Sekcje stron podręcznika ekranowego

Sekcje podręcznika man są tradycyjnie definiowane następująco:

1 Komendy użytkownika (programy)

Commands that can be executed by the user from within a shell.

2 Wywołania systemowe

Functions which wrap operations performed by the kernel.

3 Wywołania biblioteczne

Wszystkie funkcje biblioteczne z wyłączeniem opakowań wywołań systemowych (większość z funkcji libc).

4 Pliki specjalne (urządzenia)

Pliki w /dev pozwalające na dostęp do urządzenia poprzez jądro.

5 Formaty plików i pliki konfiguracyjne

Opisują różne czytelne dla człowieka formaty plików i pliki konfiguracyjne.

6 Gry

Gry i zabawne programiki dostępne w systemie.

7 Przegląd, konwencje i różnorodne

Przegląd i opsi różnych tematów, konwencje, protokoły, standardy kodowania znaków, standardowego wyglądu systemu plików i inne.

8 Polecenia do zarządzania systemem

Komendy takie, jak mount(8), które wywoływać może tylko root .

Pakiety makr

Nowe strony podręcznika powinny być pisane z użyciem pakietu makr groff an.tmac opisanego w man(7). Wybór ten podyktowany jest zachowaniem spójności: przytłaczająca większość istniejących podręczników linuksowych używa tego pakietu makr.

Konwencje wyglądu pliku źródłowego

Prosimy ograniczać długość linii kodu źródłowego do maksymalnie 75 znaków, jeśli jest to możliwe. Pomaga to unikać zawijania wierszy w niektórych programach pocztowych podczas przesyłania łat do podręczników ekranowych.

Linia tytułowa

Pierwszą komendą strony podręcznika powinno być polecenie TH:

The arguments of the command are as follows:

tytuł

Tytuł strony podręcznika, pisany w całości dużymi literami (np. MAN-PAGES).

sekcja

Numer sekcji, w której strona powinna się znaleźć (np. 7).

data

Data ostatniej nietrywialnej zmiany dokonanej w podręczniku. W projekcie man-pages konieczna aktualizacja tych dat jest wykonywana automatycznie przez skrypty, dlatego nie ma konieczności zawierania ręcznej aktualizacji w łatce). Daty powinny być zapisywane w postaci RRRR-MM-DD.

źródło

The name and version of the project that provides the manual page (not necessarily the package that provides the functionality).

manual-section

Normally, this should be empty, since the default value will be good.

Rozdziały stron podręcznika

Poniższa lista pokazuje rozdziały konwencjonalne lub sugerowane. Większość stron podręcznika powinna zawierać przynajmniej wyróżnione rozdziały. Prosimy pisać nowe strony podręcznika w taki sposób, by rozdziały pojawiały się w takiej kolejności, w jakiej są podane na liście.

W celu zachowania spójności i dla lepszego zrozumienia przekazywanych informacji prosimy używać zwyczajowych nagłówków wszędzie, gdzie mają zastosowanie. Jeśli jest to konieczne, można użyć własnych nagłówków, zwłaszcza gdy sprawią, że tekst łatwiej będzie zrozumieć (może być to szczególnie użyteczne w sekcjach 4. i 5.). Jednakże zanim użyje się własnych nagłówków, prosimy rozważyć użycie nagłówków zwyczajowych i umieszczenie podrozdziałów (.SS) w rozdziałach opisanych tymi nagłówkami.

Poniżej opisujemy zawartość każdej z powyższych sekcji.

NAZWA

Nazwa strony podręcznika systemowego.

Podręcznik man(7) zawiera ważne detale na temat wierszy które powinny znaleźć się za poleceniem .SH NAZWA. Wszystkie słowa w tym wierszu (łącznie ze słowami występującymi zaraz za "\-") powinny być pisane małymi literami z wyjątkiem konwencji terminologii lub wymagań językowych, które mówią inaczej.

LIBRARY

The library providing a symbol.

It shows the common name of the library, and in parentheses, the name of the library file and, if needed, the linker flag needed to link a program against it: (libfoo[, -lfoo]).

SKŁADNIA

Zwięzłe podsumowanie interfejsu polecenia lub funkcji.

