DOKK / manpages / debian 12 / mplayer / mplayer.1.pl
MPlayer(1) Odtwarzacz filmów MPlayer(1)

mplayer - odtwarzacz filmów
mencoder - enkoder (koder) filmów

mplayer [opcje] [ zbiór | URL | lista odtwarzania | - ]

mplayer
[opcje globalne] zbiór [opcje specyficzne] [zbiór2] [opcje specyficzne]

mplayer
[opcje globalne] {grupa zbiorów i opcji} [opcje specyficzne dla grupy]

mplayer
dvd://[tytuł | [tytuł_początkowy]-tytuł_końcowy ] [opcje]

mplayer
vcd://ścieżka[/urządzenie]

mplayer
tv://[kanał] [opcje]

mplayer
dvb://[numer_karty@]kanał [opcje]

mplayer
mf://maskazbiorów [opcje]

mplayer
[cdda|cddb]://ścieżka[:szybkość][/urządzenie] [opcje]

mplayer
cue://zbiór[:ścieżka] [opcje]

mplayer
[file|mms[t]|http|http_proxy|rt[s]p|ftp|udp|unsv]:// [użytkownik:hasło@]URL[:port] [opcje]

mplayer
sdp://plik [opcje]

mplayer
mpst://host[:port]/URL [opcje]

mplayer
tivo://host/list [opcje]

mplayer
tivo://host/llist [opcje]

mplayer
tivo://host/fsid [opcje]

gmplayer
[opcje] [-skin skórka]

mencoder
[opcje] [ zbiór | URL | - ] [-o zbiór]

mencoder
[opcje globalne] plik1 [opcje specyficzne] [plik2] [opcje specyficzne]

mplayer to odtwarzacz filmów dla Linuksa (działa na wielu innych platformach i architekturach procesora, patrz dokumentacja). Odtwarza większość zbiorów MPEG/VOB, AVI, ASF/WMA/WMV, RM, QT/MOV/MP4, Ogg/OGM, MKV, VIVO, FLI, NuppelVideo, yuv4mpeg, FILM i RoQ, obsługiwanych przez wiele natywnych i binarnych kodeków. Możesz odtwarzać Video CD, SVCD, DVD, 3ivx, DivX 3/4/5, a nawet filmy WMV.

MPlayer obsługuje wiele sterowników wyjścia video i audio. Pracuje z X11, Xv, DGA, OpenGL, SVGAlib, fbdev, AAlib, libcaca, DirectFB, Quartz, Mac OS X CoreVideo, ale możesz używać GGI, SDL (i w ten sposób wszystkich ich sterowników), VESA (we wszystkich kartach kompatybilnych z VESA, nawet bez X11), niektórych niskopoziomowych, specyficznych dla kart sterowników (dla Matrox, 3dfx i ATI) i niektórych sprzętowych dekoderów MPEG, takich jak Siemens DVB, DXR2 i DXR3/Hollywood+. Większość z nich obsługuje programowe lub sprzętowe skalowanie, więc będziesz mógł oglądać filmy na pełnym ekranie.

MPlayer obsługuje OSD do pokazywania stanu, wizualne sprzężenie ze sterowaniem przy pomocy klawiatury i wyświetla ładne, duże, antyaliasowane i cieniowane napisy. Obsługiwane są czcionki europejskie/ISO 8859-1,2 (polskie, czeskie, angielskie itp.), koreańskie i cyrylica oraz 12 formatów napisów (MicroDVD, SubRip, OGM, SubViewer, Sami, VPlayer, RT, SSA, AQTitle, JACOsub, PJS i nasz własny: MPsub) i napisów DVD (strumienie SPU, VOBSub i Closed Captions).

mencoder (Koder Filmów MPlayera) jest to prosty koder (kompresor) filmów, zaprojektowany do kodowania filmów otwieralnych MPlayerem (patrz wyżej) do innych obsługiwanych formatów (patrz niżej). Potrafi kodować do MPEG-4 (DivX4/Xvid), kodeków libavcodec, a dźwięk do PCM/MP3/VBRMP3 w 1, 2 lub 3-przebiegach. Potrafi również kopiować strumieniowo, posiada potężny system filtrów (kadrowanie, powiększanie, odwracanie, postprocesing, obracanie, skalowanie, szum, konwersja RGB/YUV) i inne.

gmplayer to MPlayer z graficznym interfejsem użytkownika. Ma te same opcje co MPlayer.

Przykłady jak korzystać z programu znajdziesz na końcu tej strony podręcznika man.

Sprawdź również dokumentację w formacie HTML!

MPlayer ma w pełni konfiguralną, sterowaną komendami, warstwę kontroli, która pozwala Ci na sterowanie przy pomocy klawiatury, myszy, joystika lub zdalnego sterowania (korzysta z LIRC). Opcja -input podpowie Ci jakie są sposoby dopasowania jej do swoich potrzeb.

<- i ->
Skacze w tył/w przód o 10 sekund.
Skacze w tył/w przód o 1 minutę.
Skacze w tył/w przód o 10 minut.
[ i ]
Zmniejsza/zwiększa prędkość odtwarzania o 10%.
{ i }
Dwukrotnie zmniejsza/zwiększa prędkość odtwarzania.
Przywraca normalną prędkość odtwarzania.
< i >
Skacze w przód/w tył na liście odtwarzania.
następna/poprzednia pozycja drzewa odtwarzania z listy wyższego poziomu.
następne/poprzednie alternatywne źródło (tylko lista odtwarzania ASX)
p / SPACJA
Zatrzymuje odtwarzanie (naciśnięcie jeszcze raz wznawia).
.    
Krok do przodu. Jednokrotne naciśnięcie zatrzyma odtwarzane, każde następne przesunie o jedną klatkę do przodu i znów zatrzyma (dowolny inny klawisz wznawia odtwarzanie).
q / ESC
Zatrzymuje odtwarzanie i wychodzi.
+ i -
Zmienia opóźnienia audio o +/- 0.1 sekund.
/ i *
Zmniejsza/zwiększa głośność.
9 i 0
Zmniejsza/zwiększa głośność.
Wycisza dźwięk.
# (tylko MPEG i Matroska)
Przełącza między dostępnymi ścieżkami dźwięku.
Przełącza tryb pełnoekranowy (zobacz także -fs).
T    
Przełącza tryb zostań-na-wierzchu (zobacz także -ontop).
w i e
Zmniejsza/zwiększa zakres trybu panoramicznego.
Przełącza tryby OSD: żaden / przewijanie / przewijanie + czas / przewijanie + czas + czas całkowity
d    
Przełącza tryby gubienia klatek: żaden / omiń wyświetlanie / omiń dekodowanie (zobacz także -framedrop i -hardframedrop).
v    
Przełącza wyświetlanie napisów.
b / j
Przełącza dostępne napisy.
Przełącza wyświetlanie tylko wymuszonych napisów
a    
Przełącza pozycję napisów: góra/środek/dół.
Zmienia opóźnienie napisów o +/- 0.1 sekund.
Przesuwa napisy w górę/w dół.
i    
Ustawia znak EDL.
s    
Robi zrzut ekranu (wymaga załadowania filtra screenshot).

(Następujące klawisze działają tylko, jeżeli używasz wyjścia video ze sprzętową akceleracją (xv, (x)vidix, (x)mga, etc), programowego filtru korekcji (-vf eq lub -vf eq2), lub filtru barwy (-vf hue).

1 i 2
Modyfikuje kontrast.
3 i 4
Modyfikuje jasność.
5 i 6
Modyfikuje barwę (kolorów).
7 i 8
Modyfikuje nasycenie.

(Następujące klawisze działają tylko ze sterownikiem wyjścia video quartz lub corevideo.)

Przeskalowuje okno filmu do połowy oryginalnej wielkości.
Przeskalowuje okno filmu do oryginalnej wielkości.
Przeskalowuje okno filmu do dwukrotnej oryginalnej wielkości.
Przełącza tryb pełnoekranowy (zobacz także -fs).
Ustawia przezroczystość okna filmu.
h i k
Wybiera poprzedni/następny kanał.
Zmienia normę.
u    
Zmienia listę kanałów.

Każda "flaga" opcji ma "przeciwflagę" do pary, np. dla -fs przeciwną jest opcja -nofs.

Jeżeli opcja jest oznaczona jako (tylko XXX), będzie działała tylko w parze z opcją XXX, albo jeżeli obsługa XXX została wkompilowana.

INFORMACJA: Interpreter podopcji (używany na przykład do podopcji -ao pcm) obsługuje specjalny sposób interpretacji ciągów projektowany do stosowania w zewnętrznych GUI.
Ma on następujący format:
%n%ciąg_znaków_długości_n
PRZYKŁAD:
mplayer -ao pcm:file=%10%C:test.wav test.avi

Możesz umieścić wszystkie opcje w zbiorach konfiguracyjnych, z których MPlayer/MEncoder będą czytały przy każdym uruchomieniu. Główny zbiór konfiguracyjny "mplayer.conf" jest w katalogu konfiguracyjnym (np. /etc/mplayer lub /usr/local/etc/mplayer), a specyficzny dla użytkownika to "~/.mplayer/config". Zbiorem konfiguracyjnym MEncodera jest "mencoder.conf" w katalogu konfiguracyjnym (np. /etc/mplayer lub /usr/local/etc/mplayer), a specyficzny dla użytkownika to "~/.mplayer/mencoder.conf". Opcje określone przez użytkownika unieważniają opcje z głównego zbioru, a opcje podawane z wiersza poleceń unieważniają obie. Składnia zbioru konfiguracyjnego to "opcja=<wartość>", wszystko po "#" uważane jest za komentarz. Opcje działające bez wartości mogą być włączone przez ustawienie "yes", "1" lub "true" i wyłączone przez przypisanie im "no", "0", lub "false". Również podopcje mogą być określane w ten sposób.

PRZYKŁAD:

# Używa sterownika Matrox jako domyślnego.
vo=xmga
# Uwielbiam stać na rękach gdy oglądam filmy.
flip=yes
# Dekoduje/koduje wielokrotne zbiory png,
# zaczynaj od mf://maskazbiorów
mf=type=png:fps=25
# Dziwne negatywy są fajne
vf=eq2=1.0:-0.8

Możesz też napisać zbiór konfiguracyjny dla konkretnego pliku. Jeśli zamierzasz mieć zbiór konfiguracyjny dla pliku o nazwie "film.avi", utwórz "film.avi.conf" z zawartymi w nim opcjami i umieść go w ~/.mplayer/ lub w tym samym katalogu, co film.

Pomija standardową ścieżkę poszukiwania i używa podanego pliku zamiast dostępnego w systemie lub wbudowanego codecs.conf.
Określa plik z ustawieniami, który będzie parsowany po tych domyślnych.
Sprawia, że wyjście na konsolę jest mniej gadatliwe; w szczególności zapobiegnie to wyświetleniu wiersza stanu (tzn. A: 0.7 V: 0.6 A-V: 0.068 ...). Szczególnie przydatne na wolnych terminalach lub na takich, które nie obsługują poprawnie znaku powrotu karetki (tzn. \r).
Ustawia priorytet procesu MPlayera według predefiniowanych ustawień dostępnych w Windows. Możliwe wartości <prio>:
idle|belownormal|normal|abovenormal|high|realtime

UWAGA: Używanie priorytetu realtime może spowodować zawieszenie systemu.
Zwiększa poziom gadatliwości (raportowania) (więcej -v oznacza większy poziom).
<brak>
wiadomości czysto informacyjne (domyślne)
-v   
podstawowe informacje do debugu, nagłówek AVI, wartości funckji (debug inicjalizacji)
-v -v
Drukuje indeksy AVI, kawałki danych wejściowych, więcej informacji do debugu (debug odtwarzacza)
-v -v -v
Drukuje wszystko związane z parserami danych wejściowych (debug parsera)

Dynamicznie zmiania poziom postprocesingu w zależności od dostępnego wolnego czasu procesora. Numer, który wyszczególnisz, będzie najwyższym poziomem. Najczęściej możesz używać dużych liczb. Musisz użyć -vf [s]pp bez parametrów, aby ta opcja działała.
Stopniowo dostosowuje synchronizację A/V bazując na pomiarze opóźnień audio. Podanie -autosync 0, domyślnie, spowoduje, że "czas" klatki będzie bazował wyłącznie na pomiarze opóźnienia audio. Podanie -autosync 1 zrobi to samo, ale nieznacznie zmieni algorytm korekcji A/V. Nierówna prędkość odtwarzania filmów, które odtwarzane są dobrze z -nosound często może być poprawiona przez podanie liczby większej niż 1. Im wyższa wartość tym rezultaty będą bliższe zastosowaniu -nosound. Spróbuj użyć -autosync 30, żeby stłumić problemy spowodowanie przez sterowniki dźwięku, które nie mają dokładnego pomiaru opóźnień audio. Z tą wartością, jeżeli zdarzy się duże przesunięcie synchronizacji A/V, wyregulowanie potrwa tylko około 1 lub 2 sekund. Opóźnienie reakcji na nagłe przesunięcie A/V powinno być jedynym ubocznym efektem włączanie tej opcji, dla wszystkich sterowników dźwięku.
Pokazuje na końcu odtwarzania statystyki użycia procesora i zgubionych klatek. Używaj w kombinacji z -nosound i -vo null dla testowania szybkości kodeka video.
UWAGA: Z tą opcją MPlayer ignoruje czas trwania klatki, jeśli odtwarza tylko video (można to uznać za nielimitowane fps).
Zmienia kolor kluczowy (colorkey) na wybraną wartość RGB. 0x000000 to czarny a 0xffffff to biały. Obsługiwane tylko przez sterowniki wyjścia video cvidix, fbdev, svga, vesa, winvidix, xmga, xvidix, xover, xv (zobacz także -vo xv:ck), xvmc (zobacz także -vo xv:ck) i directx.
Wyłącza kolor kluczowy. Obsługiwane tylko przez sterowniki wyjścia video cvidix, fbdev, svga, vesa, winvidix, xmga, xvidix, xover, xv (zobacz także -vo xv:ck), xvmc (zobacz także -vo xv:ck) i directx.
Automatycznie podłącza gdb przy błedzie lub SIGTRAP. Obsługa musi zostać wkompilowana poprzez podanie --enable-crash-debug lub posiadanie zbioru .developer w katalogu przy konfiguracji.
Tworzy nowy zbiór i zapisuje decyzyjną listę edycji (EDL) do tego zbioru. Podczas odtwarzania, kiedy użytkownik wciśnie "i", wpis o pominięciu dwóch ostatnich sekund zostanie zapisany do zbioru. Daje to punkt wyjścia, który użytkownik może później dopasować do swoich potrzeb. Szczegółowe informacje zawarte są w DOCS/HTML/pl/edl.html.
Dodaje zbiory podane w wierszu poleceń do listy odtwarzania, zamiast odtwarzać je od razu.
Wymusza ustawienie jednego systemu video dla wszystkich zbiorów (jedna (de)inicjalizacja dla wszystkich zbiorów). Dlatego też tylko jedno okno zostanie otwarte dla wszystkich zbiorów. Obecnie działa z następującymi sterownikami: gl, gl2, mga, svga, x11, xmga, xv, xvidix i dfbmga.
Nie wyświetla niektórych klatek, by utrzymać synchronizacje A/V na wolnych komputerach. Filtry video nie będą stosowane do tych klatek. Dla klatek B nawet dekodowanie jest całkowicie pominięte.
Pokazuje krótkie podsumowanie opcji.
Większa intensywność opuszczania klatek (przerywa dekodowanie). Prowadzi do zniekształceń obrazu!
Pokazuje parametry zbioru w łatwo przeglądalnym formacie. Wyświetla też dokładniejsze informacje o językach i identyfikatorach napisów i ścieżek audio. Skrypt TOOLS/midentify.sh wycina inne napisy MPlayera i (mamy nadzieję) zabezpiecza specjalne znaki przed interpretacją przez powłokę.
Sprawia że MPlayer czeka bezczynie zamiast wychodzić jeśli nie ma pliku do odtwarzania. Gwnie użyteczne w trybie slave, gdy MPlayer moze być sterowany poleceniami wejściowymi.
Ta opcja może być używana do konfiguracji pewnych części systemu wejściowego. Ścieżki są względem ~/.mplayer/.
INFORMACJA: Autopowtarzanie jest obecnie obsługiwane tylko przez joysticki.

