| PROCMAIL(1) | General Commands Manual | PROCMAIL(1) |
procmail - autonomiczny procesor poczty
procmail [-ptoY] [-f od_kogo]
procmail [-toY] [-f fromwhom] [-a
argument] ...
procmail [-ptY] -m
[parametr=wartość] ... rcfile
procmail -v
Szybką orientację w temacie można uzyskać, czytając umieszczone na końcu UWAGI.
Procmail powinien być wywoływany automatycznie, korzystając z mechanizmu .forward w momencie przybycia listu. Alternatywnie, gdy jest zainstalowany przez administratora systemu, może być wywoływany bezpośrednio przez program pocztowy (mailer). Po wywołaniu, najpierw ustawia na wartości domyślne pewne zmienne środowiskowe, odczytuje wiadomość pocztową ze stdin (do EOF), oddziela jej treść od nagłówka, a następnie, jeśli nie podano argumentów wiersza poleceń, zaczyna szukać pliku o nazwie $HOME/.procmailrc. Stosownie do reguł przetwarzania zawartych w tym pliku świeżo otrzymana wiadomość pocztowa zostaje umieszczona we właściwym katalogu. Jeśli nie istnieje plik rc, lub jego przetwarzanie dojdzie do końca, procmail zapisze wiadomość w domyślnej skrzynce pocztowej (mailbox) systemu.
Jeśli nie podano ani pliku rc, ani opcji -p w wierszu poleceń, to program przed odczytaniem $HOME/.procmailrc zinterpretuje polecenia zawarte w /etc/procmailrc (o ile istnieją). Podczas tworzenia /etc/procmailrc trzeba uważać, ponieważ jeśli warunki na to pozwolą, zostanie on uruchomiony z prawami administratora (w przeciwieństwie do pliku $HOME/.procmailrc).
Jeśli procmail zostanie uruchomiony z uprawnieniami roota lub jako suid root, to może pracować jako agent dostarczania poczty (mail delivery agent), z poszerzonymi możliwościami, wstecznie zgodny.
Można go też wykorzystywać jako uniwersalny filtr pocztowy, tzn. poczyniono pewne kroki, by procmail mógł być wywoływany w specjalnej regule programu sendmail(8).
Format pliku rc jest opisany szczegółowo na stronie podręcznika procmailrc(5).
Technika punktowania ważonego jest szczegółowo opisana na stronie procmailsc(5).
Przykłady plików rc można obejrzeć na
stronie procmailex(5).
Wszelkie argumenty zawierające "=" są uważane za przypisania wartości zmiennym środowiskowym. Wszystkie one zostaną obliczone po przypisaniu wartości domyślnych, a przed otwarciem pierwszego pliku rc.
Wszelkie inne argumenty są uważane za ścieżki pliku rc: albo absolutne, albo względne, w odniesieniu do bieżącego katalogu, jeśli zaczynają się od "./". Wszelkie inne ścieżki względne są uważane za podane względem katalogu $HOME, chyba że użyto opcji -m. Wówczas wszystkie ścieżki względne odnoszą się do bieżącego katalogu. Procmail zacznie od pierwszej ścieżki, którą znajdzie w wierszu poleceń. Następne zostaną przetworzone tylko wtedy, jeśli poprzednie nie mają odpowiadającego wpisu HOST-directive, lub w wypadku, gdy nie istnieją.
Jeśli nie poda się plików rc, procmail
zagląda do $HOME/.procmailrc. Jeśli nawet tego nie
dało się znaleźć, przetwarzanie będzie
kontynuowane zgodnie z domyślnymi ustawieniami zmiennych
środowiskowych i zmiennych podanych w wierszu poleceń.
Przykłady plików rc można obejrzeć na stronie procmailex(5). Mały fragment pliku rc można znaleźć w sekcji UWAGI, poniżej.
Pomiń resztę tej sekcji, chyba że jesteś administratorem, który ma jakieś pojęcie o składni sendmail.cf.
