DOKK / manpages / debian 10 / manpages-pl / tune2fs.8.pl
TUNE2FS(8) System Manager's Manual TUNE2FS(8)

tune2fs - modyfikacja konfigurowalnych parametrów systemów plików ext2/ext3/ext4

tune2fs [ -l ] [ -c max-liczba-montowań ] [ -e zachowanie-w-razie-błędu ] [ -f ] [ -i przerwa-między-sprawdzeniami ] [ -j ] [ -J opcje-dziennika ] [ -m procent-zarezerwowanych-bloków ] [ -o [^]opcje-montowania[,...] ] [ [ -r liczba-zarezerwowanych-bloków ] [ -s flaga-sparse-super ] [ -u użytkownik ] [ -g grupa ] [ -C liczba-montowań ] [ -E opcje-rozszerzone ] [ -L etykieta ] [ -M ostatnio-montowany-katalog ] [ -O [^]cecha[,...] ] [ -Q opcje-przydziałów-dyskowych ] [ -T czas-ostatniego-sprawdzenia ] [ -U UUID ] urządzenie

tune2fs modyfikuje konfigurowalne parametry linuksowych systemów plików ext2, ext3 lub ext4. Bieżąca wartość tych opcji może zostać wyświetlona dzięki opcji -l programu tune2fs(8) lub za pomocą programu dumpe2fs(8).

Urządzenie może zostać podane według nazwy pliku (np. /dev/sda1) albo LABEL (etykiety) lub UUID: "LABEL=nazwa-woluminu" lub "UUID=uuid" (np. LABEL=home or UUID=e40486c6-84d5-4f2f-b99c-032281799c9d).

Zmiana maksymalnej liczby montowań między dwoma sprawdzeniami systemu plików. Jeżeli max-liczba-montowań jest równa 0 lub -1, wtedy liczba montowań będzie ignorowana przez e2fsck(8) i jądro.

Ustawienie liczby montowań, po których system plików będzie bezwzględnie sprawdzany, przemiennie spowoduje, że systemy plików z księgowaniem nie będą sprawdzane w tym samym czasie.

Należy uważnie rozważyć konsekwencje całkowitego wyłączenia tej opcji. Uszkodzone dyski, kable czy błędy w jądrze mogą uszkodzić system plików bez zaznaczania systemu plików jako błędny. Jeżeli używa się systemu plików z księgowaniem, to system plików nigdy nie zostanie zaznaczony jako błędny, dlatego nie będzie normalnie sprawdzany. Błąd systemu plików wykryty przez jądro wymusi użycie fsck przy następnym restarcie, lecz wtedy może być już za późno, aby zapobiec utracie danych.

Informacje o sprawdzaniu w zależności od czasu można znaleźć w opisie opcji -i.