W przypadku poleceń pokazuje składnię polecenia i jego argumenty (łącznie z opcjami); pogrubienie jest używane dla tekstu wpisywanego dosłownie, a kursywa oznacza zastępowalne argumenty. Nawiasy kwadratowe ([]) otaczają argumenty opcjonalne, linie pionowe (|) rozdzielają możliwe wybory, a wielokropek (...) oznacza możliwość powtarzania. W wypadku funkcji pokazuje wszystkie wymagane deklaracje danych lub dyrektywy #include, po których następuje deklaracja funkcji.

Jeżeli do uzyskania deklaracji funkcji (lub zmiennej) z pliku nagłówkowego wymagane jest zdefiniowanie makra testującego, to informacja o tym powinna zostać umieszczona w rozdziale SKŁADNIA (SYNOPSIS), tak jak to opisano w feature_test_macros(7).

KONFIGURACJA

Szczegóły konfiguracji urządzenia.

Ta sekcja zazwyczaj występuje tylko w 4. sekcji stron podręcznika ekranowego.

OPIS

Opis tego, co robi dany program, funkcja lub format.

Objaśnia interakcję z plikami i standardowym wejściem oraz wartości zwracane na standardowym wyjściu i standardowym wyjściu błędów. Pomijane są szczegóły dotyczące implementacji i rzeczy wewnętrzne programu, chyba że są istotne dla zrozumienia interfejsu programu. Opisuje normalne przypadki użycia; objaśnienie opcji powinno się znaleźć w rozdziale OPCJE.

Przy opisywaniu nowego zachowania lub nowych flag wywołania systemowego lub funkcji bibliotecznej, proszę pamiętać o zanotowaniu wersji jądra lub biblioteki C która wprowadziła tę zmianę. Zalecaną metodą przestawienia tej informacji przy flagach jest postać części listy .TP, w następującej formie (tutaj dla nowej flagi wywołania systemowego):

Dołączenie informacji o wersji jest szczególnie ważne dla użytkowników którzy są zmuszeni korzystać ze starszego jądra lub biblioteki C (co jest powszechne w przypadku np. systemów wbudowanych).

OPCJE

Opis opcji wiersza poleceń akceptowane przez program oraz sposób, w jaki wpływają na jego zachowanie.

Rozdział powinien się pojawiać tylko w sekcjach 1. i 8. stron podręcznika ekranowego.

KOD WYJŚCIA

Określa możliwe wartości kodów zakończenia programu oraz warunki, które powodują zwrócenie tych wartości.

Rozdział powinien się pojawiać tylko w sekcjach 1. i 8. stron podręcznika ekranowego.

WARTOŚĆ ZWRACANA

W sekcjach 2. i 3. stron podręcznika, rozdział ten określa listę wartości, które opisywana funkcja biblioteczna zwróci funkcji ją wywołującej, oraz warunki, w których dana wartość będzie zwracana.

BŁĘDY

W sekcjach 2. i 3. stron podręcznika jest to lista wartości, które mogą być przypisane zmiennej errno w razie wystąpienia błędu, łącznie z informacjami o przyczynach tego błędu.

Where several different conditions produce the same error, the preferred approach is to create separate list entries (with duplicate error names) for each of the conditions. This makes the separate conditions clear, may make the list easier to read, and allows metainformation (e.g., kernel version number where the condition first became applicable) to be more easily marked for each condition.

Elementy listy powinny być wymienione w porządku alfabetycznym.

ŚRODOWISKO

Lista wszystkich zmiennych środowiskowych, wpływających na program i opis tego wpływu.

PLIKI

Lista plików używanych przez program lub funkcję, takich jak pliki konfiguracyjne, pliki uruchomieniowe oraz pliki używane w czasie działania programu.

Należy podać pełną ścieżkę do pliku, w której podczas instalacji powinno się zmodyfikować katalogi, tak żeby odpowiadały preferencjom użytkownika. Wiele programów domyślnie instaluje się w /usr/local, tak że strona podręcznika powinna używać /usr/local jako podstawowego katalogu.

ATRYBUTY

Podsumowanie różnych atrybutów funkcji udokumentowanych na danej stronie podręcznika. Więcej informacji w podręczniku attributes(7).

WERSJE

Zwięzłe podsumowanie wersji jądra Linux lub glibc, w których pojawiło się wywołanie systemowe lub funkcja biblioteczna, albo w której znacznie zmieniło się jej działania.

As a general rule, every new interface should include a VERSIONS section in its manual page. Unfortunately, many existing manual pages don't include this information (since there was no policy to do so when they were written). Patches to remedy this are welcome, but, from the perspective of programmers writing new code, this information probably matters only in the case of kernel interfaces that have been added in Linux 2.4 or later (i.e., changes since Linux 2.2), and library functions that have been added to glibc since glibc 2.1 (i.e., changes since glibc 2.0).