Dostępne są polecenia:

Określa plik konfiguracyjny warstwy kontroli, inny niż domyślny ~/.mplayer/input.conf. Jeżeli nie podano pełnej ścieżki, pod uwagę brany jest ~/.mplayer/<plik>.
Opóźnienie w milisekundach przed rozpoczęciem automatyczniego powtarzania klawisza (0 żeby wyłączyć).
Ilość generowanych przyciśnięć klawisza na sekundę przy autopowtarzaniu.
Lista wszystkich klawiszy, które mogą być przypisane do komend.
Lista wszystkich komend, które mogą być przypisane do klawiszy.
Wybiera używany joystick (domyślnie: /dev/input/js0).
Czyta polecenia z podanego zbioru. Opcja głównie przydatna przy kolejce FIFO.
INFORMACJA: Jeśli podany zbiór jest kolejką, MPlayer otwiera oba końce, więc można kilkukrotnie napisać "echo "seek 10" > mp_pipe" i kolejka będzie działać.
Ustala wielkość kolejki buforującej naciśnięcia klawiszy (domyślnie: 10). Kolejka wielkości n może zbuforować (n-1) zdarzeń. Jeśli jest zbyt małe niektóre zdarzenia mogą zaginąć (co prowadzi do "zaciętego przycisku myszy" i podobnych efektów). Jeśli jest zbyt duże może wyglądać że MPlayer zawiesił się gdy przetwarza zbuforowane zdarzenia. Żeby utrzymać takie samo zachowanie jak przed wprowadzeniem tej opcji, ustaw 2 dla Linuksa i 1024 dla Windows.
Wskazuje plik konfiguracyjny dla LIRC (domyślnie: ~/.lircrc).
Wyświetla wszystkie dostępne opcje.
Powtarza film <ilość> razy. 0 oznacza zawsze.
Włącza menu OSD.
Wskazuje alternatywny plik konfiguracyjny menu.conf.
Wybiera menu główne.
Wyświetla główne menu zaraz po uruchomieniu MPlayera.
Powstrzymuje MPlayera przed czytaniem zdarzeń klawiszy ze standardowego wejścia. Użyteczne, jeżeli dane są z niego pobierane. Jest to automatycznie włączane, jeśli w wierszu poleceń zostanie odnaleziony -. Są jednak sytuacje, w których sam musisz to aktywować, np. jeżeli otwierasz /dev/stdin (albo odpowiednik w Twoim systemie), używasz stdin na liście odtwarzania albo zamierzasz czytać z stdin później poprzez polecenia trybu slave loadlist i loadfile.
Wyłącza obsługę joysticka.
Wyłącza obsługę LIRC.
Wyłącza obsługę zdarzeń wciśnięcia/puszczenia przycisku myszki (menu kontekstowe mozplayerxp korzysta z tej opcji).
Wyłącza używanie Linux RTC (real-time clock - /dev/rtc) jako mechanizmu mierzenia czasu.
Odtwarza zbiory według pliku listy odtwarzania (w formatach ASX, Winamp, SMIL lub jeden zbiór w każdym wierszu).
INFORMACJA: Opcja ta jest uważana za pozycję wyjściową, więc opcje następujące po niej odnoszą się tylko do zbiorów na tej liście.
FIXME: Musi to być bardziej przejrzyste i dokładnie udokumentowane.
Wyświetla jeszcze mniej komunikatów wyjściowych i stanu niż z opcją -quiet.
Korzysta z określonego urządzenia do synchronizacji przez RTC.
Odtwarza zbiory w losowej kolejności.
Załaduje skórkę z podanego jako parametr katalogu znajdującego się pod domyślnymi katalogami skórek, /usr/local/share/mplayer/skins/ i ~/.mplayer/skins/.

PRZYKŁAD:

Próbuje załadować /usr/local/share/mplayer/skins/fittyfene, później ~/.mplayer/skins/fittyfene.
Ta opcja przełącza MPlayera w tryb slave, w którym można go używać jako końcówki (backend) dla innych programów. Zamiast przechwytywania wciśniętych klawiszy, MPlayer będzie czytał ze standardowego wejścia polecenia oddzielane końcem wiersza (\n).
INFORMACJA: Listę poleceń otrzymasz z -input cmdlist, a ich opis znajdziesz w DOCS/tech/slave.txt.
Używa wysokiej jakości zegarów programowych. Tak dokładne jak RTC, ale nie wymaga specjalnych uprawnień. Skutkuje większym obiążeniem procesora.
Przeskakuje <sek> sekund po każdej klatce. Normalna prędkość odtwarzania klatek jest utrzymana, więc odtwarzanie jest szybsze. Jako że MPlayer potrafi przeszukiwać tylko do najbliższej klatki kluczowej, może to być niedokładne.

Wybiera poziom Kompresji Dynamiki (Dynamic Range Compression) dla strumieni dźwiękowych AC3. <poziom> jest liczbą rzeczywistą od 0 do 1, gdzie 0 oznacza brak kompresji, a 1 (domyślne) oznacza pełną kompresję (głośne kawałki są przyciszane i vice versa). Opcja ta jest skuteczna tylko wtedy, kiedy strumień AC3 zawiera informacje o wymaganym zasięgu kompresji.
Wybiera kanał audio (MPEG: 0-31 AVI/OGM: 1-99 ASF/RM: 0-127, VOB(AC3): 128-159 VOB(LPCM): 160-191 MPEG-TS 17-8190). MPlayer wyświetli dostępne identyfikatory audio, jeśli jest uruchomiony w trybie gadatliwym (-v). Kiedy odtwarzany jest strumień MPEG-TS, MPlayer/MEncoder użyje pierwszego programu (jeżeli jest dostępny) z wybranym strumieniem.
Określa priorytetową listę języków, w których audio ma być odtwarzane. Różne formaty używają różnych kodów. DVD korzysta z dwuliterowych w standardzie ISO 639-1, Matroska i NUT operują na trzyliterowych ISO 639-2, a OGM korzysta z dowolnego identyfikatora. MPlayer wyświetli dostępne języki, jeśli jest uruchomiony w trybie gatatliwym (-v).

PRZYKŁAD:

Wybiera z DVD ścieżkę w języku polskim, a jeżeli jej nie ma, korzysta z angielskiej.
Odtwarza film w formacie Matroska w języku japońskim.
Wymusza typ demuxera audio dla -audiofile. Użycie "+" przed nazwą wymusza ją, wyłącza to niektóre testy. Podaj nazwę demuksera wypisaną przez -audio-demuxer help. Dla kompatybilności z poprzednimi wersjami akceptuje też ID demuxera zdefiniowane w zbiorze libmpdemux/demuxer.h. -audio-demuxer audio albo -audio-demuxer 17 wymusza MP3.
Otwórz audio z zewnętrznego zbioru (WAV, MP3 lub Ogg Vorbis) podczas odtwarzania filmu.
Włącza cache dla strumienia używanego przez -audiofile, używając określonej ilości pamięci.
Określa maksymalną szerokość pasma (bitrate) strumienia sieciowego (dla serwerów potrafiących przesyłać z różnymi szerokościami pasma). Przydatne jeśli chcesz oglądać na żywo media ze strumieni przy wolnym połączeniu.
Ta opcja określa ile pamięci (w kBajtach) ma być użyte do wstępnego buforowania zbioru lub URL. Szczególnie przydatne przy powolnych nośnikach.
Odtwarzanie rozpocznie się gdy bufor zostanie wypełniony w podanym stopniu.
Jeśli wykonano przewijanie do pozycji w promieniu <procent> wielkości cache od aktualnej pozycji, MPlayer poczeka na wypełnienie cache zamiast wykonywać przewijanie (domyślnie: 50).
Dostosowuje możliwość czytania CD Audio MPlayera.

Dostępne są opcje:

Ustala prędkość obrotów CD.
Ustala poziom paranoi.
0: wyłącza sprawdzanie
1: sprawdza tylko overlap (domyślne)
2: pełna korekcja i weryfikacja danych
Używa podanego ogólnego urządzenia SCSI.
Rozmiar bloku jednorazowego czytania.
Wymusza minimalne przeszukiwanie overlap podczas weryfikacji do <wartość> sektorów.
Zakłada że adres początku pierwszej ścieżki zapisany w TOC będzie adresowany jako LBA 0. Niektóre sterowniki Toshiba potrzebują tego by poprawnie określić granice ścieżek.
Dodaje <wartość> sektorów do odczytanych wartości podczas adresowania ścieżek. Wartość może być ujemna.
(no)skip
(Nie)akceptuje niedoskonałe rekonstrukcje danych.
Ustawia ścieżkę do urządzenia CD-ROM (domyślnie: /dev/cdrom).
Żąda podanej liczby kanałów wyjścowych (domyślnie: 2). MPlayer prosi dekoder by dekodował audio do wybranej ilości kanałów. Od dekodera zależy jak (i czy) sobie z tym poradzi. Opcja ta jest zazwyczaj potrzebna tylko przy odtwarzaniu filmów z dźwiękiem w formacie AC3 (jak DVD). W tym wypadku liba52 dekoduje i prawidłowo przerabia dźwięk na wymaganą liczbę kanałów. Żeby bezpośrednio kontrolować liczbę kanałów wyjściowych niezależnie od liczby zdekodowanych kanałów, użyj filtra channels.
INFORMACJA: Opcja ta jest honorowana przez kodeki (tylko AC3), filtry (surround) i sterowniki wyścia audio (przynajmniej OSS).

Dostępne są opcje:

2
stereo
4
surround
6
pełne 5.1
Określa numer rozdziału od którego należy zacząć odtwarzanie. Może też określić numer rozdziału na którym należy skończyć odtwarzanie (domyślnie: 1).
Wysyła cookies przy żądaniach HTTP.
Czyta HTTP cookies z <nazwa zbioru> (domyślnie ~/.mozilla/ i ~/.netscape/) i nie czytaj z miejsc standardowych. Zakłada że zbiór jest w formacie Netscape.
Ustawia opóźnienie dźwięku w sekundach (dodatnia lub ujemna liczba rzeczywista).
INFORMACJA: Nie ma gwarancji prawidłowego działania jeśli jest to używane z MEncoderem i -ovc copy.
Wymusza typ demuxera. Użycie "+" przed nazwą wymusza ją, wyłącza to niektóre testy. Podaj nazwę demuksera wypisaną przez -demuxer help. Dla kompatybilności z poprzednimi wersjami akceptuje też ID demuxera zdefiniowane w zbiorze libmpdemux/demuxer.h. -demuxer audio lub -demuxer 17 wymusza MP3.
Zrzuca surowy, skompresowany strumień audio do ./stream.dump (przydatne z MPEG/AC3). Jeśli podasz więcej niż jedną z -dumpaudio, -dumpvideo i -dumpstream, znaczenie ma tylko ostatnia w wierszu poleceń.
Podaje nazwę zbioru wynikowego dla opcji -dumpaudio / -dumpvideo / -dumpstream.
Zrzuca surowy strumień do ./stream.dump. Przydatny gdy rippujesz z DVD lub sieci. Jeśli podasz więcej niż jedną z -dumpaudio, -dumpvideo i -dumpstream, znaczenie ma tylko ostatnia w wierszu poleceń.
Zrzuca surowy, skompresowany strumień video do ./stream.dump (niezbyt przydatne). Jeśli podasz więcej niż jedną z -dumpaudio, -dumpvideo i -dumpstream, znaczenie ma tylko ostatnia w wierszu poleceń.
Przekazuje zamiast domyślnych następujące opcje modułowi wejścia DVB:

Użyje karty numer 1-4 (domyślnie: 1).
Czyta listę kanałów z <nazwa pliku>. Domyślnym jest ~/.mplayer/channels.conf.{sat,ter,cbl,atsc} (w zależności od Twojej karty) lub w ostateczności ~/.mplayer/channels.conf.
Podaje ścieżkę do urządzenia DVD (domyślnie: /dev/dvd). Możesz również określić katalog z plikami uprzednio skopiowanymi prosto z DVD (np. przez vobcopy). Zauważ, że -dumpstream jest zazwyczaj lepszym sposobem na kopiowanie tytułów DVD (zobacz przykłady).
Niektóre dyski DVD zawierają sceny, które mogą być oglądane z różnych ujęć. Opcja ta informuje MPlayera, którego ujęcia ma używać (domyślnie: 1).
Włącza decyzyjną listę edycji (ang. edit decision list (EDL)) podczas odtwarzania. Video będzie pomijane, audio będzie wyciszane i włączane zgodnie z wpisami w podanym zbiorze. Szczegółowe informacje zawarte są w DOCS/HTML/pl/edl.html.
Wymusza przebudowanie indeksu. Użyteczny dla zbiorów z uszkodzonym indeksem (desynchornizacje A/V itp.). Umożliwia wyszukiwanie w pliku. Trwałe naprawienie indeksu możliwe jest przy pomocy MEncodera (patrz dokumentacja)
INFORMACJA: Opcji tej można używać tylko jeśli dany nośnik obsługuje wyszukiwanie (czyli nie stdin, kolejka itp.).
Zmienia prędkość odtwarzania klatek video (framerate) Przydatne jeśli wartość w nagłówku jest zła/nie istnieje.
Odtwarza/konwertuje tylko pierwsze <ilość> klatek, potem wychodzi.
Dokładne przeszukiwanie MP3. Włączone gdy odtwarzamy z zewnętrznego zbioru MP3, gdyż potrzebujemy znaleźć bardzo dokładną pozycję do utrzymania synchronizacji A/V. Potrafi być wolne, szczególnie gdy szukamy do tyłu, ponieważ trzeba przewinąć do samego początku by znaleźć dokładnie tę klatkę.
Przebuduje indeks AVI, jeżeli nie zostanie on znaleziony, umożliwiając przeszukiwanie zbioru. Przydatne przy uszkodzonych/niekopletnych zbiorach lub źle stworzonych plikach.
INFORMACJA: Opcji tej można używać tylko jeśli dany nośnik obsługuje wyszukiwanie (czyli nie stdin, kolejka itp.).
Ignoruje proxy dla adresów IPv6. Będzie on nadal używany dla adresów IPv4.
Czyta dane indeksu video z <nazwa zbioru>, zapisane przez -saveidx. MPlayer będzie czytał indeks z podanego zbioru i używał tych danych do przeszukiwania zamiast jakiegokolwiek indeksu bezpośrednio w zbiorze AVI. Dodatkowo, MPlayer nie przeszkodzi w załadowaniu zbioru indeksowego wygenerowanego z innego AVI, ale to z pewnością wywoła niemiłe rezultaty.
INFORMACJA: Ta opcja jest przestarzała, ponieważ MPlayer obsługuje już OpenDML.
maksymalna korekcja synchronizacji A-V na klatkę (w sekundach)
Używane przy dekodowaniu z wielu zbiorów PNG lub JPEG.

Dostępne są opcje:

szerokość danych wyjściowych (domyślnie: autodetekcja)
wysokość danych wyjściowych (domyślnie: autodetekcja)
ilość klatek na sekundę (fps) w danych wyjściowych (domyślnie: 25)
typ zbiorów wejściowych (dostępne: jpeg, png, tga i sgi)
Wymusza użycie parsera do AVI bez przeplotu (pozwala odtworzyć niektóre uszkodzone zbiory AVI).
Nie używa średniej ilości bajtów/sekundę do synchronizacji A-V. Pomaga przy niektórych zbiorach AVI z uszkodzonym nagłówkiem.
Wyłącza wybór demuxera oparty na rozszerzeniu zbioru. Domyślnie, kiedy typ zbioru (demuxer) nie może być bezsprzecznie wykryty (zbiór nie posiada nagłówka lub jest on niewystarczająco pewny), rozszerzenie zbioru jest użyte do wybrania demuxera. Zawsze wraca do wyboru demuxera w oparciu o zawartość.
Podaje hasło dla autoryzacji HTTP.
Używa IPv4 do połączeń sieciowych. Jeśli się nie da, automatycznie przestawia na IPv6.
Używa IPv6 do połączeń sieciowych. Jeśli się nie da, automatycznie przestawia na IPv4.
Pozwala na odtwarzanie surowych zbiorów audio. Może też być użyta żeby odtworzyć CD z dźwiękiem innym niż 44kHz 16-bit stereo. Do odtwarzania surowych strumieni AC3 użyj -rawaudio on:format=0x2000.

Dostępne są opcje:

Używa demuxera surowego dźwięku.
ilość kanałów
częstotliwość próbkowania
rozmiar próbki w bajtach
bitrate dla surowych danych audio
kod fourcc szesnastkowo
Ta opcja pozwala na odtwarzanie surowych zbiorów video.

Dostępne są opcje:

Używa demuxera surowego video.
ilość klatek na sekundę (domyślnie: 25.0)
ustawia jedną ze standardowych wielkości obrazu
szerokość obrazu w pikselach
wysokość obrazu w pikselach
ustaw przestrzeń kolorów
przestrzeń kolorów (fourcc) w hex
rozmiar ramki w bajtach
Używane z URLami "rtsp://" dla określenia, że nadchodzące pakiety RTP i RTCP mają być przesyłane przez TCP (używając tego samego połączenia co RTSP). Przydatne przy uszkodzonym połączeniu internetowym, które nie przepuszcza pakietów UDP (zobacz także http://www.live555.com/mplayer).
Wymusza przebudowanie indeksu i zapisuje go w zbiorze <nazwa zbioru>. Aktualnie działa to tylko ze zbiorami AVI.
INFORMACJA: Ta opcja jest przestarzała, ponieważ MPlayer obsługuje już OpenDML.
Przewija do pozycji określonej w bajtach. Przydatne do odtwarzania z obrazów CD-ROM lub zbiorów VOB ze śmieciami na początku.
Zwalnia lub przyspiesza odtwarzanie o współczynnik podany jako parametr. Nie jest pewne działanie z -oac copy.
Wybiera częstotliwość próbkowania, która będzie dalej wykorzystywana (oczywiście karty mają też swoje ograniczenia). Jeżeli wybrana częstotliwość jest inna niż w obecnie przetwarzanym strumieniu, w wartwie dźwiękowej zostanie zastosowany filtr resample lub lavcresample, aby zniwelować różnicę. Opcja -af-adv steruje typem przepróbkowywania. Domyślne jest szybkie przepróbkowywanie, które może zniekształcić dźwięk.
Przeskakuje do podanego czasu.