Ustawia licznik montowań systemu plików. Jeśli jest on ustawiony na wartość większą niż max-liczba-montowań ustawioną przez opcję -c, to e2fsck(8) sprawdzi system plików po następnym restarcie.
Zmienia zachowanie jądra, gdy wykryty zostanie błąd. We wszystkich przypadkach błąd systemu plików powoduje uruchomienie e2fsck(8) podczas następnego restartu w celu sprawdzenia systemu plików. zachowanie-w-razie-błędu może przyjmować następujące wartości:
Kontynuuje normalną pracę.
Powoduje przejście systemu plików w tryb tylko do odczytu.
Wywołuje panikę jądra.
Ustawia rozszerzone opcje systemu plików. Opcje rozszerzone są oddzielone przecinkami i mogą zawierać argument podany po znaku równości ("="). Obsługiwane są następujące opcje:
Resetuje blok MMP (jeśli występuje) z powrotem do stanu czystego. Może być użyte tylko w przypadku absolutnej pewności, że urządzenie nie jest obecnie zamontowane lub sprawdzane za pomocą fsck, ponieważ może wówczas wystąpić poważne uszkodzenie systemu plików. Wymaga opcji "-f".
Dostosowuje pierwotny interwał aktualizacji MMP do interwał sekund. Podanie wartości 0 spowoduje użycia domyślnego interwału. Podany interwał musi być mniejszy niż 300 sekund. Wymaga włączonej funkcji mmp.
Konfiguruje system plików do macierzy RAID z rozmiarem-części (ang. stride size) bloków systemu plików. Jest to liczba bloków odczytywanych lub zapisywanych na dysk przed przejściem na następny dysk. To ustawienie wpływa głównie na położenie metadanych systemu plików, takich jak mapy bitów podczas wykonywania mke2fs(2), aby zapobiec umieszczeniu ich na jednym dysku, co mogłoby negatywnie wpłynąć na wydajność. Może być również użyte przez alokator bloków.
Konfiguruje system plików do macierzy RAID z rozmiarem-paska (ang. stripe width) bloków systemu plików na pasek. Zazwyczaj jest to rozmiar-części * N, gdzie N jest liczbą dysków z danymi w macierzy RAID (np. RAID 5 N+1, RAID 6 N+2). Pozwala to alokatorowi bloków na przeciwdziałanie cyklowi odczytu-modyfikacji-zapisu w pasku RAID, jeśli to możliwe, przy zapisie danych.
Ustawia domyślny algorytm haszujący używany do systemów plików z haszowanymi katalogami b-drzew. Poprawnymi algorytmami są: legacy, half_md4 i tea.
Ustawia domyślne opcje montowania używane przy montowaniu systemu plików. W przeciwieństwie do domyślnych opcji montowania, bazujących na mapach bitów, które mogą być podane przy użyciu opcji -o, łańcuch-opcji-montowania jest dowolnym łańcuchem o maksymalnej długości 63 bajtów, który jest przechowywany w superbloku.
Sterownik systemu plików ext4 zastosuje najpierw domyślne opcje oparte na mapach bitów, a następnie przeanalizuje łańcuch-opcji-montowania, przed przetworzeniem opcji podanych programowi mount(8).
Ustawienia supebloku są przestrzegane wyłącznie przez jądra 2.6.35, i nowsze; są ignorowane przez sterowniki systemów plików ext2 i ext3.
Ustawia flagę superbloku systemu plików, oznaczającą, że może być on montowany przy użyciu eksperymentalnego kodu jądra, np. kodu systemu plików ext4dev.
^test_fs
Usuwa flagę test_fs, wskazując, że system plików powinien być montowany wyłącznie przy użyciu kodu produkcyjnego systemu plików.
Wymusza kończenie operacji tune2fs nawet w przypadku wystąpienia błędów. Ta opcja jest przydatna podczas wyłączania cechy has_journal w systemie plików posiadającym zewnętrzny dziennik (lub tak uszkodzonym, że sprawia wrażenie posiadającego zewnętrzny dziennik), który nie jest dostępny. Jeśli system plików wymaga odtworzenia dziennika to aby kontynuować flagę -f należy podać dwukrotnie.

OSTRZEŻENIE: Usuwanie zewnętrznego dziennika z systemu plików, który nie został prawidłowo odmontowany, bez wcześniejszego zabezpieczenia tego dziennika, może prowadzić do utraty danych i poważnych uszkodzeń systemu plików.

Ustawia grupę użytkownika, który może używać zarezerwowanych bloków. Parametr grupa może być numerycznym gid-em lub nazwą grupy. Jeżeli podana jest nazwa grupy, jest ona zamieniana na numeryczny gid przed zachowaniem danych w superbloku.
Dostraja maksymalny okres czasu między dwoma sprawdzeniami systemu plików. Brak przedrostka lub d oznacza dni, m miesiące, a w tygodnie. Zero wyłączy sprawdzanie w zależności od upływu czasu.

Zalecane jest włączenie sprawdzania -c (w zależności od liczby montowań) albo -i (w zależności od upływu czasu) w celu wymuszenia okresowego, pełnego sprawdzania systemu plików przez e2fsck(8). Pominięcie tego może prowadzić do uszkodzenia systemu plików gdy uszkodzone są dyski, kable, pamięć lub wystąpią niezauważone błędy jądra prowadzące do utraty danych lub awarii.