Opcja -m jest zazwyczaj używana, gdy procmail jest wywoływany przez regułę pliku sendmail.cf. Aby móc tego dokonać, dobrze jest utworzyć dodatkowy wpis o programie dostarczającym pocztę "procmail" w pliku sendmail.cf (poza już obecnym mailerem "local", który uruchamia procmaila). Aby utworzyć taki wpis, sugerujemy coś takiego:
Mprocmail, P=/usr/bin/procmail, F=mSDFMhun, S=11, R=21,
A=procmail -m $h $f $u
Umożliwi to wykorzystanie do filtrowania poczty poprzez mailer procmail reguł podobnych do poniższej (prawdopodobnie w zestawie reguł (ruleset) 0). Prosimy zwrócić uwagę na początkową tabulację oznaczającą kontynuację reguły i tabulację służącą do oddzielenia komentarzy:
R$*<@some.where>$*
$#procmail $@/etc/procmailrcs/some.rc $:$1@some.where.procmail$2 R$*<@$*.procmail>$*
$1<@$2>$3 Już przefiltrowane, odwzoruj z powrotem
A plik /etc/procmailrcs/some.rc może być taki:
SENDER = "<$1>" # poprawienie pustego adresu nadawcy SHIFT = 1 # usunięcie go z $@ :0 # Spuść do muszli całą pocztę śmieciową ;) * ^Subject:.*junk /dev/null :0 w # przekaż resztę przesyłek dalej ! -oi -f "$SENDER" "$@"
Należy uważać, gdy z wnętrza pliku
/etc/procmailrcs/some.rc wysyłane będą listy:
jeśli wyśle się je na adresy, które
odpowiadają znowu pierwszej regule, można utworzyć
nieskończoną pętlę.
procmailrc(5), procmailsc(5), procmailex(5), sh(1), csh(1), mail(1), mailx(1), uucp(1), aliases(5), sendmail(8), egrep(1), grep(1), biff(1), comsat(8), lockfile(1), formail(1), cron(1)
Rozszerzoną diagnostykę można
włączać i wyłączać ustawieniem
zmiennej VERBOSE.
Powinieneś utworzyć skrypt powłoki, który używa lockfile(1) zanim wywołasz swoją powłokę pocztową na którymkolwiek pliku skrzynki pocztowej, innym niż skrzynka systemowa (chyba że Twoja powłoka pocztowa używa tych samych plików blokujących (lokalnych lub globalnych), które podałeś w pliku rc).
W rzadkich przypadkach, gdy trzeba zabić procmaila zanim zakończy działanie, należy użyć zwykłego polecenia kill(1) (a nie "kill -9", zobacz rozdział Sygnały dla sugestii), inaczej niektóre pliki blokujące (lockfiles) mogą nie zostać usunięte.
Należy być ostrożnym podczas używania opcji -t, jeśli procmail jest ciągle niezdolny do dostarczenia poczty (np. przez nieprawidłowy plik rc), kolejka poczty systemu może się przepełnić. Może to zgorszyć zarówno postmastera, jak i innych użytkowników.
Plik /etc/procmailrc może być uruchamiany z prawami roota, więc należy być bardzo ostrożnym z tym, co się tam wstawia. SHELL będzie zgodny z powłoką bieżącego odbiorcy, więc jeśli procmail ma wywoływać powłokę, najlepiej ustawić tę zmienną wpierw na bezpieczną wartość. Zobacz także : DROPPRIVS.
Trzeba pamiętać, że jeśli na plikach w /etc/procmailrcs/ dozwolony jest chown(1), to mogą one być chown-owane na roota (lub kogokolwiek innego) przez ich obecnych właścicieli. Dla maksymalnego bezpieczeństwa należy się upewnić, że katalog ten jest wykonywalny tylko dla roota.
Procmail nie jest właściwym narzędziem do
wspólnego użytkowania jednej skrzynki pocztowej przez wielu
użytkowników, jak to występuje w przypadku, gdy jest
tylko jedno konto POP dla całej poczty w całej domenie. Da
się to zrobić, jeśli uda się
skonfigurować MTA tak, by dodawał nagłówki z
danymi odbiorcy kopertowego, dzięki którym procmail
będzie wiedział, dla kogo jest dana wiadomość.
Jednak zwykle nie jest to dobre rozwiązanie. Być może
lepiej zbadać, czy używany MTA oferuje "tabele
użytkowników wirtualnych" ("virtual user
tables") lub sprawdzić np. funkcję "multidrop"
(wielopunktowości) programu fetchmail(1).
Po usunięciu siłą pliku blokującego, procmail czeka $SUSPEND sekund zanim utworzy nowy plik blokujący, tak by inny proces, który chce usunąć stary plik blokujący nie usunął przypadkiem nowego.