PRZYKŁAD:

Przeskakuje do 56 sekundy.
Przeskakuje do 1 godziny i 10 minut.
Informuje MPlayera by nie odrzucał pakietów TS zgłoszonych w strumieniu jako błędne. Czasami potrzebne do odtworzenia uszkodzonych zbiorów MPEG-TS.
Przy odtwarzaniu strumienia MPEG-TS, opcja ta pozawala podać jak wiele bajtów w strumieniu MPlayer ma przeglądać w poszukiwaniu żądanych ID audio i video.
Przy odtwarzaniu strumienia MPEG-TS pozwala podać który program (jeśli jest kilka) należy odtwarzać. Może być użyta z -vid i -aid.
Ta opcja dostosowuje rozmaite właściwości modułu przechwytywania TV. Żeby oglądać telewizję MPlayerem podaj "tv://" lub "tv://<numer_kanału>" albo nawet "tv://<nazwa_kanału>" (jak ustawić <nazwę_kanału> podaje opcja channels poniżej) jako URL filmu.

Dostępne są opcje:

bez dźwięku
dostępne sterowniki: dummy, v4l, v4l2, bsdbt848
Podaje urządzenie TV (domyślnie: /dev/video0).
Wybiera wejście (domyślnie: 0 - TV, lista jest wypisywana na konsoli).
Podaje częstotliwość na którą należy ustawić tuner (np. 511.250). Nie działa z parametrem channels.
Podaje format wyjściowy tunera jako nazwę obsługiwaną przez sterownik V4L (yv12, rgb32, rgb24, rgb16, rgb15, uyvy, yuy2, i420) lub dowolny format określony wartością szesnastkową. Jeśli chcesz poznać wszystkie dostępne formaty podaj outfmt=help.
szerokość okna wyjściowego
wysokość okna wyjściowego
częstotliwość przechwytywania video (ile klatek na sekundę przechwytywać)
maksymalny rozmiar bufora przechwytywania w megabajtach (domyślnie: dynamiczny)
bsdbt848 i v4l dopuszczają PAL, SECAM i NTSC. Lista dostępnych standardów dla v4l2 jest wyświetlana na konsoli. Przeczytaj też poniższą opcję normid.
Ustawia standard TV z podanym numerycznym ID. Zależy on od karty przechwytywania. Lista standardów TV jest wypisywana przez MPlayera na konsoli.
Ustawia tuner na kanał <wartość>.
dostępne: argentina, australia, china-bcast, europe-east, europe-west, france, ireland, italy, japan-bcast, japan-cable, newzealand, russia, southafrica, us-bcast, us-cable, us-cable-hrc
Ustawia nazwy dla kanałów. Używaj _ zamiast spacji w nazwach (albo pobaw się cudzysłowami ;-). Nazwy kanałów będą wtedy wypisywane przez OSD, a polecenia tv_step_channel, tv_set_channel i tv_last_channel będą dostępne z pilota (zobacz także LIRC). Nie działa z parametrem frequency.
INFORMACJA: Numer kanału będzie pozycją na liście kanałów, licząc od 1.
PRZYKŁAD: tv://1, tv://TV1, tv_set_channel 1, tv_set_channel TV1
[brightness|contrast|hue|saturation]=<-100-100>
Ustawia korekcję obrazu na karcie.
Ustawia tempo bitowe przechwytywania audio.
Przechwytuje audio nawet gdy v4l nie zgłasza żadnych źródeł audio.
Przechwytuje z ALSA.
Wybiera tryb audio:
0: mono
1: stereo
2: język 1
3: język 2
Domyślnie, liczba zapisanych kanałów audio jest automatycznie ustawiana zgodnie z ustawieniami audio karty TV. Ta opcja wymusza nagrywanie stereo/mono bez względu na opcję amode i wartości zwracane przez v4l. Przydatne jeśli karta TV nie jest w stanie zgłosić prawidłowego trybu audio.
ustawia urządzenie audio <wartość> powinna być /dev/... dla OSS i ID sprzętu dla ALSA. Zastąp wszystkie ":" w ID sprzętu dla ALSA na ".".
Wybiera wyjście audio karty, jeżeli karta ma więcej niż jedno.
[volume|bass|treble|balance]=<0-65535> (v4l1)
[volume|bass|treble|balance]=<0-100> (v4l2)
Te opcje ustawiają parametry miksera karty video. Nie przyniesie to żadnych efektów, jeżeli Twoja karta go nie posiada. Dla v4l2 50 oznacza domyślną wartość przekazaną przez sterownik karty.
Wartość 0 oznacza przechwytywanie i buforowanie audio i video razem (domyślna dla MEncodera). Wartość 1 (domyślna dla MPlayera) oznacza przechwytywanie tylko video i pozwolenie na przesyłanie dźwięku z karty TV do karty dźwiękowej poprzez kabel je łączący.
Używa sprzętowej kompresji MJPEG (jeżeli karta ma taką możliwość). Gdy używasz tej opcji, nie musisz podawać szerokości i wysokości okna wyjściowego, ponieważ MPlayer ustali je automatycznie z wartości decimation (patrz poniżej).
wybierz rozmiar obrazu, który będzie skompresowany przez sprzętową kompresję MJPEG:
1: pełny rozmiar
704x576 PAL
704x480 NTSC
2: średni rozmiar
352x288 PAL
352x240 NTSC
4: mały rozmiar
176x144 PAL
176x120 NTSC
Wybiera jakość kompresji JPEG (dla pełnego rozmiaru zalecane jest < 60).
Podaje nazwę użytkownika do uwierzytelnienia HTTP.
Zgłasza <ciąg> jako program użytkownika (user agent) w strumieniowaniu HTTP.
Wybiera kanał video (MPG: 0-15 ASF: 0-255 MPEG-TS: 17-8190). Przy odtwarzaniu strumienia MPEG-TS MPlayer/MEncoder użyje pierwszego (dostępnego) programu z wybranym strumieniem video.
Wymusza parametry audio dla demuxera VIVO (do usuwania błędów).

INFORMACJA: Zobacz także -vf expand.

Konwertuje podane (przy pomocy opcji -sub) napisy na oparty na czasie format JACOsub. Tworzy w bieżącym katalogu zbiór dumpsub.js.
Konwertuje podane (przy pomocy opcji -sub) napisy na format MicroDVD. Tworzy w bieżącym katalogu zbiór dumpsub.sub.
Konwertuje podane (przy pomocy opcji -sub) napisy na format MPlayera - MPsub. Tworzy w bieżącym katalogu zbiór dumpsub.mpsub.
Konwertuje podane (przy pomocy opcji -sub) napisy na oparty na czasie format SAMI. Tworzy w bieżącym katalogu zbiór dumpsub.smi
Konwertuje podane (przy pomocy opcji -sub) napisy na oparty na czasie format SubViewer (SRT). Tworzy w bieżącym katalogu zbiór dumpsub.srt.
Zrzuca podstrumień napisów ze strumieni VOB Zobacz także -dump*sub i -vobsubout*.
Zmienia alphamap czcionki. Może być:
0
zwykła biała czcionka
0.75
bardzo wąski czarny zarys (domyślne)
1
wąski czarny zarys
10
pogrubiony czarny zarys
-flip-hebrew (tylko z FriBiDi)
Włącza obracanie napisów przy użyciu FriBiDi
Zmienia przypuszczenia FriBiDi na temat umiejscowiania przecinków w napisach. Używaj, jeśli przecinki są umieszczane na początku zdania zamiast na końcu.
Szuka czcionek OSD/SUB w innym katalogu (domyślny dla zwykłych czcionek: ~/.mplayer/font/font.desc, dla czcionek FreeType: ~/.mplayer/subfont.ttf).
INFORMACJA: Z FreeType, ta opcja ustala ścieżkę do zbioru czcionki tekstowej. Z fontconfig, ta opcja podaje nazwę czcionki wg fontconfig.

PRZYKŁAD:

-font ~/.mplayer/arial-14/font.desc
-font ~/.mplayer/arialuni.ttf
-font "Bitstream Vera Sans"
Włącza stosowanie czcionek zarządzanych przez fontconfig.
Wyświetla tylko wymuszone napisy ze strumienia napisów DVD wybranego przez np. -slang.
Ustala zestaw znaków który zostanie przekazany do FriBiDi przy dekodowaniu napisów w innym formacie niż UTF-8 (domyślnie: ISO8859-8).
Wskazuje zbiór używany do załadowania palety i wielkości ramki napisów VOBsub.
Wyłącza automatyczne ładowanie napisów.
wskazuje tryb, w którym powinien włączyć się OSD
0
tylko napisy
1
głośność + szukanie (domyślne)
2
głośność + szukanie + zegar + procent
3
głośność + szukanie + zegar + procent + całkowity czas
Pozwala na wyświetlenie następnego napisu gdy poprzedni jest wciąż widoczny (domyślnie: włącza tylko dla niektórych formatów).
Wyświetla napisy ze strumienia określongo przez <ID> (0-31). MPlayer wyświetli dostępne identyfikatory, jeśli jest uruchomiony w trybie gadatliwym (-v). Jeśli nie możesz wybrać napisów na DVD, wypróbuj -vobsubid.
Określa priorytetową listę języków, w których napisy mają być wyświetlane. Różne formaty używają różnych kodów. DVD korzysta z dwuliterowych w standardzie ISO 639-1, Matroska operuje na trzyliterowych ISO 639-2, a OGM korzysta z dowolnego identyfikatora. MPlayer wyświetli dostępne języki, jeśli jest uruchomiony w trybie gatatliwym (-v).

PRZYKŁAD:

Wybiera polskie napisy na DVD a jeśli nie są dostępne to angielskie.
Odtwarza plik typu Matroska z japońskimi napisami.
Ustala tryb wygładzania/skalowania dla DVD/VOBsub. Dodanie do trybu wartości 16 wymusza skalowanie nawet gdy wielkości oryginalnego i przeskalowanego okna są takie same. Mozna to wykorzystać by np. wygładzić napisy rozmyciem gaussa. Dostępne są tryby:
0
brak (najszybszy, bardzo brzydki)
1
przybliżony (zepsuty?)
2
pełny (wolny)
3
dwuliniowy (domyślny, szybki i nienajgorszy)
4
rozmycie Gaussa (bardzo ładne)
Ustala jak powinny być wyrównane napisy SPU (DVD/VOBsub).
-1
oryginalna pozycja
0
Wyrównaj na górze (oryginalne/domyślne zachowanie).
1
Wyrównaj na środku.
2
Wyrównaj na dole.
Ustawia poziom rozmycia Gaussa przy korzystaniu z -spuaa 4. Wyższy oznacza większe rozmycie (domyślnie: 1.0).
Używa/wyświetla te zbiory napisów. Tylko jeden zbiór może wyć wyświetlany w danej chwili.
Ustawia wartość kanału alfa dla napisów i tła OSD. Większe wartości oznaczają większą przezroczystość. 0 oznacza pełną przezroczystość.
Ustawia kolor tła napisów i OSD. Obecnie napisy są w skali szarości, więc jest to odpowiednik nasycenia koloru. Wartość 255 oznacza biel a 0 czerń.
Wymusza typ demuxera napisów dla -subfile. Użycie "+" przed nazwą wymusza ją, wyłącza to niektóre testy. Podaj nazwę demuksera wypisaną przez -audio-demuxer help. Dla kompatybilności z poprzednimi wersjami akceptuje też ID demuxera zdefiniowane w zbiorze libmpdemux/demuxer.h.
Dostosowuje niedokładność dopasowywania przy szukaniu napisów:
0
dokładne dopasowanie
1
Wczytaj wszystkie napisy zawierające nazwę filmu.
2
Wczytaj wszystkie napisy z aktualnego katalogu.
Wyłącza wszelkie przetwarzanie tekstu po wczytaniu napisów. Stosowane w celach wyłapywania błędów.
Ustala jak napisy powinny być wyrównane do -subpos.
0
wyrównywanie górnej krawędzi (początkowe/domyślne zachowanie)
1
wyrównywanie środka
2
wyrównywanie dolnej krawędzi.
Wyświetla napisy DVD Closed Caption (CC). To nie są napisy VOB, są to specjalne napisy ASCII dla niesłyszących zakodowane w strumieniu danych użytkownika VOB na większości DVD z regionu 1. Jak dotąd niespotykane na DVD z innych regionów.
Jeśli Twój system obsługuje iconv(3), możesz użyć tej opcji by ustalić stronę kodową napisów.

PRZYKŁAD:

-subcp latin2
-subcp cp1250
Określa język stosując dwuliterowy kod, by ENCA mogła wykryć stronę kodową automatycznie. Jeżeli nie jesteś pewien, podaj cokolwiek i przejrzyj wyjście mplayer -v pod kątem dostępnych języków. Powrotna strona kodowa określa jaką stronę stosować, jesli autodetekcja zawiedzie.

PRZYKŁAD:

Odgadnij kodowanie, zakładając że napisy są po czesku, jeżeli się nie uda, powróć do latin 2.
Odgadnij kodowanie dla polskiego, jeżeli się nie uda, powróć do cp1250.
Opóźnienie napisów o <sek> sekund. Może być ujemne.
Aktualnie bezużyteczne. To samo co -audiofile, ale dla strumieni napisów (OggDS?).
Ustawia tryb autoskalowania.
INFORMACJA: 0 oznacza, że text scale i OSD scale są wysokością czcionki w punktach.

Może być:

0
bez automatycznego skalowania
1
proporcjonalny do wysokości filmu
2
proporcjonalny do szerokości filmu
3
proporcjonalny do przekątnej filmu (domyślne)
Ustawia promień rozmycia czcionki (domyślnie: 2).
Ustawia kodowanie czcionki. Wartość "unicode" oznacza, że będą wyświetlane wszystkie znaki ze zbioru i będzie używany unicode (domyślnie: unicode).
Ustawia współczynnik automatycznego skalowania elementów OSD (domyślnie: 6).
Ustawia grubość linii zewnętrznej czcionki (domyślnie: 2)
Ustawia wskaźnik automatycznego skalowania napisów jako procent rozmiaru ekranu (domyślnie: 5).
Ustawia prędkość (w klatkach/sek) zbioru napisów (domyślnie: jak w filmie).
INFORMACJA: Tylko dla zbiorów opartych na klatkach np. format MicroDVD.
Ustawia pozycję napisów na ekranie. Jest to pozioma pozycja napisów w % wysokości ekranu.
Określa maksymalną szerokość napisów na ekranie. Przydatne przy wyjściu TV. Jest to szerokość napisów w % szerokości ekranu.
Informuje MPlayera by przetwarzał zbiór napisów jako unicode.
Informuje MPlayera by przetwarzał zbiór napisów jako UTF-8.
Określa zbiory VOBsub z napisami. Jest to pełna ścieżka do zbioru bez rozszerzenia, tj. bez ".idx", ".ifo" lub ".sub".
Określa ID napisów VOBsub.

OPCJE WYJŚCIA AUDIO (TYLKO MPLAYER)

Zmienia wykrytą wielkość bufora sterownika audio/karty.
Wybiera format próbki używany przez wyjściu warstwy filtrów dźwiękowych na kartę dźwiękową. Wartości, które może przyjąć <format> są wymienione poniżej w opisie filtry dźwiękowego "format".
Korzysta z miksera innego niż domyślny /dev/mixer. Przy ALSA jest to nazwa miksera.
Ta opcja mówi MPlayerowi, żeby użył innego kanału do sterowania głośnością niż domyślne PCM. Część możliwości dla OSS to vol, pcm, line. Żeby znaleźć pełną listę możliwości poszukaj SOUND_DEVICE_NAMES w /usr/include/linux/soundcard.h. Dla ALSA możesz użyć nazw, które, na przykład, pokazuje alsamixer, jak Master, Line, PCM.
INFORMACJA: Nazwy kanałów miksera ALSA z dołączonym numerem muszą być zapisane w formacie <nazwa, numer>, np. kanał nazwany 'PCM 1' w alsamixer musi być zamieniony na PCM,1.
Wymusza użycie programowego miksera, zamiast tego w karcie dźwiękowej.
-softvol-max <10.0-10000.0>
Ustawia maksymalny poziom wzmocnienia w procentach (domyślnie: 110). Wartość 200 pozwoli na podniesienie głośności do maksimum dwukrotności aktualnego poziomu. Przy wartościach poniżej 100 początkowa głośność (wynosząca 100%) będzie powyżej maksimum, czego np. OSD nie potrafi prawidłowo wyświetlić.
Ustala wielkość zmiany przy ustawianiu poziomu dźwięku miksera (w procentach całego zakresu) (domyślnie: 3).

STEROWNIKI WYJŚCIOWE DŹWIĘKU (TYLKO MPLAYER)

Sterowniki wyjścia dźwięku to interfejsy do różnych urządzeń wyjściowych audio. Składnia jest następująca:

Określa prirytetową listę sterowników wyjścia audio.

Jeżeli lista kończy się przecinkiem, MPlayer powróci do sterowników niezawartych w wierszu poleceń. Podopcje są opcjonalne i przeważnie mogą być pominięte.
INFORMACJA: Opcja -vo help pokaże listę wkompilowanych sterowników wyjścia audio.