Dodaje dziennik ext3 do systemu plików. Jeżeli opcja -J nie została podana, do utworzenia dziennika o odpowiedniej wielkości (dla podanego systemu plików), przechowywanego w systemie plików, zostaną użyte domyślne parametry. Należy zauważyć, że aby móc używać księgowania, jądro musi obsługiwać ext3.
Jeżeli ta opcja jest użyta do utworzenia dziennika na już zamontowanym systemie plików, to w głównym katalogu tego systemu plików zostanie utworzony niemodyfikowalny plik .journal, ponieważ jest to jedyna bezpieczna metoda utworzenia i-węzła dla dziennika w zamontowanym systemie plików. W czasie gdy plik dziennika ext3 jest widoczny, nie jest bezpieczne usuwanie lub modyfikowanie go; z tego powodu plik ten jest zaznaczony jako niemodyfikowalny (immutable). Podczas sprawdzania odmontowanych systemów plików e2fsck(8) automatycznie przeniesie pliki .journal do niewidocznego, zarezerwowanego węzła dziennika. Dla wszystkich systemów plików, poza głównym (root), powinno się to stać automatycznie podczas następnego restartu systemu. Ponieważ główny system plików jest zamontowany w trybie tylko do odczytu, w celu dokonania tej przemiany e2fsck(8) musi zostać uruchomiony z dyskietki ratunkowej.
Aby uniknąć używania dyskietki ratunkowej do dodania dziennika ext3 do głównego systemu plików, skrypty initrd niektórych dystrybucji, np. Debiana, automatycznie skonwertują główny system plików ext2 do ext3, jeżeli używany jest początkowy ramdisk oraz gdy plik /etc/fstab określa typ ext3 dla głównego systemu plików.
Zmienia domyślne parametry dziennika ext3. Opcje dziennika są oddzielone przecinkami i mogą zawierać argument podany po znaku równości ("="). Obsługiwane są następujące opcje dziennika:
Tworzy przechowywany w systemie plików dziennik, o wielkości rozmiar-dziennika megabajtów. Rozmiar dziennika musi wynosić co najmniej 1024 bloki (np. 1MB jeżeli używane są bloki o rozmiarze 1k, 4MB jeżeli 4k, itd.), ale nie może przekraczać 102 400 bloków. System plików musi zawierać ilość wolnego miejsca wystarczającą do utworzenia dziennika.
Określa położenie dziennika. Argument położenie dziennika można podać jako numer bloku lub, jeśli liczba ma przyrostek określający jednostkę ("M", "G" itp.), liczbę interpretowaną jako przesunięcie od początku systemu plików.
Przyłącza system plików do urządzenia z dziennikiem (journal block device) umieszczonego na zewnętrzny-dziennik. Zewnętrzny dziennik musi być utworzony przez wywołanie
mke2fs -O journal_dev zewnętrzny-dziennik
Proszę zauważyć, że zewnętrzny-dziennik musi zostać sformatowany z tą samą wielkością bloku jak system plików, który będzie go używał. Dodatkowo, o ile obsługa dołączania wielu systemów plików do pojedynczego dziennika zewnętrznego jest obecna, jądro Linux i e2fsck(8) nie obsługuje na razie dzielonych dzienników zewnętrznych.
Zamiast podawać nazwę urządzenia bezpośrednio, zewnętrzny-dziennik może być określony przez LABEL=etykieta lub UUID=UUID, aby znaleźć zewnętrzny dziennik na podstawie etykiety woluminu lub UUID przechowywanego w superbloku ext2 na początku dziennika. Do wypisania etykiety i UUID urządzenia z dziennikiem można posłużyć się dumpe2fs(8). Zobacz także opis opcji -L programu tune2fs(8).
Dla danego systemu plików można podać tylko jedną z opcji size lub device.
Wypisuje zawartość superbloku systemu plików, w tym aktualne wartości parametrów, które mogą zostać ustawione tym programem.