Procmail używa zwykłego sygnału TERMINATE do zakończenia filtrów, które uciekły, lecz nie sprawdza, czy filtr odpowiada na sygnał. Poza tym wysyła sygnał tylko do filtra, nie do jego dzieci.
Kontynuowane pole Content-Length: nie jest prawidłowo obsługiwane.
Nowe linie osadzone w kontynuowanym nagłówku powinny
być pomijane podczas dopasowywania zamiast być traktowane jako
pojedyncza spacja, jak to się dzieje obecnie.
Jeśli w nagłówku istnieje pole Content-Length: a nie podano flagi -Y, procmail wykorzysta to pole do zgłoszenia właściwego rozmiaru. Procmail nie zmienia szerokości pola.
Jeśli nie ma pola Content-Length: lub jeśli podano flagę -Y, a procmail dopisuje do zwykłych folderów pocztowych, to wszelkie linie ciała wiadomości, które wyglądają jak znaki pocztowe, są poprzedzane ">" (rozbraja nieprawdziwe nagłówki pocztowe). Wyrażenie regularne używane do wyszukiwania tych znaków pocztowych to:
"\nFrom "
Jeśli nazwa celu użyta w jawnym trybie dostarczania nie figuruje w /etc/passwd, procmail zadziała tak, jakby tryb ten nie był włączony. Jeśli nie jest w jawnym trybie dostarczania, a uid, pod którym działa nie ma odpowiadającego wpisu /etc/passwd, to HOME będzie miało wartość /, LOGNAME będzie ustawione na #uid, SHELL będzie równy /bin/sh, a ORGMAIL będzie ustawione na /tmp/dead.leather.
Gdy procmail jest w jawnym trybie dostarczania, to będzie generował początkowe linie "From ", jeśli brak takowych. Jeśli linia taka już istnieje, procmail pozostawi ją bez zmian. Jeśli procmail nie jest wywołany z jednym z następujących id użytkownika lub grupy : "root", "daemon", "uucp", "mail", "x400", "network", "list", "lists" lub "news", lecz wciąż musi generować lub przyjmować nową linię "From ", to będzie generował dodatkową linię ">From ", pomagającą odróżnić fałszywe listy.
Ze względów bezpieczeństwa, w wypadkach gdy właścicielem pliku rc jest odbiorca lub root, a plik nie jest ogólnie zapisywalny, lub gdy katalog, w którym on się znajduje nie jest ogólnie zapisywalny, procmail będzie używał tylko plików rc o nazwach bezwzględnych lub wyznaczonych względem $HOME. Plik $HOME/.procmailrc ma dodatkowe ograniczenie: ani on, ani katalog, w którym się znajduje, nie mogą być zapisywalne przez grupę.
Jeśli /var/mail/$LOGNAME jest zmyśloną skrzynką (np. nie należy do odbiorcy, jest niezapisywalny, jest dowiązaniem symbolicznym lub twardym), procmail podczas startu spróbuje zmienić jego nazwę na zaczynającą się od "BOGUS.$LOGNAME." i kończącą się numerem sekwencyjnym i-węzła. Jeśli okaże się to niemożliwe, ORGMAIL nie będzie mieć wartości początkowej i wskutek tego będzie zakazywać dostarczania bez należytego pliku rc.
Jeśli /var/mail/$LOGNAME jest już prawidłową skrzynką, lecz ma zbyt słabe prawa, procmail to poprawi. Aby zapobiec temu, ustaw bity u+x.
Podczas dostarczania do katalogów (lub folderów MH), nie trzeba używać plików blokujących w celu zapobieżenia zamieszaniu powodowanemu przez kilka pracujących naraz procmaili.
Dostarczanie do folderów MH jest trochę bardziej czasochłonne niż dostarczanie do normalnych katalogów lub mailboxów, ponieważ procmail musi poszukać następnego dostępnego numeru (zamiast korzystania od razu z gotowej nazwy pliku).
Przy ogólnym niepowodzeniu, procmail zwróci EX_CANTCREAT, chyba że podana zostanie opcja -t — wówczas zwróci EX_TEMPFAIL.
Procmail skleja wszystkie kontynuowane pola nagłówkowe, żeby można było w spójniejszy sposób je "egrepować". Robi to jednak tylko wewnętrznie — podczas dostarczania poczty, łamania linii pojawią się w postaci pierwotnej.