Strona podręcznika syscalls(2) także dostarcza informacji o wersjach jądra, w których pojawiły się różne wywołania systemowe.

STANDARDY

Opisuje standardy lub konwencje związane z opisywaną w podręczniku funkcją lub opisywanym poleceniem.

Preferowane terminy do użycia w różnych standardach są wypisane jako nagłówki w standards(7).

Strony w sekcjach 2. i 3. powinny wskazywać na wersje standardu POSIX.1, z którymi są zgodne opisywane w nich wywołania oraz informować o tym, czy wywołanie jest opisane w standardzie C99 (Prosimy nie przejmować się zbytnio innymi standardami jak SUS, SUSv2 i XPG lub standardami implementacji SVr4 lub BSD 4.x, chyba że wywołanie jest opisane w tych standardach, ale nie w bieżącej wersji standardu POSIX.1) (Patrz także standards(7)).

Jeśli wywołanie nie jest zamieszczone w żadnym standardzie, ale zwyczajowo istnieje w innych systemach, prosimy wymienić te systemy. Jeśli wywołanie jest specyficzne dla Linuksa, również należy o tym poinformować.

Jeśli rozdział zawiera tylko i wyłącznie listę standardów (a tak jest zazwyczaj), lista ta powinna być zakończona kropką (".").

UWAGI

Różnorodne uwagi.

W sekcjach 2. i 3. stron podręcznika ekranowego może być użyteczne podzielenie tego rozdziału na podrozdziały (SS) nazywane Uwagi linuksowe i Uwagi dotyczące biblioteki glibc.

W sekcji 2 proszę użyć nagłówka Różnice biblioteki C/jądra aby opisać uwagi dotyczące różnic (jeśli takie występują) między funkcją opakowującą biblioteki C dla wywołania systemowego i surowym interfejsem wywołania systemowego zapewnianym przez jądro.

CAVEATS

Warnings about typical user misuse of an API, that don't constitute an API bug or design defect.

BŁĘDY

Opis ograniczeń, znanych usterek lub niedogodności oraz innych problematycznych aktywności.

EXAMPLES

Jeden lub więcej przykładów opisujących, jak funkcja, plik lub polecenie są używane.

Szczegóły dotyczące pisania przykładowych programów opisano w sekcji Przykładowe programy poniżej.

AUTORZY

Lista autorów dokumentacji lub programu.

Używanie sekcji AUTORZY nie jest zalecane. Ogólnie lepiej jest nie zaśmiecać każdej strony (z upływem czasu coraz większą) listą autorów. Podczas pisania lub znaczącego zmieniania strony podręcznika, należy umieścić informacje o prawach autorskich jako komentarz w stronie źródłowej. Autorzy sterowników urządzeń, którzy chcieliby podać adres, pod którym należy zgłaszać błędy, powinny umieścić go w rozdziale BŁĘDY (BUGS).

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

The man-pages project doesn't use a REPORTING BUGS section in manual pages. Information on reporting bugs is instead supplied in the script-generated COLOPHON section. However, various projects do use a REPORTING BUGS section. It is recommended to place it near the foot of the page.

PRAWA AUTORSKIE

The man-pages project doesn't use a COPYRIGHT section in manual pages. Copyright information is instead maintained in the page source. In pages where this section is present, it is recommended to place it near the foot of the page, just above SEE ALSO.

ZOBACZ TAKŻE

Rozdzielona przecinkami lista powiązanych stron podręcznika, po której mogą występować inne powiązane strony lub dokumenty.

Lista powinna być posortowana po numerze sekcji, a następnie alfabetycznie po nazwie. Nie należy umieszczać kropki na końcu listy.

Gdy w ZOBACZ TAKŻE znajduje się wiele długich nazw podręczników systemowych to, w celu poprawienia przejrzystości tekstu, można użyć dyrektyw .ad l (nie wyrównuj do prawej strony) i .nh (nie dziel). Aby zapobiec dzieleniu pojedynczych nazw podręczników należy je poprzedzić łańcuchem "\%".

Biorąc pod uwagę rozproszoną i autonomiczną naturę projektów WiOO i jej dokumentacji, często jest konieczne i w wielu przypadkach pożądane, aby sekcja ZOBACZ TEŻ zawierała odniesienia do podręczników systemowych udostępnianych przez inne projekty.