Ustawia etykietę systemu plików. Etykiety systemu plików ext2 mogą zawierać co najwyżej 16 znaków; jeżeli etykieta jest dłuższa niż 16 znaków, tune2fs skróci ją i wypisze ostrzeżenie. Etykieta może być używana przez mount(8), fsck(8) i w /etc/fstab(5) (i pewnie też w innych sytuacjach) poprzez podanie LABEL=etykieta zamiast nazwy urządzenia blokowego, jak np. /dev/hda5.
Ustawia procent systemu plików, który może zostać zaalokowany jedynie przez procesy uprzywilejowane. Rezerwacja pewnej liczby bloków systemu plików do użytku przez procesy uprzywilejowane jest wykonywana w celu przeciwdziałania fragmentacji systemu plików i aby pozwolić na poprawne działanie demonom systemowym, takim jak syslogd(8), w sytuacji, gdy procesy nieuprzywilejowane nie mogą zapisać na system plików. Domyślny procent zarezerwowanych bloków wynosi zwykle 5%.
Ustawia katalog, w którym system plików był ostatnio zamontowany.
Ustawia lub usuwa wskazane opcje montowania w systemie plików. Domyślne opcje montowania mogą zostać nadpisane przez opcje określone albo w /etc/fstab(5), albo przez argumenty linii poleceń przekazane do mount(8). Starsze jądra mogą nie obsługiwać tej cechy; w szczególności jądra starsze od 2.4.20 najprawdopodobniej zignorują pole domyślnych opcji w superbloku.
Można podać więcej niż jedną opcję montowania do usunięcia lub ustawienia rozdzielając je przecinkami. Opcje montowania poprzedzone znakiem karety ("^") będą usuwane w superbloku systemu plików; opcje bez podanego przedrostka lub poprzedzone znakiem plusa ("+") będą dodane do systemu plików.
Następujące opcje montowania mogą być ustawione lub wyczyszczone za pomocą tune2fs:
Włącza tryb debugowania na tym systemie plików.
Emuluje zachowanie BSD przy tworzeniu nowych plików: będą one brały identyfikator grupy katalogu, w którym zostały utworzone. Domyślne jest standardowe zachowanie Systemu V, polegające na tym, że nowo tworzone pliki biorą fsgid bieżącego procesu, chyba że katalog ma ustawiony bit setgid, w którym to przypadku bierze gid z katalogu nadrzędnego i także ustawia bit setgid, jeżeli nowo utworzonym plikiem jest katalog.
Włącza rozszerzone atrybuty podane przez użytkownika.
Włącza listy kontroli dostępu POSIX (Posix Access Control Lists).
Wyłącza 32-bitowe UID-y i GID-y. Umożliwia to współdziałanie ze starszymi jądrami, które zachowują wartości 16-bitowych i ich oczekują.
Kiedy system plików jest zamontowany z włączonym dziennikiem, wszystkie dane (nie tylko metadane) są zapisywane do dziennika przed zapisaniem ich go systemu plików.
Kiedy system plików jest zamontowany z włączonym dziennikiem, wymuszane jest zapisywanie danych bezpośrednio do systemu plików przed zapisaniem ich metadanych do dziennika.
Kiedy system plików jest zamontowany z włączonym dziennikiem, dane mogą być zapisane do systemu plików, po tym jak ich metadane zostały zapisane do dziennika. Może to zwiększyć przepustowość, jednakże, może to spowodować, że w plikach pojawią się stare dane po załamaniu systemu i odtworzeniu dziennika.
System plików będzie zamontowany z wyłączonymi operacjami barier w dzienniku (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4 w jądrach 2.6.35 i nowszych).