Jeśli procmail jest wywoływany pod nazwą nie zaczynającą się od "procmail" (np. jeśli jest dowiązany do innej nazwy i wywołany pod tamtą nazwą), to włącza się w jawnym trybie dostarczania i oczekuje nazw odbiorców jako argumentów wiersza poleceń (tak, jakby było podane -d).
Powiadomienia comstat(1)/biff(1) są dokonywane za pomocą UDP. Są one wysyłane, gdy procmail generuje wpis pliku z logiem. Komunikaty powiadamiania mają następujący rozszerzony format (lub tak zbliżony, jaki tylko można uzyskać, gdy ostateczne dostarczenie nie było do pliku):
$LOGNAME@offset_wiadomości_w_mailboksie :absolutna_ścieżka_do_mboxa
Kiedy tylko procmail otwiera plik, do którego dostarcza, używa konsekwentnie następujących, dostarczanych przez jądro, strategii blokowania : fcntl(2).
Procmail jest odporny na NFS i czysty na ósmym bicie.
Wywoływanie procmaila z opcją -h lub -? spowoduje wyświetlenie pomocy wiersza poleceń oraz strony skróconej instrukcji flag reguł.
Istnieje doskonałe FAQ dla początkujących dotyczące filtrów pocztowych (w szczególności procmaila). Jest prowadzone przez Nancy McGough <nancym@ii.com>, a można je otrzymać wysyłając na adres mail-server@rtfm.mit.edu list z treścią:
send usenet/news.answers/mail/filtering-faq
Jeśli procmail nie jest zainstalowany w systemie jako domyślny program dostarczania poczty (zapytaj administratora), musisz się upewnić, że jest wywoływany, gdy przybywa poczta. W tym wypadku Twój plik $HOME/.forward (uwaga, musi być dostępny do odczytu dla wszystkich) powinien zawierać poniższą linię. Upewnij się, że wstawiłeś pojedyncze i podwójne znaki cytowania i - o ile w Twoim systemie nie działa smrsh(8) (SendMail Restricted Shell) - musi to być absolutna ścieżka.
" |exec /usr/bin/procmail"
Niektóre serwery pocztowe (np. exim(8)) nie akceptują powyższej składni. W tym przypadku należy użyć:
|/usr/bin/procmail
Procmail może być też wywoływany do przetworzenia już wypełnionej skrzynki systemowej. Może to być użyteczne jeśli nie chcesz lub nie możesz używać pliku $HOME/.forward (wówczas można by wywoływać poniższy skrypt albo periodycznie z usługi cron(8), albo każdorazowo, gdy zaczynasz czytać pocztę):
#!/bin/sh ORGMAIL=/var/mail/$LOGNAME if cd $HOME &&
test -s $ORGMAIL &&
lockfile -r0 -l3600 .newmail.lock 2>/dev/null then
trap "rm -f .newmail.lock" 1 2 3 15
umask 077
lockfile -l3600 -ml
cat $ORGMAIL >>.newmail &&
cat /dev/null >$ORGMAIL
lockfile -mu
formail -s procmail <.newmail &&
rm -f .newmail
rm -f .newmail.lock fi exit 0
PATH=/usr/local/bin:/usr/bin:/bin MAILDIR=$HOME/Mail # upewnij się, że istnieje DEFAULT=$MAILDIR/mbox # kompletnie opcjonalne LOGFILE=$MAILDIR/from # zalecane :0: * ^From.*berg from_me :0 * ^Subject:.*Flame /dev/null
Inne przykłady reguł plików rc można obejrzeć na stronie procmailex(5).
Program jest częścią pakietu przetwarzania poczty procmail (v3.23pre), dostępnego pod adresem http://www.procmail.org/ lub ftp.procmail.org w pub/procmail/.
Istnieje lista dyskusyjna dla pytań związanych z programami pakietu procmail:
<procmail-users@procmail.org>
do wysyłania pytań/odpowiedzi.
do zażądania zapisania się.
Aby być informowanym o nowych wersjach i oficjalnych łatach,
należy wysłać zgłoszenie zapisania się
do
procmail-announce-request@procmail.org
Stephen R. van den Berg
<srb@cuci.nl>
Philip A. Guenther
<guenther@sendmail.com>
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) <pborys@dione.ids.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.22 oryginału.
| 2001/08/27 | BuGless |