SKŁADNIA

Wrap the function prototype(s) in a .nf/.fi pair to prevent filling.

In general, where more than one function prototype is shown in the SYNOPSIS, the prototypes should not be separated by blank lines. However, blank lines (achieved using .PP) may be added in the following cases:

•

to separate long lists of function prototypes into related groups (see for example list(3));

•

in other cases that may improve readability.

In the SYNOPSIS, a long function prototype may need to be continued over to the next line. The continuation line is indented according to the following rules:

(1)

If there is a single such prototype that needs to be continued, then align the continuation line so that when the page is rendered on a fixed-width font device (e.g., on an xterm) the continuation line starts just below the start of the argument list in the line above. (Exception: the indentation may be adjusted if necessary to prevent a very long continuation line or a further continuation line where the function prototype is very long.) As an example:

int tcsetattr(int fd, int optional_actions,
              const struct termios *termios_p);

(2)

But, where multiple functions in the SYNOPSIS require continuation lines, and the function names have different lengths, then align all continuation lines to start in the same column. This provides a nicer rendering in PDF output (because the SYNOPSIS uses a variable width font where spaces render narrower than most characters). As an example:

int getopt(int argc, char * const argv[],
           const char *optstring);
int getopt_long(int argc, char * const argv[],
           const char *optstring,
           const struct option *longopts, int *longindex);

WARTOŚĆ ZWRACANA

The preferred wording to describe how errno is set is "errno is set to indicate the error" or similar. This wording is consistent with the wording used in both POSIX.1 and FreeBSD.

ATRYBUTY

Note the following:

•

Wrap the table in this section in a .ad l/.ad pair to disable text filling and a .nh/.hy pair to disable hyphenation.

•

Ensure that the table occupies the full page width through the use of an lbx description for one of the columns (usually the first column, though in some cases the last column if it contains a lot of text).

•

Make free use of T{/T} macro pairs to allow table cells to be broken over multiple lines (also bearing in mind that pages may sometimes be rendered to a width of less than 80 columns).

For examples of all of the above, see the source code of various pages.

Używanie języka neutralnego płciowo

Tam gdzie się tylko da, należy używać języka neutralnego płciowo. Do tego celu można posłużyć się słowami "they" ("them", "themself", "their").

Formatting conventions for manual pages describing commands

For manual pages that describe a command (typically in Sections 1 and 8), the arguments are always specified using italics, even in the SYNOPSIS section.

The name of the command, and its options, should always be formatted in bold.

Formatting conventions for manual pages describing functions

For manual pages that describe functions (typically in Sections 2 and 3), the arguments are always specified using italics, even in the SYNOPSIS section, where the rest of the function is specified in bold:

int myfunction(int argc, char **argv);

Nazwy zmiennych podobnie jak nazwy argumentów powinny być pisane kursywą.

Any reference to the subject of the current manual page should be written with the name in bold followed by a pair of parentheses in Roman (normal) font. For example, in the fcntl(2) man page, references to the subject of the page would be written as: fcntl(). The preferred way to write this in the source file is:

    .BR fcntl ()

(Używanie tego formatu zamiast "\fB...\fP()" upraszcza pisanie narzędzi przetwarzających pliki źródłowe stron podręcznika ekranowego).

Use semantic newlines

In the source of a manual page, new sentences should be started on new lines, long sentences should be split into lines at clause breaks (commas, semicolons, colons, and so on), and long clauses should be split at phrase boundaries. This convention, sometimes known as "semantic newlines", makes it easier to see the effect of patches, which often operate at the level of individual sentences, clauses, or phrases.

Lists

There are different kinds of lists:

Tagged paragraphs

These are used for a list of tags and their descriptions. When the tags are constants (either macros or numbers) they are in bold. Use the .TP macro.

An example is this "Tagged paragraphs" subsection is itself.

Ordered lists

Elements are preceded by a number in parentheses (1), (2). These represent a set of steps that have an order.

When there are substeps, they will be numbered like (4.2).

Positional lists

Elements are preceded by a number (index) in square brackets [4], [5]. These represent fields in a set. The first index will be:

Alternatives list

Elements are preceded by a letter in parentheses (a), (b). These represent a set of (normally) exclusive alternatives.

Bullet lists

Elements are preceded by bullet symbols (\[bu]). Anything that doesn't fit elsewhere is usually covered by this type of list.