PRZYKŁAD:

Spróbuje użyć sterownika ALSA, później OSS a potem pozostałych.
Ustawia tryb noblock, tryb mmap-mode i nazwę urządzenia jako pierwsza karta, czwarte urządzenie

Dostępne sterowniki wyjściowe audio:

sterownik ALSA 0.9/1.x
Ustawia eksperymentalny tryb mmap (mmap-mode) (nie działa dla więcej niż 2 kanałów).
Ustawia tryb noblock (noblock-mode).
Ustawia nazwę urządzenia. Zamiast "," w nazwie urządzenia ALSA wstaw ".", a zamiast ":" wstaw "=". Upewnij się że nie ustawiasz tego jeśli chcesz uzyskać wyjście w formacie hwac3 poprzez S/PDIF, chyba że dobrze wiesz jak to prawidłowo ustawić.
sterownik OSS
Ustawia urządzenie wyjściowe dźwięku (domyślnie: /dev/dsp).
sterownik dla biblioteki wysoce niezależnej od platformy - SDL (Simple Directmedia Layer)
<sterownik>
Określa, jaki sterownik dźwięku ma zostać użyty przez SDL (domyślnie: SDL wybiera).
przekazuje dźwięk przez demona aRts
przekazuje dźwięk przez demona ESD
<serwer>
Określa jaki serwer ESD ma zostać użyty (domyślnie: localhost).

przekazuje dźwięk przez JACK (Jack Audio Connection Kit)
Łączy się z portami o podanej nazwie (domyślnie: porty fizyczne).
Nazwa klienta przekazywana do JACK (domyślnie: MPlayer [<PID>]). Przydatne, jeśli chcesz by pewne połączenia były nawiązywane automatycznie.
(no)estimate
Ocenia opóźnienie audio, powinno dawać równiejsze odtwarzanie video (domyślnie: włączone).
przekazuje dźwięk przez NAS
rdzenny sterownik Mac OS X
rdzenny sterownik SGI
rdzenny sterownik Sun
<urządzenie>
Określa, jakie urządzenie audio ma zostać użyte (domyślnie: /dev/audio).
rdzenny sterownik waveout Windows
sterownik wyjścia dźwiękowego Directx DirectSound
Określa numer używanego urządzenia. Odtwarzanie pliku z opcją -v wyświetli wszystkie dostępne urządzenia.
specyficzny sterownik Creative DXR2
specyficzny sterownik DVB
Nie przekazuje dźwięku, ale utrzymuje prędkość odtwarzania video. Do testów wydajnościowych użyj -nosound.
sterownik wyjściowy zapisujący dane w surowych (raw) plikach PCM/wave
(no)waveheader
Dołącza lub pomija nagłówek wave (domyślnie: dołącza). Jeżeli nie jest dołączony, zostanie wygenerowane surowe wyjście PCM.
Zapisuje dźwięk do <nazwa pliku> zamiast domyślnego audiodump.wav. Jeżeli określono parametr nowaveheader, domyślnym zbiorem wyjściowym jest audiodump.pcm.
sterownik wyjściowy wtyczki

OPCJE WYJŚCIA VIDEO (TYLKO MPLAYER)

Ustawia kartę graficzną, która otrzyma obraz. Do poprawnego działania wymaga opcji -vm. Listę dostępnych kart otrzymasz stosując tę opcję z -v. Obecnie działa tylko ze sterownikiem wyjścia video directx.
Wymusza inną głębię kolorów niż wykryta. Obsługiwane tylko przez sterowniki wyjścia video fbdev, dga, svga i vesa.
Modyfikuje jasność wyjścia video (domyślnie: 0). Nie wszystkie sterowniki wyjścia video to obsługują.
Modyfikuje kontrast wyjścia video (domyślnie: 0). Nie wszystkie sterowniki wyjścia video to obsługują.
Podaje nazwę komputera i numer wyświetlacza serwera X, na którym chcesz wyświetlać.

PRZYKŁAD:

-display xtest.localdomain:0
Włącz bezpośrednie renderowanie (obsługiwane nie przez wszystkie kodeki i wyjścia video)
UWAGA: Może powodować popsucie OSD/SUB!
Ta opcja jest używana do kontroli sterownika wyjścia video dxr2.
tryb proporcji (aspect ratio) (0 = normalny, 1 = panoramiczny, 2 = letterbox (domyślne))
Ustawia tryb wyjścia iec958 na zakodowany.
Ustawia tryb wyjścia iec958 na zdekodowany (domyślne).
tryb macrovision (0 = wyłączone (domyślne), 1 = agc, 2 = agc 2 colorstripe 3 = agc 4 colorstripe)
wycisza dźwięk
wyłącza wyciszenie dźwięku
ścieżka do microcode

wyjście TV

75ire
włącza wyjście 7.5 IRE
wyłącza wyjście 7.5 IRE (domyślne)
czarno/białe wyjście TV
kolorowe wyjście TV (domyślne)
włącza wyjście TV z przeplotem (domyślne)
wyłącza wyjście TV z przeplotem
norma TV (ntsc (domyślna), pal, pal60, palm, paln, palnc)
ustawia tryb kwadratowy piksela
ustawia tryb ccir601 piksela

nakładka (Overlay)

Ustawia wartość obcinania z lewej (domyślnie: 50).
Ustawia wartość obcinania z prawej (domyślnie: 300).
Ustawia wartość obcinania z góry (domyślnie: 0).
Ustawia wartość obcinania z dołu (domyślnie: 0).
Ustawia czerwony (r), zielony (g) lub niebieski (b) kolor klucza nakładki.
minimalna wartość odpowiedniego klucza koloru
maksymalna wartość odpowiedniego klucza koloru
Nie używa zapamiętanych ustawień nakładki.
Uaktualnia zapisane ustawienia nakładki.
Włącza osd w nakładce.
Wyłącza osd w nakładce (domyślne).
Modyfikuje rozmiar (h,w) i pozycję (x,y) nakładki w przypadku gdy nie pasuje ona do okna (domyślnie: 0).
Włącza nakładkę (domyślne)
Włącza TVout.
Dostosowuje nakładkę (domyślnie: 1000).
Zmienia tryb video na opisany etykietą <nazwa trybu> w /etc/fb.modes.
INFORMACJA: Bufor ramek VESA nie obsługuje zmieniania trybu.
Używa podanego zbioru konfiguracyjnego (domyślnie: /etc/fb.modes).
Odtwarzanie pełnoekranowe (film w centrum i czarne obramowanie wokół niego). Nie wszystkie sterowniki wyjścia video to obsługują.
Wypróbuj tę opcję, jeżeli masz problemy z trybem pełnoekranowym.
Określa priorytetową listę trybów ustawień używanej warstwy pełnoekranowej. Możesz wyłączyć tryb poprzedzając go "-". Jeśli masz kłopoty typu okno pełnoekranowe jest przykryte przez inne okna wypróbuj inną kolejność.
INFORMACJA: -fstype help wyświetla pełną listę dostępnych trybów.

Dostępne są typy:

Używa zalecenia _NETWM_STATE_ABOVE jeśli jest to możliwe.
Używa zalecenia _NETWM_STATE_BELOW jeśli jest to możliwe.
Używa zalecenia _NETWM_STATE_FULLSCREEN jeśli jest to możliwe.
Używa zalecenia _WIN_LAYER z domyślną warstwą.
Używa zalecenia _WIN_LAYER z numerem warstwy.
Wymusza styl NETWM.
Nie używa warstwy pełnoekranowej.
Używa zalecenia _NETWM_STATE_STAYS_ON_TOP jeśli jest to możliwe.

PRZYKŁAD:
Domyślna kolejność, będzie użyta w przypadku podania nieprawidłowych lub nieobsługiwanych typów.
Naprawia przełączanie pełnego ekrany na OpenBox 1.x.
Ustawia gdzie na ekranie ma się początkowo znajdować wyjście. Wielkości x i y mierzone są w pikselach od lewego górnego rogu ekranu do lewego górnego rogu wyświetlanego obrazu, jeżeli jednak po argumencie podany jest procent, to jest on traktowany jak procent wielkości ekranu w danym kierunku. Obsługuje to także standardowy format opcji -geometry z X11. Jeśli przy pomocy opcji -wid podano zewnętrzne okno to współrzędne x i y są liczone względem lewego górnego rogu tego okna a nie ekranu.
INFORMACJA: Ta opcja jest obsługiwana tylko przez sterowniki wyjścia video x11, xmga, xv, xvmc, xvidix, gl, gl2, directx i tdfxfb.

PRZYKŁAD:

50:40
Umieszcza okno w x=50, y=40
50%:50%
Umieszcza okno na środku ekranu
100% 
Umieszcza okno w śroku prawej krawędzi ekranu
100%:100%
Umieszcza okno w prawym dolnym rogu ekranu
Przekazuje do GUI, że ma ono również używać okna X11 i przykleić je na dole ekranu video, co jest przydatne by osadzić mini-GUI w przeglądarce (używającej na przykład wtyczki MPlayer).
Modyfikuje barwę sygnału video (domyślnie: 0). Dzięki tej opcji możesz otrzymać kolorowy negatyw obrazu. Nie wszystkie sterowniki wyjścia video to obsługują.
Określa zakres dotclock lub pixelclock monitora.
Określa zakres częstotliwości poziomej monitora.
Określa zakres częstotliwości pionowej monitora.
Ustawia proporcje Twojego monitora lub ekranu TV.

PRZYKŁAD:

-monitoraspect 4:3 lub 1.3333
-monitoraspect 16:9 lub 1.7777
Wyłącza podwójne buforowanie, głównie do celów debugowania. Podwójne buforowanie eliminuje migotanie dzięki przechowywaniu dwóch ramek w pamięci i wyświetlaniu jednej, podczas gdy druga jest dekodowana. Może mieć to negatywny wpływ na OSD, ale często usuwa jego migotanie.
Nie przechwytuje kursora muszki po zmianie trybu video (-vm). Przydatne przy ustawieniach wieloekranowych.
Nie utrzymuje proporcji, gdy zmieniany jest rozmiar okna. Działa obecnie tylko ze sterownikami wyjścia video x11, xv, xmga, xvidix oraz directx. Dodatkowo, pod X11 Twój manager okien musi rozumieć zalecenia proporcji okna.
Sprawia, że okno zostaje nad innymi oknami. Obsługiwane przez sterowniki wyjścia video używające X11, poza SDL oraz directx, corevideo, quartz, ggi i gl2.
Włącza tryb panoramiczny (obcina boki filmu np. 16:9 tak, by pasował na ekran 4:3 bez czarnych pasków). Zasięg kontroluje jak duża część obrazu będzie przycięta. Działa tylko ze sterownikami wyjścia video xv, xmga, mga, gl, quartz, corevideo i xvidix.
Ustawia częstotliwość odświeżania monitora. Obecnie opcja ta jest obsługiwana tylko przez -vo directx razem z -vm.
Odtwarza film w głównym oknie (tło pulpitu). Jednak obrazki tła na pulpicie mogą przesłaniać okno filmu. Działa tylko ze sterownikami wyjścia video x11, xv, xmga, xvidix, quartz, corevideo i directx.
Modyfikuje nasycenie sygnału wyjścia video (domyślnie: 0). Dzięki tej opcji można uzyskać obraz w skali szarości. Nie wszystkie sterowniki wyjścia video to obsługują.
Podaje pionową rozdzielczość ekranu dla sterowników wyjścia video które nie znają rozdzielczości ekranu, jak fbdev, x11 i TVout.
Podaje poziomą rozdzielczość ekranu dla sterowników wyjścia video które nie znają rozdzielczości ekranu, jak fbdev, x11 i TVout.
Wyłącza wygaszacz ekranu przy starcie i włącza go ponownie podczas wychodzenia.
Próbuje zmienić na inny tryb video. Obsługiwane przez sterowniki wyjścia video dga, x11, xv, sdl i directx. Jeżeli jest ona użyta ze sterownikiem wyjścia video directx, opcje -screenw, -screenh, -bpp i -refreshrate mogą ustawić nowy tryb wyświetlania.
Włącza VBI dla sterowników wyjścia video vesa, dfbmga i svga.
Przekazuje MPlayerowi, by dołączył się do instniejącego okna. Przydatne, by osadzić MPlayera w przeglądarce (na przykład za pomocą wtyczki).
W konfiguracjach Xinerama (tj. pojedynczy pulpit obejmujący wiele ekranów) opcja ta przekaże MPlayerowi na którym ekranie ma wyświetlać film.
Wyświetla czarno-biały obraz. Dla optymalnego działania opcja ta może być łączona z "-lavdopts gray".
Wybiera partie obrazu wejściowego do odtwarzania, wielokrotne wystąpienie tej opcji włącza tryb cinerama. W trybie cinerama film jest rozdzielany na więcej niż jeden TV (lub rzutnik) by stworzyć duży ekran. Opcje pojawiające się po zastosowaniu n-tego -zrcrop dotyczą n-tej karty MJPEG, z których każda powinna mieć co najmniej -zrdev poza -zrcrop. Przykłady są w sekcji Zr dokumentacji oraz są pokazywane przez opcję -zrhelp.
Określa zbiór urządzenia należący do Twojej karty MJPEG, domyślnie sterownik ten bierze pierwsze urządzenie v4l które znajdzie.
Wymusza dziesiątkowanie (decimation): Dziesiątkowanie, określone przez -zrhdec i -zrvdec, następuje tylko, gdy sprzęt skalujący potrafi rozciągnąć obraz do jego oryginalnych rozmiarów. Ta opcja wymusza dziesiątkowania.
Poziome dziesiątkowanie (decimation): Informuje sterownik by przekazywał tylko co 2-gą lub 4-tą linię/piksel obrazu do karty MJPEG i użył urządzenia skalującego karty do rozciągnięcia obrazu do jego oryginalnych rozmiarów.
Wyświetla listę wszystkich opcji -zr*, ich wartości domyślne oraz przykład trybu cinerama.
Wybiera normę TV PAL lub NTSC (domyślnie: nie zmieniać).
Liczba od 1 (najlepsza) do 20 (najgorsza) określająca jakość kodowania JPEG.
Pionowe dziesiątkowanie (decimation): Informuje sterownik by przekazywał tylko co 2-gą lub 4-tą linię/piksel obrazu do karty MJPEG i użył urządzenia skalującego karty do rozciągnięcia obrazu do jego oryginalnych rozmiarów.
Jeśli film jest mniejszy niż ekran opcja ta określa przesunięcie w poziomie od lewego górnego rogu ekranu (domyślnie: obraz wycentrowany).
Jeśli film jest mniejszy niż ekran opcja ta określa przesunięcie w pionie od lewego górnego rogu ekranu (domyślnie: obraz wycentrowany).

STEROWNIKI WYJŚCIA VIDEO (TYLKO MPLAYER)

Sterowniki wyjścia video to interfejsy do różnych urządzeń wyjściowych video. Składnia jest następująca:

Określa priorytetową listę sterowników wyjścia video.

Jeżeli lista zakończona jest przecinkiem, MPlayer powróci do sterowników niewymienionych w wierszu poleceń. Podopcje są dodatkowe i przeważnie mogą być pominięte.
INFORMACJA: Opcja -vo help pokaże listę wkompilowanych sterowników wyjścia video.

PRZYKŁAD:

Najpierw spróbuj wykorzystać sterownik Matrox X11, później Xv i na końcu resztę.
Wykoszysta sterownik DirectX z wyłączonymi funkcjami przyspieszającymi.

Dostępne sterowniki wyjściowe:

