewnętrznej zmiennej environ procesu wywołującego te funkcje.
Funkcje execlp(), execvp() oraz execvpe() wykonują zadania powłoki, szukając pliku wykonywalnego, jeśli nazwa pliku nie zawiera znaku ukośnika (/). Plik jest wyszukiwany w rozdzielonej dwukropkami liście ścieżek do katalogów podanej w zmiennej środowiskowej PATH. Jeśli ta zmienna nie jest zdefiniowana, wartością domyślną jest lista katalogów składająca się z katalogu bieżącego oraz listy katalogów zwróconej przez Ścieżka confstr(_CS_PATH). (To wywołanie confstr(3) zazwyczaj zwraca wartość "/bin:/usr/bin").
Jeśli podana nazwa pliku zawiera znak ukośnika, to wartość zmiennej PATH jest ignorowana i wykonywany jest plik z podanej lokalizacji.
Dodatkowo pewne błędy są traktowane w specjalny sposób.
Jeśli dostęp do pliku został zabroniony (wywołanie execve(2) zakończyło się błędem EACCES), funkcje te będą przeszukiwać resztę ścieżki. Jeśli jednak nie odnajdą innego pliku, powrócą i ustawią wartość zmiennej errno na EACCES.
Jeśli nagłówek nie zostanie rozpoznany (wywołanie execve(2) zakończy się błędem ENOEXEC), funkcje te spróbują uruchomić powłokę (/bin/sh) ze ścieżką do pliku jako pierwszym argumentem. (Jeśli i ta próba się nie powiedzie, przeszukiwanie zostanie zakończone).
Funkcje exec() powracają tylko wtedy, gdy wystąpi błąd. Zwracana jest wartość -1 i ustawiana jest zmienna errno, określająca rodzaj błędu.
Każda z tych funkcji może zakończyć się niepowodzeniem i ustawić jako wartość errno dowolny błąd określony dla execve(2).
Funkcja execvpe() pojawiła się po raz pierwszy w wersji 2.11 biblioteki glibc.
Informacje o pojęciach używanych w tym rozdziale można znaleźć w podręczniku attributes(7).
| Interfejs | Atrybut | Wartość |
| execl(), execle(), execv() | Bezpieczeństwo wątkowe | MT-Safe |
| execlp(), execvp(), execvpe() | Bezpieczeństwo wątkowe | MT-Safe env |
POSIX.1-2001, POSIX.1-2008.
execvpe() jest rozszerzeniem GNU.
W niektórych systemach domyślna ścieżka (używana, gdy środowisko nie zawiera zmiennej PATH) zawiera bieżący katalog na samym końcu listy, po /bin oraz /usr/bin, aby zapobiec koniom trojańskim. Linux korzysta tu z tradycyjnej domyślnej ścieżki z bieżącym katalogiem umieszczonym na początku.
Zachowanie execlp() oraz execvp() w przypadku wystąpienia błędów podczas uruchamiania pliku jest przyjęte jako tradycyjne, ale nie jest udokumentowane przez standard POSIX. BSD (a być może także inne systemy) po napotkaniu błędu ETXTBSY czeka przez chwilę i próbuje ponownie. Linux traktuje to jako błąd i powraca natychmiast.
Tradycyjnie funkcje execlp() oraz execvp() ignorowały wszystkie błędy oprócz podanych powyżej oraz ENOMEM i E2BIG, po których powracały. Obecnie powracają także wtedy, gdy wystąpi dowolny błąd inny od opisanych powyżej.
sh(1), execve(2), execveat(2), fork(2), ptrace(2), fexecve(3), system(3), environ(7)
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.07 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem https://www.kernel.org/doc/man-pages/.
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Adam Byrtek (PTM) <abyrtek@priv.onet.pl>, Andrzej Krzysztofowicz (PTM) <ankry@mif.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.07 oryginału.
| 2016-03-15 | GNU |