Numbered notes

Not really a list, but the syntax is identical to "positional lists".

There should always be exactly 2 spaces between the list symbol and the elements. This doesn't apply to "tagged paragraphs", which use the default indentation rules.

Formatting conventions (general)

Paragraphs should be separated by suitable markers (usually either .PP or .IP). Do not separate paragraphs using blank lines, as this results in poor rendering in some output formats (such as PostScript and PDF).

Nazwy plików (niezależnie od tego, czy są pełnymi ścieżkami czy odniesieniami do plików nagłówkowych) są zawsze pisane kursywą (np. <stdio.h>), z wyjątkiem nazw występujących w rozdziale SKŁADNIA (SYNOPSIS), w którym pliki dołączane są wyróżniane pogrubieniem (np. #include <stdio.h>). Odwołania do standardowych plików nagłówkowych dołączanych powinny zawierać nazwę pliku nagłówkowego w nawiasach trójkątnych, tak jak to jest przyjęte w języku C (np. <stdio.h>).

Makra specjalne, które są zwykle pisane dużymi literami, są pogrubiane (np. MAXINT). Wyjątek: nie pogrubiamy słowa NULL.

Podczas wyliczania listy kodów błędów, kody są pogrubiane (taka lista zwykle używa makra .TP).

Pełne polecenia, jeśli są długie, powinny być zapisywane w nowych wierszach odpowiednio wciętych, z pustym wierszem przed i po poleceniu, na przykład:

man 7 man-pages

Jeśli polecenie jest krótkie, to może być zawarte bezpośrednio w tekście zdania i napisane kursywą, na przykład man 7 man-pages. W tym wypadku, można rozważyć użycie w odpowiednich miejscach polecenia spacji nierozdzielających (\~). Opcje polecenia powinny być zapisywane kursywą (np. -l).

Wyrażenia, jeśli nie są zapisywane w osobnych, wciętych liniach, powinny być podawane kursywą. Ponownie, jeśli wyrażenie jest włączone do zwykłego tekstu, to właściwe może być używanie spacji nierozdzielających w tym wyrażeniu.

When showing example shell sessions, user input should be formatted in bold, for example

$ date
Thu Jul  7 13:01:27 CEST 2016

Wszelkie odwołania do innych stron podręcznika powinny być pisane przy użyciu pogrubionej czcionki dla nazwy strony, po której - bez rozdzielania spacjami - zawsze powinien następować numer sekcji pisany czcionką zwykłą (niepogrubioną), np. intro(2). Preferowany sposób zapisania tego w kodzie źródłowym strony jest następujący:

    .BR intro (2)

(Dodawanie numerów sekcji w odwołaniach pozwala narzędziom takim jak man2html(1) na utworzenie stron zawierających poprawne odnośniki hipertekstowe).

Znaki kontrolne powinny być zapisywane czcionką pogrubioną, bez cytatów np. ^X.

Pisownia

Od wersji 2.59 pakiet man-pages używa pisowni amerykańskiej (wcześniej była to losowa mieszanina pisowni amerykańskiej i brytyjskiej). Prosimy przestrzegać tej konwencji dotyczącej pisowni we wszystkich nowo pisanych stronach podręcznika ekranowego i podczas przesyłania nam łat do istniejących stron.

Oprócz ogólnie znanych różnic jest też kilka subtelniejszych zmian których trzeba pilnować.

•

Amerykański angielski częściej używa form "backward", "upward", "toward" itd. a angielski zwykle "backwards", upwards", "towards" itd.

•

Opinions are divided on "acknowledgement" vs "acknowledgment". The latter is predominant, but not universal usage in American English. POSIX and the BSD license use the former spelling. In the Linux man-pages project, we use "acknowledgement".

Wersje BSD

Klasyczny schemat zapisu wersji BSD to x.yBSD, gdzie x.y to wersja (np. 4.2BSD). Proszę unikać form takich jak BSD 4.3.

Wielkie litery

W podsekcjach ("SS") wielką literą należy pisać tylko pierwsze słowo w tytule, z wyjątkiem sytuacji gdy innego zapisu wymagają zasady językowe lub nazwy własne. Na przykład:

.SS Unikod w Linuksie

Wcięcia definicji struktur, logów sesji powłoki itp.