Wykorzystuje rozszerzenie XVideo oferowane przez XFree86 4.x, aby włączyć sprzętową akcelerację odtwarzania. Jeżeli nie możesz skorzystać ze sterownika napisanego specjalnie dla Twojego sprzętu, to prawdopodobnie jest najlepsza opcja. Żeby uzyskać informacje jaki kolor kluczowy jest używany i jak jest rysowany uruchom MPlayera z opcją -v, i poszukaj wierszy oznaczonych na początku [xv common].
Określa port XVideo.
Określa źródło, z którego pobierany jest kolor kluczowy (domyślnie: cur).
Opcja domyślna, pobiera kolor kluczowy ustawiony w Xv.
Wykorzystuje, ale nie ustawia koloru kluczowego z MPlayera (podaj opcję -colorkey, aby to zmienić).
Podobnie jak use, ale ustawia również dostarczony kolor kluczowy.
Ustawia metodę rysowania koloru kluczowego (domyślnie: man).
Ręcznie rysuje kolor kluczowy (ogranicza, w niektórych przypadkach, migotanie).
Ustawia kolor kluczowy jako tło.
Pozostawia Xv rysowanie koloru kluczowego.
Sterownik wyjścia video z pamięcią dzieloną, bez sprzętowej akceleracji, który działa gdziekolwiek, jeżeli tylko obecne jest X11.
Dodaje obsługę X11 dla wszystkich sterowników opartych o overlay. Obecnie użyteczne tylko z tdfx_vid.
<sterownik_vo>
Wybiera sterownik, którego należy użyć jako nakładki na X11.
Sterownik wyjścia video, który korzysta z rozszerzenia XvMC (X Video Motion Compensation) oferowanego przez XFree86 4.x, aby przyspieszyć dekodowanie MPEG-1/2 i VCR2.
Określa port XVideo.
(no)benchmark
Nie wyświetla obrazów. Konieczne dla prawidłowego testowania wydajności dla sterowników, które zmieniają bufor obrazu tylko przy przerysowywaniu monitora (nVidia). Domyślnie nie wyłącza wyświetlania obrazu (nobenchmark).
(no)queue
Kolejkuje klatki do wyświetlenia, aby umożliwić bardziej równoległą pracę urządzenia video. Może spowodować małą (nie zauważalną) stałą desynchronizację A/V (domyślnie: noqueue).
(no)sleep
Wykorzystuje funkcję sleep podczas czekania na zakończenie renderowania (niezalecane na Linuksie) (domyślnie: nosleep).
To samo co -vo xv:ck (zobacz także -vo xv).
To samo co -vo xv:ck-method (zobacz także -vo xv).
Odtwarza video korzystając z rozszerzenia XFree86 Direct Graphics Access. Uważany za przeżytek.
Sterownik wyjścia oparty na wysoce niezależnej od platformy bibliotece SDL (Simple Directmedia Layer). Ponieważ SDL używa własnej warstwy X11, opcje MPlayera dotyczące X11 nie mają tu żadnego wpływu.
Wybiera sterownik SDL, który będzie używany do wyświetlania.
(no)forcexv
Wykorzystuje rozszerzenie XVideo przy odtwarzaniu przez sterownik wyjścia video sdl (domyślnie: forcexv).
(no)hwaccel
Wykorzystuje sprzętowo wspomagany skalator (domyślnie: hwaccel).
vidix  
VIDIX (VIDeo Interface for *niX - interfejs video dla *niX) to interfejs do możliwości przyspieszających w różnych kartach graficznych. Bardzo szybki sterownik wyjścia video na kartach, które go obsługują.
<podurządzenie>
Precyzuje, który sterownik VIDIX ma być wykorzystany. Dostępne są cyberblade, mach64, mga_crtc2, mga, nvidia, pm2, pm3, radeon, rage128, sis i unichrome.
Nakładka X11 dla VIDIX
<podurządzenie>
podobnie jak dla vidix
Standardowa i niezależna od platformy nakładka dla VIDIX, może nawet chodzić w konsoli tekstowej z kartami nVidia.
<podurządzenie>
podobnie jak dla vidix
Nakładka Windows dla VIDIX
<podurządzenie>
jak dla vidix
Sterownik wyjścia video korzystający z interfejsu DirectX.
Wyłącza sprzętową akcelerację. Wypróbuj tę opcję, jeżeli masz problemy z wyświetlaniem.
Sterownik wyjścia video Mac OS X Quartz. W pewnych przypadkach, wydajniejsze może się okazać wymuszenie spakowanego formatu wyjściowego YUV, podając np. -vf format=yuy2.
Określa jakie urządzenia ma być użyte w trybie pełnoekranowym.
Podaje rozdzielczość pełnoekranową (przydatne na wolnych systemach).
sterownik wyjścia video Mac OS X CoreVideo
Określa numer urządzenia używanego w trybie pełnoekranowym.
Używa bufora ramki oferowanego przez jądro do wyświetlania obrazu.
<urządzenie>
Wybiera nazwę używanego urządzenia fbdev (np. /dev/fb0) albo nazwę podurządzenia VIDIX, jeśli zaczyna się od "vidix" (np. "vidixsis_vid" włącza sterownik sis).
Używa bufora ramki oferowanego przez jądro do wyświetlania obrazu, alternatywna implementacja.
<urządzenie>
Wybiera nazwę używanego urządzenia fbdev (domyślnie: /dev/fb0).
Bardzo ogólny sterownik wyjścia video , który powinien działać z wszystkimi kartami obsługującymi standard VESA VBE 2.0.
Włącza tryb DGA.
Wyłącza tryb DGA.
Włącza wyjście TV karty NeoMagic i ustawia je na normę PAL.
Włącza wyjście TV karty NeoMagic i ustawia je na normę NTSC.
Używa sterownika VIDIX.
Włącza Linux Video Overlay na trybie VESA.
Sterownik wyjścia video korzystający z biblioteki SVGA.
<tryb video>
Ustawia określony tryb video. Tryb może być podany w formacie <szerokość>x<wysokość>x<kolory>, np. 640x480x16M lub numer trybu graficznego, np. 84.
Rysuje OSD w czarnym pasku poniżej filmu (wolniejsze).
Wykorzystuje tylko rdzenne funkcje rysujące. Omijane jest bezpośrednie renderowanie (direct rendering), OSD i akceleracja sprzętowa.
Wymusza zmianę klatki przy przerysowywaniu pionowym. Użyteczne tylko z -double. Wywołuje ten sam efekt co opcja -vsync.
Spróbuje wykorzystać tryb video z kwadratowymi pikselami.
Używa svga z VIDIX.
Sterownik wyjścia video OpenGL, wersja prosta. Obraz musi być mniejszy niż maksymalny rozmiar tekstury dostępny w Twojej implementacji OpenGL. Zamiarem było działanie na nawet najprostszych implementacjach OpenGL, ale robi użytek z nowszych rozszerzeń, co daje obsługę większej liczby przestrzenie koloru i bezpośredniego renderowania. Radzimy używać -dr jeśli tylko działa, jako że w wyższych rozdzielczościach daje to duże przyspieszenie. Kod wykonuje niewiele sprawdzań, więc jeśli coś nie działa, to może to być dlatego że Twoja karta/implementacja OpenGL tego nie obsługuje nawet jeśli nie dostajesz żadnej informacji o błędzie. Użyj glxinfo albo podobnego narzędzia by wyświetlić obsługiwane rozszerzenia OpenGL.
(no)manyfmts
Włącza obsługę większej ilości formatów kolorów (RGB i BGR) (domyślnie: włączone). Wymaga wersji OpenGL >= 1.2.
Ilość linii kopiowana do tekstury w jednym kawałku (domyślnie: 4). 0 oznacza cały obraz.
(no)osd
Włącza lub wyłącza obsługę wyświetlania OSD przez OpenGL (domyślnie: włączona). Przeznaczone głównie do testów, powinieneś skorzystać z -osdlevel 0, aby wyłączyć OSD.
(no)scaled-osd
Zmienia sposób zachowania OSD przy zmianie wielkości okna (domyślnie: wyłączone). Jeżeli włączone zachowuje się podobniej do pozostałych wyjść video, co jest lepsze przy czcionkach o stałej szerokości znaków, Wyłączone lepiej wygląda z czcionkami freetype oraz używa ramek w trybie pełnoekranowym.
(no)aspect
Włącza lub wyłącza przeliczanie proporcji i trybu panoramicznego (domyślnie: włączone). Wyłączenie może zwiększyć prędkość.
Wybiera używanie prostokątnych tekstur co oszczędza pamięć video, ale często jest wolniejsze (domyślnie: 0).
0: Używa tekstur power_of_two (domyślne).
1: Używa texture_rectangle, nie kompatybilne ze sprzętową konwersją YUV.
2: Używa texture_non_power_of_two.
(no)glfinish
Wywołuje glFinish() przed zamianą buforów. Wolniejsze ale w niektórych przypadkach daje lepsze wyniki (domyślnie: wyłączone).
Minimalna odległość między dwoma zamianami bufora, liczona w wyświetlanych klatkach (domyślnie: 1). 1 jest równoważne włączeniu VSYNC, 0 wyłączeniu VSYNC. Wartości mniejsze od zera pozostawią domyślną wartość systemową. To ogranicza framerate do (prędkość odświeżania poziomego / n). Wymaga do działania obsługi GLX_SGI_swap_control. Z niektórymi (większością/wszystkimi?) implementacjami działa to tylko w trybie pełnoekranowym.
Wybiera typ konwersji YUV do RGB.
0: Używa konwersji programowej (domyślnie). Kompatybilne ze wszystkimi wersjami OpenGL. Daje kontrolę nad jasnością, kontrastem i nasyceniem.
1: Używa kombinatorów rejestrów. Używa to rozszerzenia specyficznego dla nVidii (GL_NV_register_combiners). Wymaga przynajmniej trzech jednostek tekstur. Daje kontrolę nad nasyceniem i barwą.
2: Używa programu fragmentowego. Wymaga rozszerzenia GL_ARB_fragment_program i przynajmniej trzech jednostek tekstur. Daje kontrolę nad jasnością, kontrastem, nasyceniem i barwą.
3: Używa programu fragmentowego korzystając z instrukcji POW. Wymaga rozszerzenia GL_ARB_fragment_program i przynajmniej trzech jednostek tekstur. Daje kontrolę nad jasnością, kontrastem, nasyceniem, barwą i gammą. Gamma może być też ustawiania niezależnie dla składowej czerwonej, niebieskiej i zielonej. Metoda 4 jest zazwyczaj szybsza.
4: Używa programu fragmentowego z dodatkowym podglądem. Wymaga rozszerzenia GL_ARB_fragment_program i przynajmniej trzech jednostek tekstur. Daje kontrolę nad jasnością, kontrastem, nasyceniem, barwą i gammą. Gamma może być też ustawiania niezależnie dla składowej czerwonej, niebieskiej i zielonej.
Wczytuje dowolny program fragmentowy z <nazwapliku> Przykład znajduje się w TOOLS/edgedetect.fp.

Sterownik wyjścia video OpenGL, druga generacja. Obsługuje OSD i obrazy większe niż maksymalny rozmiar tekstury.
(no)glfinish
tak samo jak w gl (domyślnie: włączone)
tak samo jak w gl
Nie tworzy danych wyjściowych video. Użyteczne dla testowania wydajności.
Sterownik wyjścia video ASCII art, który działa na konsoli tekstowej. Możesz dostać listę i opis dostępnych podopcji wywołując mplayer -vo aa:help
Sterownik wyjścia video Colour AsCii Art, który działa na konsoli tekstowej.
Odtwarzanie video przy użyciu protokołu Blinkenlights UDP. Sterownik jest wysoce zależny od sprzętu.
<podurządzenie>
Wybiera używane podurządzenie Blinkenlights. Jest to coś typu arcade:host=localhost:2323 lub hdl:file=nazwa1,file=nazwa2. Musisz podać podurządzenie.
Sterownik wyjścia video dla systemu grafiki GGI.
<sterownik>
Wybiera używany sterownik GGI. Zamień wszystkie "," w sterowniku przez ".".
Odtwarza video korzystając z biblioteki DirectFB.
(no)input
Korzysta z kodu klawiszy DirectFB zamiast MPlayera (domyślnie: włączone).
Podwójne i potrójne buforowanie dają najlepsze efekty, jeżeli chcesz uniknąć problemów z rozrywaniem. Potrójny bufor jest wydajniejszy niż podwójny, jako że nie blokuje MPlayera w trakcie czekania na przerysowanie w pionie. Nie powinno się korzystać z pojedynczego buforowanie (domyślnie: pojedynczy).
Kontroluje kolejność wyjścia dla ramek z przeplotem (domyślnie: wyłączony). Poprawnymi wartościami są top = najpierw górne pola, bottom = najpierw dolne pola. Opcja ta nie ma żadnego wpływu na progresywny materiał filmowy (większość filmów MPEG). Musisz włączyć tę opcję, jeżeli masz problemy z rozrywaniem/brakiem płynności ruchów podczas oglądania materiału z przeplotem.
Wymusi wybranie warstwy o ID N do odtwarzania (domyślnie: -1 - auto).
Podaje listę parametrów dla DirectFB.
Sterownik wyjścia video przeznaczony dla kart Matrox G400/G450/G550, wykorzystujący bibliotekę DirectFB. Włącza CRTC2 (drugi monitor), wyświetlając obraz niezależnie od pierwszego.
(no)input
tak samo jak directfb (domyślnie: wyłączone)
tak samo jak directfb (domyślnie: triple)
tak samo jak directfb
(no)bes
Włącza Matrox BES (backend scaler - końcowy system skalujący) (domyślnie: wyłączony). Daje bardzo dobre rezultaty biorąc pod uwagę zarówno szybkość jak i wyjściową jakość, jako że interpolowana obróbka obrazu jest przeprowadzana sprzętowo. Działa tylko na wyjściu pierwszego monitora.
(no)spic
Wykorzystuje warstwę podobrazu (sub picture layer) Matroksa do wyświetlania OSD (domyślnie: włączone).
(no)crtc2
Włącza wyjście TV na drugim wyjściu karty (domyślnie: włączone). Jakość wyjściowa jest zadziwiająca, ponieważ jest to obraz z pełnym przeplotem i prawidłową synchronizacja pól nieparzystych/parzystych.
Ustawia standard TV karty Matrox bez konieczności zmieniania /etc/directfbrc (domyślnie: wyłączony). Poprawne normy to: pal = PAL, ntsc = NTSC. Specjalną wartością jest auto (automatyczne dostrojenie używając systemów PAL/NTSC), ponieważ decyduje, który standard ma być wykorzystywany zwracając uwagę na ilość klatek na sekundę filmu.
Sterownik wyjścia video przystosowany do kart Matrox, wykorzystujący końcowy system skalujący YUV na kartach z serii Gxxx poprzez moduł jądra. Jeżeli posiadasz taką kartę, jest to wybór oferujący największą szybkość.
<urządzenie>
Wybiera urzywane urządzenie Matrox (domyślnie: /dev/mga_vid).
Sterownik wyjścia video mga działający w oknie X11.
<urządzenie>
Wybiera urzywane urządzenie Matrox (domyślnie: /dev/mga_vid).
3dfx (tylko Linux)
Sterownik wyjścia video specyficzny dla 3dfx. Sterownik ten używa bezpośrednio sprzętu 3dfx na X11. Obsługuje tylko 16 bpp. FIXME: Jak jest różnica między 3dfx, tdfxfb i tdfx_vid?
Sterownik ten wykorzystuje bufor ramki tdfx do wyświetlania filmów z akceleracją YUV na kartach 3dfx. FIXME: Jak jest różnica między 3dfx, tdfxfb i tdfx_vid?
<urządzenie>
Wybiera używane urządzenie fbdev (domyślnie: /dev/fb0).
Sterownik wyjścia video przeznaczony dla 3dfx. Korzysta bezpośrednio z modułu jądra tdfx_vid. FIXME: Jak jest różnica między 3dfx, tdfxfb i tdfx_vid?
<urządzenie>
Wybiera używane urządzenie fbdev (domyślnie: /dev/fb0).
Sterownik przeznaczony dla Creative DXR2.
<sterownik_vo>
Wybiera podsterownik video używany jako nakładka (x11, xv).
Sterownik wyjścia video przeznaczony dla chipu dekodującego MPEG - Sigma Designs em8300 (Creative DXR3, Sigma Designs Hollywood Plus). Sprawdź również filtr video lavc.
Włącza overlay zamiast wyjścia TV.
Włącza prebuforowanie.
Włączą nowy silnik synchronizujący.
Określa normę TV.
0: Nie zmienia obecnego standardu (domyślne).
1: Automatycznie dostraja używając PAL/NTSC.
2: Automatycznie dostraja używając PAL/PAL-60.
3: PAL
4: PAL-60
5: NTSC
<0-3>
Określa numer urządzenia, które ma być użyte, jeżeli masz więcej niż jedną kartę em8300.
Sterownik wyjścia video przeznaczony dla DVB, który zapisuje wyjście do pliku MPEG-PES, jeśli karta nie jest zainstalowana.
Określa numer urządzenia, które ma być użyte, jeśli masz więcej niż jedną kartę DVB (tylko API V3, tak jak sterowniki z serii 1.x.y).
<nazwa zbioru>
Określa nazwę pliku, do którego zostanie zapisane wyjście (domyślnie: ./grab.mpg).
Sterownik wyjścia video przeznaczony dla wielu kart przechwytujących/odtwarzających MJPEG.
Sterownik wyjścia video drugiej generacji przeznaczony dla wielu kart przechwytujących/odtwarzających MJPEG. Zwróć również uwagę na filtr video zrmjpeg.
Wybiera używane urządzenie.
Włącza normę video PAL.
Włącza normę video SECAM.
Włącza normę video NTSC.
Włącza prebuforowanie, jeszcze nie obsługiwane.
Oblicza sumy MD5 każdej klatki i zapisuje je do pliku. Obsługuje przestrzenie kolorów RGB24 i YV12. Przydatne przy debugowaniu.
Określa nazwę pliku wyjściowego (domyślnie: ./md5sums).
Zmienia strumień video na nieskompresowaną sekwencję obrazów YUV 4:2:0 i przechowuje ją w pliku (domyślnie: ./stream.yuv). Format jest taki sam jak ten stosowany przez mjpegtools, więc jest to przydatne jeśli chcesz poddać film obróbce przy pomocy tego pakietu. Obsługuje formaty YV12, RGB (24 bpp) i BGR (24bpp). Możesz tego użyć z opcją -fixed-vo żeby połączyć zbiory o tych samych wymiarach i ilości klatek na sekundę.
Zapisuje ramki z przeplotem, najpierw górne pole.
Zapisuje ramki z przeplotem, najpierw dolne pole.
Zapisuje wyjście do zbioru <nazwapliku>, zamiast domyślnego stream.yuv.

INFORMACJA: Jeśli nie podasz żadnej opcji wyjście jest progresywne (czyli bez przeplotu).

Zapisuje wszystkie klatki do jednego animowanego pliku GIF w bieżącym katalogu. Obsługuje tylko format RGB z 24 bpp, wyjście natomiast jest konwertowane do 256 kolorów.
<fps>
Liczba rzeczywista opisująca ilość klatek na sekundę (domyślnie: 5.0).
<nazwa zbioru>
Nazwa zbioru wyjściowego (domyślnie: ./out.gif).

INFORMACJA: Musisz podać ilość ramek na sekundę przed nazwą zbioru, albo stanie się ona częścią nazwy.