System plików zostanie zamontowany z włączoną opcją block_validity, która sprawia, że po odczycie lub zapisie do systemu plików zostaną wykonane dodatkowe sprawdzenia. Zapobiega się w ten sposób uszkodzeniu systemu plików przez naruszone bloki metadanych, w wyniku nadpisania części tabeli i-węzłów lub deskryptorów grupy bloków. Kosztem jest zwiększone użycie pamięci i procesora, więc służy to tylko debugowaniu (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4, w jądrach 2.6.35 i nowszych).
System plików zostanie zamontowany z opcją montowania discard. W ten sposób sterownik systemu plików będzie starał się używać funkcji trim/discard niektórych urządzeń (np. SSD lub dysków dynamicznie alokowanych, obecnych w niektórych zaawansowanych macierzach dyskowych) do poinformowania urządzenia dyskowego o możliwości ponownego użycia do innych celów, bloków należących do usuniętych plików (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4, w jądrach 2.6.35 i nowszych).
System plików zostanie zamontowany z opcją nodelalloc. W ten sposób wyłączona zostanie funkcja odłożonego alokowania (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4, w jądrach 2.6.35 i nowszych).
Włącza lub wyłącza wskazane cechy (opcje) systemu plików. Można włączyć bądź wyłączyć wiele cech jednocześnie. Muszą one wtedy być oddzielone przecinkami. Cechy poprzedzone przedrostkiem karetki ("^") będą wyłączone w superbloku; cechy bez przedrostka lub z przedrostkiem plus ("+") zostaną dodane do systemu plików. Szczegółowy opis funkcji systemu plików znajduje się w podręczniku ext4(5).
Następujące cechy mogą być zmienione przez tune2fs:
Używa haszowanych B-drzew, aby przyspieszyć przeszukiwanie dużych katalogów.
Pozwala na więcej niż 65 tysięcy podkatalogów w katalogu.
Włącza ekstenty drzew do przechowywania położenia bloków danych w i-węzłach.
Włącza rozszerzone pola i-węzłów używane przez ext4.
Przechowywanie informacji na temat typu pliku we wpisach do katalogów.
Pozwala mapom bitów i tabelom i-węzłów na przechowywanie grup bloków w dowolnym miejscu nośnika. Tune2fs nie będzie reorganizował położenia tablic i-węzłów ani map bitowych alokowania w sposób, jaki mke2fs(8) zrobiłby to podczas tworzenia nowo formatowanego systemu plików z włączoną opcją flex_bg.
Używa dziennika w celu zapewnienia spójności systemu plików nawet pomiędzy nieprawidłowymi zamknięciami systemu. Ustawienie tej funkcji systemu plików jest odpowiednikiem użycia opcji -j.
Obsługuje pliki o rozmiarze większym niż 2 TB.
System plików może zawierać pliki większe niż 2 GB.
Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tablica deskryptora grupy bloków może się powiększyć w przyszłości. Tune2fs obsługuje wyłącznie usunięcie tej funkcji systemu plików.
Włącza lub wyłącza funkcję zabezpieczenia przed wielokrotnym montowaniem (MMP - ang. multiple mount protection).
Włącza i-węzły przydziałów dyskowych wewnątrz systemu plików.
Ograniczenie liczbę kopii bezpieczeństwa superbloków dla zaoszczędzenia miejsca na dużych systemach plików.
Pozwala jądru na opóźnioną inicjalizację map bitów i tablic i-węzłów, oraz przechowywanie najwyższej wartości nieużywanych i-węzłów systemu plików, w celu zredukowania czasu działania e2fsck(8). Pierwsze uruchomienie e2fsck po włączeniu tej funkcji będzie trwało przez pełen czas, ale kolejne zajmą jedynie ułamek pierwotnego czasu trwania, w zależności od zapełnienia systemu plików.