When structure definitions, shell session logs, and so on are included in running text, indent them by 4 spaces (i.e., a block enclosed by .in +4n and .in), format them using the .EX and .EE macros, and surround them with suitable paragraph markers (either .PP or .IP). For example:

.PP
.in +4n
.EX
int
main(int argc, char *argv[])
{


    return 0;
}
.EE
.in
.PP

Preferowane terminy

Poniższa tabela pokazuje część preferowanych terminów w stronach podręcznika, głównie w celu zapewnienia spójności między poszczególnymi podręcznikami.

Zob. też Zapis z dywizem przydawek złożonych poniżej.

Terminy niezalecane

Poniższa tabela pokazuje część niezalecanych terminów w stronach podręcznika, razem z proponowanymi alternatywami, głównie w celu zapewnienia spójności między poszczególnymi podręcznikami.

Znaki towarowe

Proszę używać poprawnego zapisu znaków towarowych. Poniższa lista zawiera poprawne zapisy różnych znaków towarowych, które są niekiedy zapisywane niepoprawnie:

DG/UX

HP-UX

UNIX

UnixWare

NULL, NUL, null pointer, and null byte

A wskaźnik null jest wskaźnikiem wskazującym na nic i pojawia się zwykle jako stała NULL. NUL jest bajtem null, bajtem o wartości 0, reprezentowanym w C jako stałą znakowa '\0'.

Preferowanym terminem na wskaźnik jest "wskaźnik null" lub "NULL"; proszę unikać terminu "wskaźnik NULL".

Preferowanym terminem w kontekście bajtów jest "bajt null". Proszę unikać terminu "NUL", ponieważ jest on łatwy do pomylenia z "NULL". Proszę starać się nie używać również "bajt zerowy" i "znak null". Bajt który przerywa łańcuch C powinien być opisywany jako "przerywający bajt null"; łańcuchy te można nazwać "null-terminated", lecz proszę unikać terminu "NUL-terminated".

Odnośniki

Odnośniki tworzy się parą makr .UR/.UE (zob. groff_man(7)). W ten sposób tworzy się poprawne odnośniki których można użyć w przeglądarce internetowej przy renderowaniu strony przez np.:

BROWSER=firefox man -H nazwa-strony

Używanie e.g., i.e., etc., a.k.a. i podobnych

Ogólnie rzecz biorąc powinno się unikać skrótów takich jak "e.g.", "i.e.", "etc.", "cf.", "a.k.a." na rzecz pełnego zapisu ("for example", "that is", "and so on", "compare to", "also known as").

Jedynym miejscem gdzie skróty są dopuszczone to krótkie wtrącenia (np. takie jak to).

Zawsze należy zapisywać te skróty z kropką. Dodatkowo "e.g." i "i.e." powinny zawsze kończyć się przecinkiem.

Pauza "em"

Sposobem zapisu pauzy "em" — znaku który pojawia się na obu końcach tego wtrącenia — w *roff jest macro "\[em]". Na terminalu ASCII pauza "em" jest zwykle renderowana jako dwa dywizy, lecz w innych sytuacjach pokazuje się jako długa pauza. Pauza "em" w języku angielskim powinna być zapisywana bez otaczających ją spacji.

Zapis z dywizem przydawek złożonych

Terminy złożone powinny być zapisywane z dywizem, gdy są używane w formie przydawki. Przykłady:

32-bit value

command-line argument

floating-point number

run-time check

user-space function

wide-character string

Zapis z dywizem przedrostków multi, non, pre, re, sub itd.

Ogólną tendencją we współczesnym angielskim jest nie stosowanie zapisu po przedrostkach takich jak "multi", "non", "pre", "re", "sub" itd. Strony podręcznika powinny z reguły stosować się do tej zasady tam, gdzie przedrostki są używane w naturalnych dla angielskiego konstrukcjach z prostymi przedrostkami. Poniższa lista daje pogląd na preferowane formy:

interprocess

multithreaded

multiprocess

nonblocking

nondefault

nonempty

noninteractive

nonnegative

nonportable

nonzero

preallocated

precreate

prerecorded

reestablished

reinitialize

rearm

reread

subcomponent

subdirectory

subsystem

Dywizy powinny być zachowane w przedrostkach używanych w niestandardowych dla angielskiego słowach, w znakach towarowych, rzeczownikach tego wymagających, akronimach lub zwrotach złożonych. Przykłady:

non-ASCII

non-English

non-NULL

non-real-time

Proszę zauważyć, że "re-create" i "recreate" to dwa odrębne czasowniki, przy czym prawdopodobnie chcemy wykorzystać ten pierwszy.