PRZYKŁAD:

mplayer video.nut -vo gif89a:15.0:test.gif
Zapisuje każdą klatkę do pliku JPEG w bieżącym katalogu. Każdy plik dostaje jako nazwę numer klatki poprzedzony zerami.
[no]progressive
Wybiera między standardowym lub progresywnym JPEG (domyślnie: noprogressive).
[no]baseline
Wybiera, czy ma używać baseline czy nie (domyślnie: baseline).
współczynnik optymalizacji (domyślnie: 100)
współczynnik wygładzania (domyślnie: 0)
współczynnik jakości (domyślnie: 75)
Określa katalog, w którym będą zapisywane pliki JPEG (domyślnie: ./).
Tworzy ponumerowane podkatalogi z określonym prefiksem, gdzie zachowa pliki zamiast zapisywać je w bieżącym katalogu.
Maksymalna liczba plików zapisywanych do każdego podkatalogu. Wartość musi być równa lub większa niż 1 (domyślnie: 1000).
Zapisuje każdą klatkę do pliku PNM w bieżącym katalogu. Każdy plik dostaje jako nazwę numer klatki poprzedzony zerami. Obsługuje pliki PPM, PGM i PGMYUV w trybie surowym (raw) i ASCII. Zobacz także pnm(5), ppm(5) i pgm(5).
Zapisuje pliki PPM (domyślne).
Zapisuje pliki PGM.
Zapisuje pliki PGMYUV. PGMYUV jest podobny do PGM, ale zawiera również przestrzeń U i V umieszczone na dole obrazu.
Zapisuje pliki PNM w trybie surowym (raw) (domyślne).
Zapisuje pliki PNM w trybie ASCII.
Określa katalog, w którym będą zachowane pliki PNM (domyślnie: ./).
Tworzy ponumerowane podkatalogi z określonym prefiksem, gdzie zachowa pliki zamiast zapisywać je w bieżącym katalogu.
Maksymalna liczba plików zapisywanych do każdego podkatalogu. Wartość musi być większa lub równa 1 (domyślnie: 1000).
Zapisuje każdą klatkę do pliku PNG w bieżącym katalogu. Każdy plik dostaje jako nazwę numer klatki poprzedzony zerami. Obsługuje formaty RGB i BGR z 24 bpp.
Określa poziom kompresji. 0 oznacza jej brak, a 9 maksymalną.
Zapisuje każdą klatkę do pliku TARGA w bieżącym katalogu. Każdy plik dostaje jako nazwę numer klatki poprzedzony zerami. Sterownik ten istnieje by dostarczać łatwy sposób bezstratnego zapisywania obrazów bez zewnętrznej biblioteki. Obsługuje format BGR[A], z 15, 24 i 32 bpp. Można wymusić konkretny format filtrem video format.

PRZYKŁAD:


mplayer video.nut -vf format=bgr15 -vo tga

Ustala priorytetową listę używanych kodeków audio, według ich nazw w codecs.conf. Użyj "-" przed nazwą kodeka aby go pominąć. Użyj "+" orzed nazwą kodeka by go wymusić, to prawdopodobnie spowoduje błędy! Jeżeli lista zakończona jest ',', MPlayer będzie brał pod uwagę również niewymienione na niej kodeki.
INFORMACJA: Możesz pobrać listę dostępnych kodeków poprzez -ac help.

PRZYKŁAD:

Wymusza kodek MP3 l3codeca.acm.
Próbuje najpierw libmad, później pozostałe.
Włącza sprzętowe AC3, programowy kodek AC3, potem pozostałe.
Pomija kodek MP3 FFmpeg.
Podaje zaawansowane opcje filtrów audio:
Wymusza jeden z trybów wstawiania filtrów audio:
0: Używa całkowicie automatycznego wstawiania filtrów.
1: Optymalizuje pod względem dokładności (domyślne).
2: Optymalizuje pod względem szybkości. UWAGA: Niektóre funkcje filtów audio mogą po kryjomu przestać działać i może spaść jakość dźwięku.
3: Nie korzysta z automatycznego wstawiania filtórw i optymalizacji. UWAGA: MPlayer może wykrzaczyć się podczas działania, jeśli będzie ustawiony będzie ten parametr.
4: Korzysta z automatycznego wstawiania filtrów tak jak w przypadku parametru 0, ale używa przetwarzania zmiennoprzecinkowego, jeśli tylko jest to możliwe.
5: Korzysta z automatycznego wstawiania filtrów tak jak w przypadku parametru 1, ale używa przetwarzania zmiennoprzecinkowego, jeśli tylko jest to możliwe.
6: Korzysta z automatycznego wstawiania filtrów tak jak w przypadku parametru 2, ale używa przetwarzania zmiennoprzecinkowego, jeśli tylko jest to możliwe.
7: Nie korzysta z automatycznego wstawiania filtrów tak jak w przypadku parametru 3, ale używa przetwarzania zmiennoprzecinkowego, jeśli tylko jest to możliwe.
Tak samo jak -af.
Ustala priorytetową listę rodzin kodeków audio, zgodnie z ich nazwami w codecs.conf. Powraca do domyślnego, jeżeli żaden z podanych kodeków nie będzie działał.
INFORMACJA: Możesz pobrać listę dostępnych rodzin kodeków poprzez -afm help.

PRZYKŁAD:

Używa najpierw kodeków FFmpeg z libavcodec.
Próbuje najpierw kodeki Win32.
Zmienia proporcje filmu, w przypadku gdy nie ma ich w odtwarzanym pliku lub są podane nieprawidłowe.

PRZYKŁAD:

-aspect 4:3 lub -aspect 1.3333
-aspect 16:9 lub -aspect 1.7777
Wyłącza automatyczne wyrównywanie proporcji filmu.
Odwraca obraz do góry nogami.
Określa parametry dekodowania z libavcodec.

PRZYKŁAD:

-lavdopts bug=1

Dostępne są opcje:
Ręczne obejście błędów kodera.
0: nic
1: automatyczne wykrywanie błędów
2 (msmpeg4v3): stare pliki msmpeg4v3 wygenerowane przez lavc (bez autodetekcji)
4 (mpeg4): błąd przeplotu Xvid (automatycznie wykrywany, jeśli fourcc==XVIX)
8 (mpeg4): UMP4 (automatycznie wykrywanany, jeśli fourcc==UMP4)
16 (mpeg4): błąd wypełnienia (padding) (automatycznie wykrywany)
32 (mpeg4): błąd niedozwolonego vlc (automatycznie wykrywany przez fourcc)
64 (mpeg4): błąd qpel w Xvid i DivX (automatycznie wykrywany przez fourcc/wersję)
128 (mpeg4): qpel w starym standardzie (automatycznie wykrywany przez fourcc/wersję)
256 (mpeg4): kolejny błąd qpel (automatycznie wykrywany przez fourcc/wersję)
512 (mpeg4): błąd rozmiaru bloku bezpośredniego qpel (automatycznie wykrywany przez fourcc/wersję)
1024 (mpeg4): błąd wypełnienia krawędzi (automatycznie wykrywany przez fourcc/wersję)
Wyświetla informacje debugowania.

0: wyłączone
1: informacje o obrazie
2: kontrola tempa
4: bitstream
8: typ makrobloku (MB)
16: parametr kwantyzacji dla bloku (QP)
32: wektor ruchu
0x0040: wizualizacja wektora ruchu (użyj -noslices)
0x0080: przeskakiwanie makrobloku (MB)
0x0100: kod startowy
0x0200: PTS
0x0400: odporność na błędy
0x0800: operacje kontrolne zarządzania pamięcią (H.264)
0x1000: błędy
0x2000: Wizualizuje parametr kwantyzacji (QP), niższe QP jest bardziej zielone.
0x4000: Wizualizuje typy bloków.
Ustawia strategię ukrywania błędów.
1: Używa silnego filtru odblokowywującego (deblock) dla uszkodzonych makrobloków (MB).
2: iteracyjne szukanie wektorów ruchu (MV) (wolne)
3: wszystko (domyslnie)
Ustawia strategię elastycznej obsługi błędów.

0: wyłączone
1: ostrożne (Powinna działać z zepsutymi koderami.)
2: normalne (domyślne) (Działa ze zgodnymi koderami.)
3: agresywne (Więcej testów, może jednak sprawić problemy nawet z poprawnymi strumieniami bitowymi.)
4: bardzo agresywne
Korzysta z optymalizacji niestosujących się do specyfikacji i tym samym mogących sprawić problemy (takie jak prostsza dekwantyzacja, stosowanie domyślnej matrycy kwantyzacji, stosowanie YUV 4:2:0 i pomijanie kilku testów na wykrycie uszkodzonych strumieni bitowych).
dekodowanie tylko w skali szarości (trochę szybsze niż w kolorze)
Żeby osiągnąć najlepszą jakość dekodowania, używaj tego samego algorytmu IDCT do kodowania i dekodowania. Może to jednak zmniejszyć dokładność.
Dekoduje w niskiej rozdzielczości. Nie wszystkie kodeki obsługują dekodowanie w niskiej rozdzielczości i często powoduje to pojawienie się okropnych zniekształceń. Nie jest to żaden błąd, a jedynie efekt uboczny nie dekodowania w pełnej rozdzielczości.

0: wyłączone
1: 1/2 rozdzielczości
2: 1/4 rozdzielczości
3: 1/8 rozdzielczości
Jeśli podano <s> dekodowanie w niskiej rozdzielczości będzie zastosowane tylko jeśli szerokość filmu jest większa lub równa <s>.
Przeskakuje podaną ilość wierszy makrobloków na dole.
Przeskakuje podaną ilość wierszy makrobloków na górze.
Pomija filtr pętli (zwany też deblokowaniem) w czasie dekodowania H.264. Ponieważ filtrowana klatka ma być później odniesieniem do dekodowania zależnych klatek powoduje to większy spadek jakości niż nie deblokowanie klatek np. filmu MPEG-2. Ale przynajmniej przy szybkich strumieniach HDTV daje to duże przyspieszenie bez widocznej utraty jakości.

<wartośćpomijania> może być dowolna z poniższych:


none: Nie pomijaj.
default: Pomija bezsensowne kroki przetwarzania (np. pakiety wielkości 0 w AVI).
nonref: Pomija klatki które do których nie ma odniesień (tzn. nie używane do dekodowania innych klatek, błąd nie może "narastać").
bidir: Pomija klatki typu B.
nonkey: Pomija wszystkie klatki poza kluczowymi.
all: Pomija wszystkie klatki.
Pomija krok IDCT. To praktycznie zawsze bardzo obniża jakość (wartości pomijania takie jak w opcji skiploopfilter).
Całkowicie pomija dekodowanie klatek. Duże przyspieszenie, ale urywany ruch i czasami brzytkie artefakty (wartości pomijania takie jak w opcji skiploopfilter).
Wizualizuje wektory ruchu.

0: wyłączona
1: Wizualizuje przewidziane w przód wektory ruchu (MV) ramek P.
2: Wizualizuje przewidziane w przód wektory ruchu (MV) ramek B.
4: Wizualizuje przewidziane w tył wektory ruchu (MV) ramek B.
Wyświetla pewne statystyki i zapisuje je w zbiorze ./vstats_*.log.
Wyłącza rysowanie obrazu przez paski/kawałki o wysokości 16 pikseli, zamiast tego rysuje wszystko za jednym razem. Może być szybsze albo wolniejsze, zależy to od karty/cache'u. Działa tylko z kodekami z rodziny libmpeg2 i libavcodec.
Nie koduje/odtwarza dźwięku. Użyteczne do testów wydajności.
Nie koduje/odtwarza video.
Używa kodu postprocessingu z OpenDivX zamiast wbudowanego. Zastąpiony przez -pp, wewnętrzny postprocessing daje lepszą jakość i jest szybszy. Prawidłowy zakres wartości -oldpp zależy od kodeka, najczęściej jest to 0-6, gdzie 0=wyłączony, 6=powolny/najlepszy.
Ustawia poziom postprocessingu DLL. Ta opcja nie wpływa już na -vf pp. Działa tylko z Win32 DirectShow DLL, które mają wewnętrzny postprocessing. Poprawny zakres dla wartości -pp zależy od kodeka, najczęściej jest to 0-6, gdzie 0=wyłączony, 6=powolny/najlepszy.
Pokazuje streszczenie dostępnych filtrów postprocesu i sposób ich użycia.
Określa parametry dla skalowania programowego.

PRZYKŁAD:

-vf scale -ssf lgb=3.0
filtr rozmycia gaussowego (jasność)
filtr rozmycia gaussowego (kolor)
filtr wyostrzający (jasność)
filtr wyostrzający (kolor)
poziome przesunięcie koloru
pionowe przesunięcie koloru
Wybiera typ wyjścia stereo MP2/MP3.
0
stereo
1
lewy kanał
2
prawy kanał
Określa algorytm skalowania programowego dla opcji -zoom. Ma to wpływ na sterowniki wyjściowe video bez sprzętowej akceleracji, np. x11.

Dostępne są typy:

0
szybki, dwuliniowy
1
dwuliniowy
2
dwukubiczny (dobra jakość) (domyślne)
3
eksperymentalny
4
najbliższy sąsiad (zła jakość)
5
area
6
jasność dwukubicznie / kolor dwuliniowo
7
gauss
8
sincR
9
lanczos
10
naturalna dwusześcienna krzywa sklejana

INFORMACJA: Niektóre opcje -sws można dostosować. Więcej informacji jest w opisie filtra video scale.
Ustala priorytetową listę używanych kodeków video, według ich nazw w codecs.conf. Użyj "-" przed nazwą kodeka aby go pominąć. Użyj "+" orzed nazwą kodeka by go wymusić, to prawdopodobnie spowoduje błędy! Jeżeli lista zakończona jest ',', MPlayer będzie brał pod uwagę również niewymienione na niej kodeki.
INFORMACJA: Możesz pobrać listę dostępnych kodeków poprzez -vc help.

PRZYKŁAD:

Wymusza kodek Win32/VfW DivX.
Próbuj najpierw kodek divx4linux, później pozostałe.
Pomija kodeki Win32 DivX.
Próbuj kodeki libavcodec MPEG-1/2, później libmpeg2, potem inne.
Ustala priorytetową listę używanych rodzin kodeków video, zgodnie z ich nazwami w codecs.conf. Powraca do domyślnych, jeśli żadna z podanych rodzin kodeków nie działa.
INFORMACJA: Możesz pobrać listę dostępnych rodzin kodeków poprzez -vfm help.

PRZYKŁAD:

Najpierw próbuje libavcodec, potem Directshow, potem kodeki VFW i, jeśli nadal nic nie nie działa, pozostałe.
Najpierw próbuje kodek XAnim.
Skaluje obraz do szerokości <x> (jeśli jest dostępne skalowanie sprzętowe lub programowe). Wyłącza przeliczania proporcji.
Podaje dodatkowe parametry przy dekodowaniu Xvid.
INFORMACJA: Jako że dekodowanie przy pomocy libavcodec jest szybsze niż Xvid możesz chcieć używać postprocesingu z libavcodec (-vf pp) i jej dekodera (-vfm ffmpeg).

Wewnętrzne filtry postprocesingu Xvid:

filtr odblokowywania barwy
filtr odblokowywania jasności
filtr usuwania dzwonienia barwy
filtr usuwania dzwonienia jasności
Dodaje sztuczną ziarnistość filmu do video. Może zwiększyć postrzegalną jakość, jednocześnie obniżając prawdziwą jakość.

metody wyświetlania
Włącza bezpośrednie wyświetlanie metodą 2 (direct rendering method 2).
Wyłącza bezpośrednie wyświetlanie metodą 2.
Skaluje obraz o współczynnik <wartość>.
Ustawia szerokość na <wartość> i oblicza wysokość tak, by utrzymać prawidłowe proporcje.
Skaluje obraz do wysokości <y> (jeśli jest dostępne skalowanie sprzętowe lub programowe) Wyłącza przeliczenia proporcji.
Włacza skalowanie programowe, jeśli jest dostępne. Umozliwi to skalowanie tym sterownikom wyjścia video (jak x11, fbdev), które nie maja skalowania sprzetowego, kiedy to MPlayer domyślnie wyłącza skalowanie z powodów wydajnosciowych.

Filtry audio umożliwiają modyfikację strumienia audio i jego własności. Składnia jest następująca:

Ustawia łańcuch filtrów audio.

INFORMACJA: Aby uzyskać pełną listę dostępnych filtrów audio, skorzystaj z -af help.