Po zmianie cech sparse_super, uninit_bg, filetype lub resize_inode, trzeba uruchomić na danym systemie plików e2fsck(8), aby przywrócić go do porządku. Jeśli będzie to potrzebne, tune2fs wypisze prośbę, aby administrator uruchomił e2fsck(8). Po ustawieniu cechy dir_index może zostać uruchomiony e2fsck -D , aby skonwertować istniejące katalogi do formatu zhaszowanych B-drzew. Włączenie określonych funkcji systemu plików może uniemożliwić zamontowanie go przez jądro nieobsługujące takich cech. W szczególności: funkcje uninit_bg i flex_bg są obsługiwane tylko przez system plików ext4.
Ustawia określony interwał sprawdzenia MMP, w sekundach. Domyślnie: 5 sekund.
Ustawia liczbę zarezerwowanych bloków na podanym urządzeniu.
Ustawia funkcję "quota" systemu plików i działa na plikach udziałów danego typu udziałów. Opcje udziałów mogą być jedną lub kilkoma z poniższych:
[^]usrquota
Ustawia/usuwa udziały i-węzłów użytkownika w superbloku.
[^]grpquota
Ustawia/usuwa udziały i-węzłów grupy w superbloku.
Ustawia czas kiedy system plików był ostatnio sprawdzany przez e2fsck. Może to być przydatne w skryptach używających Zarządcy Woluminów Logicznych (Logical Volume Manager) do tworzenia zrzutu (snapshot) systemu plików i późniejszego jego sprawdzenia. Jeśli system plików nie był uszkodzony, ta opcja może służyć do ustawienia czasu ostatniego sprawdzenia oryginalnego systemu pików. Format czas-ostatniego-sprawdzania jest zgodny z międzynarodowym formatem daty, z opcjonalnie podaną godziną, np. RRRRMMDD[GG[MM[SS]]]. Słowo kluczowe now jest także akceptowane, czas ostatniego sprawdzenia będzie wówczas ustawiony na aktualny.
Ustawia użytkownika, który może korzystać z zarezerwowanych bloków. użytkownik może być wartością numeryczną lub nazwą użytkownika. Jeżeli podana jest nazwa użytkownika, jest ona zamieniana na numeryczny uid przed zapisem do superbloku.
Ustawia uniwersalny, unikatowy identyfikator (universally unique identifier - UUID) systemu plików na UUID. UUID składa się z serii cyfr w systemie szesnastkowym oddzielonych myślnikami, jak np.: "c1b9d5a2-f162-11cf-9ece-0020afc76f16". Parametr UUID może przyjmować też następujące wartości:
usuwa UUID systemu plików
generuje nowy, przypadkowy UUID
generuje nowy UUID, oparty na czasie
UUID może być używany przez mount(8), fsck(8) i w /etc/fstab(5) (i pewnie też w innych sytuacjach) poprzez podanie UUID=uuid zamiast nazwy urządzenia blokowego, jak np. /dev/hda1.
Więcej informacji można znaleźć w uuidgen(8). Jeżeli system nie posiada dobrego generatora liczb losowych, takiego jak /dev/random lub /dev/urandom, tune2fs automatycznie posłuży się generatorem opartym na czasie.

Nie znaleźliśmy jeszcze żadnych błędów, co nie oznacza, że ich tu nie ma...

tune2fs został napisany przez Remy'ego Carda <card@masi.ibp.fr>. Obecnie opiekuje się nim Theodore Ts'o <tytso@alum.mit.edu>. tune2fs korzysta z biblioteki ext2fs, napisanej przez Theodore'a Ts'o <tytso@mit.edu>. Ta strona podręcznika została napisana przez Christiana Kuhtza <chk@data-hh.Hanse.DE>. Sprawdzanie zależne od upływu czasu zostało dodane przez Uwe Ohse <uwe@tirka.gun.de>.

tune2fs jest częścią pakietu e2fsprogs i jest dostępny na stronie http://e2fsprogs.sourceforge.net.

debugfs(8), dumpe2fs(8), e2fsck(8), mke2fs(8), ext4(5)

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) <pborys@dione.ids.pl>, Robert Luberda (PTM) <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 1.42.12 oryginału.

sierpień 2014 E2fsprogs wersja 1.42.12