Generating optimal glyphs

Where a real minus character is required (e.g., for numbers such as -1, for man page cross references such as utf-8(7), or when writing options that have a leading dash, such as in ls -l), use the following form in the man page source:

\-

Zalecenie to dotyczy też przykładów kodu.

The use of real minus signs serves the following purposes:

•

To provide better renderings on various targets other than ASCII terminals, notably in PDF and on Unicode/UTF-8-capable terminals.

•

To generate glyphs that when copied from rendered pages will produce real minus signs when pasted into a terminal.

To produce unslanted single quotes that render well in ASCII, UTF-8, and PDF, use "\[aq]" ("apostrophe quote"); for example

\[aq]C\[aq]

gdzie C jest cytowanym znakiem. Zalecenie do tyczy się również stałych znakowych używanych w przykładach kodu.

Where a proper caret (^) that renders well in both a terminal and PDF is required, use "\[ha]". This is especially necessary in code samples, to get a nicely rendered caret when rendering to PDF.

Using a naked "~" character results in a poor rendering in PDF. Instead use "\[ti]". This is especially necessary in code samples, to get a nicely rendered tilde when rendering to PDF.

Przykładowe programy i sesje powłoki

Strony podręcznika mogą zawierać przykładowe programy pokazujące, jak używać wywołania systemowego lub funkcji bibliotecznej. Jednakże proszę zauważyć, że:

•

Przykładowe programy powinny być pisane w języku C.

•

Zamieszczenie programu przykładowego jest konieczne i użyteczne tylko wtedy, gdy program ten pokazuje coś, czego nie można w prosty sposób zawrzeć w tekstowym opisie demonstrowanego interfejsu. Program przykładowy nie robiący nic poza wywoływaniem funkcji interfejsu zazwyczaj nie ma większego sensu.

•

Example programs should ideally be short (e.g., a good example can often be provided in less than 100 lines of code), though in some cases longer programs may be necessary to properly illustrate the use of an API.

•

Expressive code is appreciated.

•

Comments should included where helpful. Complete sentences in free-standing comments should be terminated by a period. Periods should generally be omitted in "tag" comments (i.e., comments that are placed on the same line of code); such comments are in any case typically brief phrases rather than complete sentences.

•

Przykładowe programy nie powinny sprawdzać błędów wywołań systemowych czy funkcji bibliotecznych.

•

Przykładowe programy powinny być kompletne i powinny się kompilować za pomocą cc -Wall bez wypisywania żadnych ostrzeżeń.

•

Kiedy tylko to możliwe i właściwe, programy przykładowe powinny pozwalać na eksperymenty, różnicując swoje zachowanie zależnie od wejścia (idealnie pochodzącego z argumentów linii poleceń lub alternatywnie z wejścia czytanego przez program).

•

Przykładowe programy powinny być sformatowane w stylu "Kernighan & Ritchie" z wcięciami o rozmiarze czterech spacji (nie należy używać znaków tabulacji w kodzie źródłowym!). Można użyć poniższego polecenia do sformatowania swojego kodu źródłowego do stylu bliskiego pożądanemu:

indent -npro -kr -i4 -ts4 -sob -l72 -ss -nut -psl prog.c
    

•

W celu zachowania spójności, wszystkie przykładowe programy powinny się kończyć jednym z poniższych:

exit(EXIT_SUCCESS);
exit(EXIT_FAILURE);
    

Proszę unikać poniższy form w celu zakończenia programu:

exit(0);
exit(1);
return n;
    

•

Jeśli przed kodem źródłowym znajduje się wyczerpujące wyjaśnienie, kod źródłowy powinien być oznaczony podrozdziałem Kod źródłowy programu, jak w przykładzie:

.SS Kod źródłowy programu
    

Zawsze należy go zastosować, jeśli wyjaśnienie zawiera log z sesji powłoki.

Włączając sesję powłoki pokazującą użycie programu lub innej właściwości systemu:

•

Należy umieścić log z sesji powyżej kodu źródłowego.

•

Należy wciąć log z sesji czterema spacjami.

•

Należy używać czcionki pogrubionej dla tekstu wprowadzanego przez użytkownika, tak aby odróżnić go od tekstu produkowanego przez system.

Przykłady wyglądu przykładowych programów można znaleźć w wait(2) i pipe(2).