Dostępne są filtry:

Zmienia częstotliwość próbkowania strumienia audio. Może być przydatny, jeśli masz kartę o stałej stałej, ustalonej częstotliwości próbkowania lub jeśli posiadasz starą kartę, która obsłuży max 44.1kHz. Filtr ten jest automatycznie włączany, jeśli zajdzie taka potrzeba. Obsługuje on 16-bitowy całkowitoliczbowy lub rzeczywisty, natywny format endian jako dane wejściowe.
INFORMACJA: Z MEncoderem musisz też użyć opcji -srate <czprób>.
<czprób>
Wyjściowa częstotliwość próbkowania w Hz. Przyjmuje wartości z zakresu od 8000 do 192000. Jeżeli częstotliwość wejściowa i wyjściowa są takie same albo jeżeli ten parametr jest pominięty, filtr jest automatycznie wyłączany. Wysoka częstotliwość przeważnie zwiększa jakość dźwięku, szczególnie w połączeniu z innymi filtrami.
<sloppy>
Pozwala (1) lub nie pozwala (0), aby częstotliwość wyjściowa różniła się w nieznacznym stopniu od wartości podanej przez parametr <czprób> (domyślnie: 1). Opcja ta może zostać użyta jeżeli początek odtwarzania jest bardzo wolny.
<typ>
Określa metodę wykorzystywaną przy zmianie próbkowania.
0: interpolacja liniowa (szybka, ale niska jakość, szczególnie podczas zwiększania częstotliwości próbkowania)
1: wielofazowe przetwarzanie banku filtrów przy użyciu obliczeń całkowitoliczbowych (filterbank and integer processing)
2: wielofazowe przetwarzanie banku filtrów przy użyciu obliczeń zmiennoprzecinkowych (filterbank and integer processing) (najwolniejsze, ale dające najlepszą jakość)

PRZYKŁAD:
Ustawi częstotliwość wyjściową filtru na 44100Hz, korzystając z dokładnego skalowania i interpolacji liniowej.
Zmienia częstotliwość próbkowania strumienia audio na całkowitą liczbę <czprób> wyrażoną w Hz. Obsługuje tylko 16-bitowy natywny format endian.
INFORMACJA: Z MEncoderem musisz też użyć opcji -srate <czprób>.
<czprób>
wyjściowa częstotliwość próbkowania
<dług>
długość filtru ze względu na niższą częstotliwość próbkowania (domyślnie: 16)
<lin>
jeśli 1 to filtry będą liniowo interpolowane pomiędzy wielofazowymi pozycjami
<liczba>
log2 z liczby wielofazowych pozycji (..., 10->1024, 11->2048, 12->4096, ...) (domyślnie: 10->1024)
<obcinanie>
częstotliwość obcinania (0.0-1.0), domyślne ustawienie zależy od długości filtru
Wykonuje przemiatanie sinusoidalne.
<0.0-1.0>
Delta funckji sinusoidalnej, żeby usłyszeć przemiatanie dobierz bardzo małe wartości.
Head-related transfer function (funkcja transferowa związana z głową): Konwertuje wielokanałowe audio do dwóch kanałów przeznaczonych dla słuchawek, zachowując przestrzenność dźwięku.

s dwukanałowe dekodowanie macierzowe
0 brak dekodowania macierzowego (domyślne)
10 oktawowy korektor graficzny zaimplementowany przy pomocy 10 filtrów pasmowych IIR. Oznacza to, że działa bez względu na format odtwarzanego dźwięku. Środkowe częstotliwości dla tych 10 pasm to:

0 31.25 Hz
1 62.50 Hz
2 125.00 Hz
3 250.00 Hz
4 500.00 Hz
5 1.00 kHz
6 2.00 kHz
7 4.00 kHz
8 8.00 kHz
9 16.00 kHz

Jeżeli częstotliwość próbkowania odtwarzanego dźwięku jest niższa niż środkowa częstotliwość dla odpowiedniego pasma, to jest ono wyłączane. Znanym błędem jest to, że właściwości dla najwyższego pasma nie są całkowicie symetryczne, jeżeli częstotliwość próbki jest zbliżona do częstotliwości środkowej danego pasma. Można obejść ten problem zwiększając jej częstotliwość, zanim ta dotrze do filtru korektora.
<g1>:<g2>:<g3>:...:<g10>
Liczby rzeczywiste określające przyrost w dB dla każdego pasma częstotliwości (-12-12).

PRZYKŁAD:
Wzmocni dźwięk w wyższych i niższych zakresach częstotliwości, wyciszając go jednocześnie około 1kHz.
Dodaje, usuwa, kopiuje lub przekierowuje kanały. Jeżeli podana jest tylko opcja <lkan>, filtr używa domyślnego przekierowywania, które działa następująco: Jeśli liczba kanałów wyjściowych jest większa niż wejściowych, tworzone są puste kanały (w przypadku miksowania z mono do stereo, kanał mono jest powtarzany w obu kanałach wyjściowych). Jeżeli liczba kanałów wyjściowych jest mniejsza niż wejściowych, nadmiarowe kanały są usuwane.
<lkan>
liczba wyjściowych kanałów (1-6)
<nr> 
liczba dróg przekierowania (1-6)
<od1:do1:od2:do2:od3:do3:...>
Pary liczb z zakresu od 0 do 5, które określają, gdzie przekierować konkretny kanał.

PRZYKŁAD:
Zmieni liczbę kanałów na 4 i ustawi 4 drogi przekierowania, które zamienią kanał 0 z 1, a 2 i 3 pozostawią niezmienione. Zauważ, że jeżeli odtwarzany był zbiór zawierający 2 kanały, kanały 2 i 3 będą puste, ale 0 i 1 zostaną zamienione.
Zmieni liczbę kanałów na 6 i ustawi 4 drogi przekierowania, które skopiują kanał 0 do 0 do 3, a kanały 4 i 5 będą zawierały ciszę.
Konwertuje format próbki. Uruchamiany automatycznie, jeżeli jest potrzebny przez kartę dźwiękową lub inny filtr.
<format>
Wybiera żądany format. Ogólny format to 'zbe', gdzie 'z' oznacza znak ('s' dla ze znakiem lub 'u' dla bez znaku), 'b' oznacza ilość bitów na próbkę (16, 24 lub 32) a 'e' oznacza który bajt jest wysoki ('le' oznacza little-endian, 'be' big-endian a 'ne' format właściwy dla komputera). Prawidłowymi wartościami (między innymi) są: 's16le', 'u32be' i 'u24ne'. Wyjątkami od tej reguły będącymi ciągle poprawnymi formatami są: u8, s8, floatle, floatbe, floatne, mulaw, alaw, mpeg2, ac3 i imaadpcm.
Implementuje programową regulację głośności. Używaj go ostrożnie, gdyż może obniżyć stosunek sygnału do szumu. W większości wypadków najlepszym rozwiązaniem jest ustawienie miksera PCM na maksymalną wartość, wyłączenie filtru i regulacja głośności poziomem głośności ogólnej miksera. Jeżeli Twoja karta ma cyfrowy mikser PCM zamiast analogowego i zauważysz przekłamania, użyj miksera MASTER. Jeżeli do komputera podłączony jest zewnętrzny wzmacniacz (co zazwyczaj ma miejsce), poziom hałasu może zostać zredukowany poprzez dostrojenie głównego poziomu głośności (master level) i pokrętła głośności, dopóki syczenie w tle nie ustanie.
Ten filtr ma inną właściwość: Mierzy ogólny, maksymalny poziom dźwięku i wypisuje go po zakończeniu MPlayera. Oszacowana głośność może być użyta do ustawienia poziomu dźwięku w MEncoderze tak, by był używany maksymalny zasięg dynamiczny.
INFORMACJA: Filtr może zostać użyty tylko jeden raz przy przetwarzaniu każdego strumienia audio.
<v>  
Ustawia wzmocnienie w dB dla wszystkich kanałów w strumieniu od wartości -200dB do +60dB, gdzie -200dB oznacza całkowite wyciszenie a +60dB 1000-krotne wzmocnienie (domyślnie: 0).
<sc> 
Włącza (1) lub wyłącza (2) soft-clipping (miękkie obcinanie). Soft-clipping może sprawić, że dźwięk stanie się łągodniejszy, jeżeli zastosowano wysokie poziomy głośności. Uaktywnij tę opcję, jeżeli moc głośników jest zbyt niska.
UWAGA: Metoda ta powoduje przekłamania i powinna być użyta tylko w ostateczności.

PRZYKŁAD:
Wzmocni głośność o 10.1dB i zastosuje hard-clipping (twarde obcinanie), jeżeli poziom jest zbyt wysoki.
Dowolnie miksuje kanały. Najprościej tłumacząc jest to połączenie filtru volume i channels, które może zostać wykorzystane do zmiksowania wielu kanałów do kilku, np. dźwięku w trybie stereo do mono lub zmiany "szerokości" centralnego głośnika w systemie dźwięku przestrzennego. Filtr jest trudny w użyciu i będzie wymagał zastosowania żmudnej metody prób i błędów, zanim zostanie osiągnięty oczekiwany rezultat. Liczba parametrów filtru zależy od liczby kanałów. Przykład jak zmiksować 6-kanałowy dźwięk do 2 kanałów z wykorzystaniem tego filtru znajduje się w części przykładów blisko końca.
<n>  
liczba kanałów wyjściowych (1-6)
<lij>
Jak dużo z kanału wejściowego i jest miksowane w kanał wyjściowy j (0-1). Zatem najpierw jest n liczb opisujących co robić z pierwszym kanałem wejściowym, potem n liczb działających na drugim kanale wejściowym itd. Jeśli dla któregoś kanału wejściowego nie podasz żadnych liczb przyjmowane jest 0.

PRZYKŁAD:
Zmiksuje dźwięk ze stereo do mono.
Da 3 kanały wyjściowe, pozostawiając 0 i 1 bez zmian oraz miksując 0 i 1 do 2 kanału (który może, na przykład, zostać wysłany do subwoofera).
Dodaje kanał subwoofera do strumienia dźwiękowego. Dane audio użyte do stworzenia tego kanału są średnią dźwięku w 0 i 1 kanale. Dźwięk wynikowy zostanie poddany działaniu dolnoprzepustowego filtru Butterwortha czwartego rzędu z domyślną częstotliwością graniczną na poziomie 60Hz i dodany do oddzielnego kanału w strumieniu audio.
UWAGA: Wyłącz ten filtr, jeżeli odtwarzasz DVD z dźwiękiem w systemie Dolby Digital 5.1, w przeciwnym wypadku jego działanie zakłóci dźwięk subwoofera.
<fc> 
Częstotliwość graniczna filtru dolnoprzepustowego wyrażona w Hz (20Hz do 300Hz) (domyślnie: 60Hz). Dla uzyskania najlepszego rezultatu, spróbuj ustawić ją na jak najniższą. Wzbogaci to doświadczenia płynące z używania dźwięku stereo i w systemie przestrzennym.
<kan> 
Określa numer kanału, do którego zostanie wysłany dźwięk subwoofera. Może przyjmować wartości z zakresu od 0 do 5 (domyślnie: 5). Zauważ, że liczbą kanałów zwiększy się do <kan>, jeżeli zajdzie taka potrzeba.

PRZYKŁAD:
Doda kanał subwoofera z ustawioną częstotliwością graniczną na 100Hz do 4 kanału wyjściowego.
Towrzy kanał centralny z przednich kanałów. Narazie może charakteryzować się niską jakością, ponieważ nie wykorzystuje filtru górnoprzepustowego dla prawidłowego selekcjonowania, ale, zamiast tego, uśrednia i dzieli na połowę oba kanały.
<ch> 
Określa numer kanału, do którego wstawiony zostanie kanał centralny. Wartość tego parametru może być z przedziału 0 do 5 (domyślnie: 5). Zauważ, że liczba kanałów będzie automatycznie zwiększonado <ch>, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Dekoder macierzowo zakodowanego dźwięku przestrzennego takiego jak Dolby Surround. Wiele plików zawierających 2 kanały audio, w rzeczywistości zawiera dźwięk przestrzenny zakodowany w tym systemie. Aby użyć tego filtru potrzebujesz karty z obsługą przynajmniej 4 kanałów.
<opóźnienie>
Ustawia opóźnienie w ms dla tylnych głośników (0ms do 1000ms) (domyślnie: 20ms). Powinno być ustawione tak: jeśli d1 to odległość od pozycji słuchacza do przednich głośników a d2 to odległość od tylnych głośników, to opóźnienie powinno być ustawione na 15ms, jeżeli d1 <= d2 i 15 + 5*(d1-d2) jeżeli d1 > d2. Domyślna wartość dla d to 20ms.

PRZYKŁAD:
Doda dźwięk przestrzenny dekodując dźwięk dla tylnych głośników z opóźnieniem 15ms.
Opóźnia dźwięk wysłany do głośników, tak żeby dotarł on z różnych kanałów jednocześnie. Jest to użyteczne, jeżeli masz więcej niż 2 głośniki.
Opóźnienie w ms, które ma być zastosowane do każdego kanału (liczba rzeczywsta z zakresu od 0 do 1000).

Aby obliczyć opóźnienie dla poszczególnych kanałów, wykonaj następuje czynności:
1.
Oblicz odległość od głośników do pozycji słuchacza (w metrach), da Ci to wartości od s1 do s5 (dla systemu 5.1). Nie ma sensu brać pod uwagę subwoofera (i tak nie usłyszysz różnicy).
2.
Odejmij odległość od s1 do s5 od odległości maksymalnej tzn. s[i] = max(s) - s[i]; i = 1...5.
3.
Oblicz żądane opóźnienia w ms jako d[i] = 1000*s[i]/342; i = 1...5.

PRZYKŁAD:
Opóźni dźwięk w lewym i prawym przednim głośniku o 10.5ms, dwa tylne kanały i subwoofer o 0ms, a centralny o 7ms.
Eksportuje przychodzący sygnał do innych procesów używając mapowania pamięci (mmap()). Zmapowane obszary zawierają nagłówek: 

int lkan                     /*liczba kanałów*/
int rozm                     /*rozmiar bufora*/
unsigned long long licznik   /*Używany do zachowania synchronizacji,


                               aktualizowany za każdym razem kiedy


                               eksportowane są nowe dane.*/

Reszta to 16-bitowe dane (bez przeplotu).

<mmapowany_zbiór>
Zbiór, na który należy mapować dane (domyślnie: ~/.mplayer/mplayer-af_export).
<npróbek>
ilość próbek na kanał (domyślnie: 512)

PRZYKŁAD:
Wyeksportuje 1024 próbek na kanał do "/tmp/mplayer-af_export".
Zwiększa (liniowo) różnicę między lewym a prawym kanałem dodając efekt "przekazu na żywo" do odtwarzania.
<wsp>
Określa współczynnik różnicy wyrażony liczbą rzeczywistą (domyślnie: 2.5). Jeśli podasz mu wartość 0.0, dźwięk będzie odtwarzany w trybie mono (średnia z dwóch kanałów), przy 1.0, dźwięk pozostanie niezmieniony, a jeśli podasz -1.0, lewy kanał zostanie zamieniony z prawym.
Maksymalnie zwiększa głośność, nie zniekształcając przy tym dźwięku.
<metoda>
Ustawia użwaną metodę.
1: Używa pojedynczej próbki by wygładzić zaburzenia używając standardowej średniej ważonej z poprzednich próbek (domyślne).
2: Używa kilku próbek by wygładzić zaburzenia używając standardowej średniej ważonej z poprzednich próbek.
Ładuje wtyczkę LADSPA (Linux Audio Developer's Simple Plugin API). Filtr ten może mieć wiele instancji, więc można używać kilku wtyczek LADSPA jednocześnie.
<plik>
Określa plik biblioteki z wtyczką LADSPA. Jeżeli zmienna LADSPA_PATH jest ustawiona, program szuka tam określonego pliku. Jeżeli jednak nie jest ona ustawiona, musisz podać pełną ścieżkę do tego zbioru.
<etykieta>
Określa filtr wewnątrz biblioteki. Niektóre zbiory zawierają tylko jeden filtr, z kolei inne mogą zawierać ich wiele. Podanie tutaj parametru "help" spowoduje wyświetlenie wszystkich dostępnych filtrów w obrębie konkretnej biblioteki, zastępuje to funkcję "listplugins" z pakietu SDK LADSPA.
<parametry>
Parametry są liczbami rzeczywistymi większymi lub równymi zeru, które określają zachowanie załadowanej biblioteki (np. opóźnienie, próg czy wzmocnienie). W trybie "gadatliwym" (dodaj flagę -v do wiersza poleceń MPlayera), wypisywane są wszystkie możliwe parametry i ich poprawne zakresy. Zastępuje to funkcję "analyseplugin" z pakietu SDK LADSPA.
Filtr kompresujący/rozkompresowujący przdatny przy wejściu z mikrofonu. Zapobiega przenoszeniu artefaktów przy dużym poziomie dźwięku, a zgłasnia przy niskm. Filtr ten nie był testowany i może być nawet bezużyteczny.
Filtr bramkujący szum podobny do filtru comp. Filtr ten nie był testowany i może być nawet bezużyteczny.

Filtry video umożliwiają Ci modyfikację strumienia video i jego własności. Składnia jest następująca:

Ustawia listę filtrów video i ich opcji.
Ustawia listę filtrów video do zastosowania w odwrotnej kolejności. Odradzane na rzecz -vf.

Wiele parametrów jest opcjonalnych i jeżeli zostaną pominięte, ich wartości ustawiane są na domyślne. Użyj "-1", aby wyraźnie nakazać ustawiania wartości domyślnej. Parametry w:h oznaczają szerokość x wysokość w pikselach, x:y oznacza pozycję od lewego górnego rogu większego obrazu.
INFORMACJA: Możesz pobrać listę dostępnych filtrów video poprzez -vf help.

Filtry obrazu są zorganizowane w listy. Jest kilka poleceń zarządzających listą filtrów.

Dodaje podane jako parametry filtry do listy filtrów.
Poprzedza listę filtrów podanymi filtrami.
Usuwa filtry na podanych pozycjach. Pozycje rozpoczynają się od 0, ujemne liczby odnoszą się do końca listy (-1 to ostani).
Usuwa wszystkie filtry.

Jeśli filtr to obsługuje możesz odnosić się do parametrów podając ich nazwy.

Wyświetla nazwy parametrów i zakresy wartości dla podanego filtru.
Ustawia nazwany parametr na podaną wartość. Użyj on/off albo yes/no żeby ustawić parametry typu przełącznik.

