FMAX(3) | Podręcznik programisty Linuksa | FMAX(3) |
fmax, fmaxf, fmaxl - wyznaczają maksimum z dwóch liczb zmiennoprzecinkowych
#include <math.h>
double fmax(double x, double
y);
float fmaxf(float x, float y);
long double fmaxl(long double x, long double
y);
Proszę linkować z -lm.
Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz
feature_test_macros(7)):
fmax(), fmaxf(), fmaxl():
Funkcje te zwracają większą spośród wartości liczb x i y.
Funkcje te zwracają maksimum z liczb x i y.
Jeśli jednym z argumentów jest NaN, to zwracany jest drugi argument.
Jeśli oba argumenty są NaN, to zwracane jest NaN.
Nie występują.
Funkcje te pojawiły się po raz pierwszy w wersji 2.1 biblioteki glibc.
Informacje o pojęciach używanych w tym rozdziale można znaleźć w podręczniku attributes(7).
Interfejs | Atrybut | Wartość |
fmax(), fmaxf(), fmaxl() | Bezpieczeństwo wątkowe | MT-Safe |
C99, POSIX.1-2001, POSIX.1-2008.
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.07 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem https://www.kernel.org/doc/man-pages/.
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.07 oryginału.
2016-07-17 |