Dostępne są filtry:

Kadruje daną część partii obrazu i wyrzuca resztę. Przydatne do usuwania czarnych obramowań z szerokoekranowych filmów.
<w>,<h>
Szerokość i wysokość obcięcia, domyślnie oryginalna szerokość i wysokość.
<x>,<y>
Pozycja wycinanego obrazu, domyślnie środek.
Oblicza niezbędne parametry przycinania i wyświetla propozycje na standardowe wyjście.
<limit>
Próg, który może być opcjonalnie podany od niczego (0) do wszystkiego (255) (domyślnie: 24).
<round>
Wartość, przez którą szerokość/wysokość powinny być podzielne (domyślnie: 16). Offset jest automatycznie dopasowywany tak, aby wycentrować film. Użyj 2, aby otrzymać równe wymiary (wymagane przez film 4:2:2). 16 to najlepsza wartość przy kodowaniu do większości kodeków.
Reaguje na przyjmującą dwa parametry dyrektywę "change_rectangle" w zbiorze input.conf.
<w>,<h>
szerokość i wysokość (domyślnie: -1, maksymalny możliwy rozmiar przy którym granice wciąż są widoczne.)
<x>,<y>
pozycja lewego górnego rogu (domyślnie: -1, najwyżej i najbardziej w lewo jak to tylko możliwe)
Zwiększa rozdzielczość (nie skaluje) filmu do podanej wartości i umieszcza nieprzeskalowany obraz pod współrzędnymi x, y. Może być użyty do umieszczenia napisów/OSD w otrzymanym czarnym pasku.
<w>,<h>
Szerokość i wysokość po poszerzeniu (domyślnie: oryginalna szerokość, wysokość). Ujemne wartości traktowane są jak zmiany oryginalnej wielkości

PRZYKŁAD:

Dodaje 50 pixeli ramki na dole obrazka.
<x>,<y>
pozycja oryginalnego obrazu na rozszerzonym obrazie (domyślnie: na środku)
<o>  
wyświetlanie OSD/napisów
0: wyłączone (domyślne)
1: włączone
<a>  
Rozszerza tak, by pasowało do proporcji, a nie rozdzielczości (domyślnie: 0).

PRZYKŁAD:

Powiększa do 800x600, chyba że film jest w większej rozdzielczości, wtedy powiększa tak, by miał proporcje 3/4.
<r>  
Zaokrągla w górę tak żeby wysokość i szerokość były podzielne przez <r> (domyślnie: 1).
flip (zobacz także -flip)
Odwraca obraz do góry nogami.
Tworzy lustrzane odbicie względem osi Y.
Obraca obraz o 90 stopni i ewentualnie go odbija. Dla wartości pomiędzy 4-7 obracanie wykona się tylko jeżeli obraz jest wyższy niż szerszy.
0
Obraca o 90 stopni w prawo i odbija (domyślne)
1
Obraca o 90 stopni w prawo.
2
Obraca o 90 stopni w lewo.
3
Obraca o 90 stopni w lewo i odbija.
Skaluje obraz (wolnym) programowym skalatorem i wykonuje konwersję kolorów YUV<->RGB (zobacz także -sws).
<w>,<h>
Przeskalowana szerokość/wysokość (domyślnie: oryginalna szerokość/wysokość)
INFORMACJA: Jeżeli podano -zoom, a podane filtry (włączając w to libvo) nie potrafią skalować, domyślnie jest d_width/d_height!

0: skalowana d_width/d_height
-1: oryginalna wysokość/szerokość
-2: Oblicza w/h używając tej drugiej wartości i preskalowanych proporcji.
-3: Oblicza w/h używając tej drugiej wartości i oryginalnych proporcji.
-(n+8): Jak -n powyżej, ale zaokrągla wymiar do najbliższej wielokrotności 16.
<przeplot>
Przełącza skalowanie z przeplotem.
0: wyłączone (domyślne)
1: włączone
<pom_kol>
opuszcza informację o kolorach
0: Użyje wszystkich dostępnych linii wejścia koloru.
1: Użyje tylko co 2gą linię wejścia koloru.
2: Użyje tylko co 4tą linię wejścia koloru.
3: Użyje tylko co 8mą linię wejścia koloru.
<parametr>[:<parametr2>] (zobacz także -sws)
Ustawia parametry skalowania zależnie od tego jaki skalator został wybrany przez -sws.
-sws 2 (dwusześciennie): B (rozmazywanie) i C (dzwonienie)
0.00:0.60 domyślnie
0.00:0.75 "precyzyjna dwusześcienna" VirtualDuba
0.00:0.50 krzywa sklejana Catmull-Rom
0.33:0.33 krzywa sklejana Mitchell-Netravali
1.00:0.00 sześcienna krzywa B-sklejana
-sws 7 (gaussian): ostrość (0 (gładkie) - 100 (wyostrzone))
-sws 9 (lanczos): długość filtra (1-10)
<presize>
Skaluje do standardowych wielkości.
qntsc: 352x240 (ćwierć ekranu NTSC)
qpal: 352x288 (ćwierć ekranu PAL)
ntsc: 720x480 (standardowe NTSC)
pal: 720x576 (standardowe PAL)
sntsc: 640x480 (NTSC z kwadratowymi pikselami)
spal: 768x576 (PAL z kwadratowymi pikselami)
Zmienia pożądaną wielkość obrazu/proporcję w wybranym miejscu łańcucha filtrów. Proporcja może być podana jako ułamek (4/3) lub liczba rzeczywista (1.33). Zamiast tego można podać dokładne wymiary wyjścia. Proszę zauważyć, że filtr ten nie przeskalowywuje nic samemu; on tylko ustawia co następne skalowania (sprzętowe lub programowe) zrobią przy dostosowywaniu do prawidłowych proporcji.
<w>,<h>
Nowa wysokość i szerokość obrazu Może być jedną z tych specjalnych wartości:

0: oryginalna wysokość i szerokość wyświetlania
-1: oryginalna wysokość/szerokość filmu (domyślne)
-2: Oblicza w/h na podstawie drugiej wielkości i oryginalnych proporcji wyświetlania.
-3: Oblicza w/h na podstawie drugiej wielkości i oryginalnych proporcji filmu.

PRZYKŁAD:

Daje rozdzielczość wyjściową 800x600 dla filmu w proporcji 4/3, lub 800x450 dla filmu w proporcji 16/9.
<metoda-proporcji>
Zmienia wysokość i szerokość według oryginalnych proporcji.
-1: Ignoruje oryginalne proporcje (domyślne).
0: Utrzymaj proporcje wyświetlania używając <w> i <h> jako maksymalnej rozdzielczości.
1: Utrzymaj proporcje wyświetlania używając <w> i <h> jako minimalnej rozdzielczości.
2: Utrzymaj proporcje filmu używając <w> i <h> jako maksymalnej rozdzielczości.
3: Utrzymaj proporcje filmu używając <w> i <h> jako minimalnej rozdzielczości.

PRZYKŁAD:

Daje rozdzielczość wyjściową co najwyżej 800x600, lub mniejszą żeby utrzymać proporcje.
<r>  
Zaokrągla w górę tak by wysokość i szerokość były podzielne przez <r> (domyślnie: 1).
Wymusza konwersję programową YV12/I420/422P na YUY2. Przydatne przy kartach/sterownikach video, które mają wolną obsługę YV12, ale szybką YUY2.
Wymusza programową konwersję przestrzeni kolorów YVU9 na YV12. Odradzany na rzecz skalowania programowego.
Obcina wartości kolorów YUV do zakresu CCIR 601 bez przeprowadzania prawdziwej konwersji.
Konwersja kolorów RGB 24/32 <-> BGR 24/32
Dodatkowo zamienia R <-> B.
Konwersja przestrzeni kolorów RGB/BGR 8 -> 15/16/24/32bpp przy użyciu palety.
Ograniczenie przestrzeni kolorów dla następnego filtru bez robienia żadnej konwersji. Stosować razem z filtrem skalującym do prawdziwej konwersji.
INFORMACJA: Listę dostępnych formatów można uzskać wywołując format=fmt=help.
<fourcc>
nazwa formatu taka jak rgb15, bgr24, yv12, itp (domyślnie: yuy2)
Ograniczenie przestrzeni kolorów dla następnego filtru bez robienia żadnej konwersji. Przeciwnie niż filtr formatu, pozwala na użycie dowolnej przestrzeni kolorów z wyjątkiem tej, którą określiłeś.
INFORMACJA: Listę dostępnych formatów można uzyskać wywołując format=fmt=help.
<fourcc>
nazwa formatu taka jak rgb15, bgr24, yv12, itp (domyślnie: yv12)
Ta opcja uruchamia określony łańcuch podfiltrów postprocessingu. Podfiltry muszą być oddzielone znakiem "/" i mogą być wyłączone przez poprzedzenie ich znakiem "-". Każdy podfiltr i niektóre opcje mają długą i krótką nazwę których można używać zamiennie, tzn. dr/dering oznaczają to samo. Wszystkie podfiltry mają wspólne opcje określające ich zasięg:
Automatycznie wyłącza filtr, jeśli procesor jest zbyt wolny.
Filtruje też kolory (domyślne).
Wykonuje tylko filtrowanie jasności (nie filtruje barw).
Wykonuje tylko filtrowanie barw (nie filtruje janości).


INFORMACJA: -pphelp pokaże wszystkie dostępne podfiltry.

Dostępne są podfiltry

poziomy filtr usuwania efektu blokowego
<różnica>: Współczynnik różnicy, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 32).
<płaskość>: Współczynnik płaskości, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 39).
pionowy filtr usuwania efektu blokowego
<różnica>: Współczynnik różnicy, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 32).
<płaskość>: Współczynnik płaskości, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 39).
dokładny poziomy filtr usuwania efektu blokowego
<różnica>: Współczynnik różnicy, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 32).
<płaskość>: Współczynnik płaskości, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 39).
dokładny pionowy filtr usuwania efektu blokowego
<różnica>: Współczynnik różnicy, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 32).
<płaskość>: Współczynnik płaskości, gdzie większe wartości oznaczają większe usuwanie bloków (domyślnie: 39).

Poziome i pionowe filtry usuwania bloków mają wspólne wartości różnicy i płaskości, więc nie można ustawić różnych progów poziomych i pionowych.

eksperymentalny poziomy filtr usuwania efektu blokowego
eksperymentalny pionowy filtr usuwania efektu blokowego
filtr usuwania efektu dzwonienia
redukcja szumów czasowych
<próg1>: większy -> mocniejsze filtrowanie
<próg2>: większy -> mocniejsze filtrowanie
<próg3>: większy -> mocniejsze filtrowanie
automatyczna korekta jasności / kontrastu
f/fullyrange: Rozciąga jasność do zakresu (0-255).
Filtr usuwania przeplotu liniowym rozmyciem, który usuwa przeplot z danego bloku stosując do wszystkich linii filtr (1 2 1).
Liniowo interpolujący filtr usuwania przeplotu, który usuwa przeplot z danego bloku stosując do co drugiej linii interpolację liniową.
Kubicznie interpolujący filtr usuwania przeplotu, który usuwa przeplot z danego bloku stosując do co drugiej linii interpolację kubiczną.
Medianowy filtr usuwania przeplotu, który usuwa przeplot z danego bloku stosując do co drugiej linii filtr medianowy.
Filtr usuwania przeplotu z FFmpeg, który usuwa przeplot z danego bloku stosując do co drugiej linii filtr (-1 4 2 4 -1).
Pionowo stosowany dolnoprzepustowy fir FIR usuwania przeplotu, który usuwa przeplot z danego bloku stosując do wszystkich linii filtr (-1 2 6 2 -1).
Wymusza zastosowanie podanego kwantyzatora zamiast tego z wejścia.
<kwantyzator>: używany kwantyzator
domyślna kombinacja filtrów (hb:a,vb:a,dr:a)
szybka kombinacja filtrów (h1:a,v1:a,dr:a)
kombinacja filtrów wysokiej jakości (ha:a:128:7,va:a,dr:a)

PRZYKŁAD:

odblokowywanie poziome i pionowe, usuwanie efektu dzwonienia i automatyczna korekcja jasności/kontrastu
domyślne filtry bez korekty jasności/kontrastu
domyślne filtry i czasowy odszumiacz
Odblokowywanie poziome tylko na jasności i automatyczne włączenie lub wyłączenie odblokowywania pionowego w zależności od dostępnego czasu procesora.
Prosty filtr postprocessingu, który wielokrotnie kompresuje i dekompresuje obraz w kilku (lub - przy jakości 6 - wszystkich) przesunięciach i uśrednia wyniki.
<jakość>
0-6 (domyślnie: 3)
<qp> 
Wymusza parametr kwantyzacji (domyślnie: 0, parametr QP z video).
<tryb>
0: twardy próg (domyślne)
1: miękki próg (lepiej usuwa efekt dzwonienia, większe rozmycie)
szybsza wersja prostego filtru postprocesingu
<jakość>
4-5 (to samo co w spp; domyślnie: 4)
<qp> 
Wymusza parametr kwantyzacji (domyślnie: 0, parametr QP z video).
<-15-32>
Siła filtru, mniejsze wartości dają więcej szczegółów ale też więcej artefaktów, podczas gdy większe wartości wygładzają obraz ali i rozmywają (domyślnie: 0 - optymalnie pod względem PSNR).
Wariant filtru spp, podobny do spp=6 z 7 punktową DCT gdzie tylko centralna próbka jest używana po IDCT.
<qp>
Wymusza parametr kwantyzacji (domyślnie: 0, używaj QP z video).
<tryb>
0: twarde obcinanie
1: miękkie obcinanie (lepiej usuwa dzwonienie, ale bardziej rozmyte)
2: średnie obcinanie (domyślne, dobre rezultaty)
filtr zmiany parametru kwantyzacji (QP)
<równanie>
jakieś równanie postaci "2+2*sin(PI*qp)"
Tworzy różne wzorce testowe.
Tworzy wzorzec testowy RGB przydatny do wykrywania pomyłek RGB/BGR. Powinieneś widzieć czerwony, zielony i niebieski pasek od góry do dołu.
Szybka programowa konwersja z YV12 na MPEG-1 przy pomocy libavcodec do stosowania z DVB/DXR3. Szybsza i lepsza jakość niż -vf fame.
<jakość>
1-31: ustalone qscale
32-: ustalone tempo bitowe w kbitach
<fps>
wymusza fps wyjścia (liczba rzeczywista) (domyślnie: 0, wykrywanie wg wysokości)
Szybka programowa konwersja z YV12 na MPEG-1 przy pomocy libfame do stosowania z DVB/DXR3.
Ustawia optymalne skalowanie dla kart DVB, czyli sprzętowe skalowanie osi x i programowe wyliczanie skalowania osi y tak, by zachować proporcje. Użyteczne tylko w połączeniu z expand i scale.
<aspekt>
Kontroluje proporcje, wyliczane przez wzór DVB_HEIGHT*ASPECTRATIO (domyślnie: 576*4/3=768), ustaw na 576*(16/9)=1024 dla TV 16:9.

PRZYKŁAD:
FIXME: Wytłumaczyć co to robi.
Dodaje zakłócenia.
<0-100>
zakłócenie jasności
<0-100>
zakłócenia koloru
jednolite zakłócenia (w przeciwnym wypadku gaussowskie)
zmienne zakłócenie (wzorzec zakłóceń zmienia się między klatkami)
uśrednione zmienne zakłócenia (gładsze, ale o wiele wolniejsze)
wysoka jakość (odrobinę lepiej wygląda, odrobinę wolniejsze)
miesza według przypadkowego zakłócenia z (pół)regularnym wzorem
Ten filtr redukuje zakłócenia obrazu wygładzając obraz, a nieruchome obrazy stają się naprawdę nieruchome (Powinno to poprawić możliwości kompresji.).
<luma>
wpływ przestrzeni jasności (domyślnie: 4)
<chroma>
wpływ przestrzeni kolorów (domyślnie: 3)
<time>
wpływ czasu (domyślnie: 6)
Wersja filtra denoise3d z wysoką precyzją/jakością. Parametry i sposób użycia są takie same.
Programowy korektor z interaktywnym sterowaniem, zupełnie jak korektor sprzętowy, dla kart/sterowników które nie obsługują sprzętowego sterowania jasnością i kontrastem. Może być także użyteczny z MEncoderem, w celu poprawy kiepsko przechwyconych filmów, lub też w celu lekkiego zmniejszenia kontrastu, by ukryć artefakty powstałe z winy niskiego tempa bitowego.
<-100-100>
początkowa jasność
<-100-100>
początkowy kontrast
Alternatywny korektor programowy używający tabel podglądu (lookup tables, bardzo wolne), pozwala na korekcję gamma poza zwykłą zmianą jasności i kontrastu. Wykorzystuje to ten sam kod optymalizowany dla MMX co -vf eq jeśli wszystkie wartości gamma są 1.0. Parametry są podane jako liczby rzeczywiste.
<0.1-10>
początkowa wartość gamma (domyślnie: 1.0)
<-2-2>
początkowy kontrast, ujemne wartości dają negatyw obrazu (domyślnie: 1.0)
<-1-1>
początkowa jasność (domyślnie: 1.0)
<0-3>
początkowe nasycenie (domyślnie: 1.0)
<0.1-10>
wartość gamma dla czerwonej składowej obrazu (domyślnie: 1.0)
<0.1-10>
wartość gamma dla zielonej składowej obrazu (domyślnie: 1.0)
<0.1-10>
wartość gamma dla niebieskiej składowej obrazu (domyślnie: 1.0)
<0-1>
Parametr wagi może być użyty do zmniejszenia efektu wysokiej wartości gamma na jasnych obszarach obrazu, np. żeby nie zostały wzmocnione aż do czystej bieli. Wartość 0.0 całkowicie wyłącza korektę gamma a 1.0 zostawia ją z pełną mocą (domyślnie: 1.0).
Korektor programowy z interaktywnym sterowaniem, taki jak korektor sprzętowy, dla kart/sterowników nie obsługujących sprzętowo korekty barwy i nasycenia.
<-180-180>
początkowa barwa (domyślnie: 0.0)
<-100-100>
domyślne nasycenie, liczby ujemne dają przeciwne barwy (domyślnie: 1.0)
Konwerteruje płaskie YUV 4:2:0 do upakowanego 4:2:2 o połowie wysokości, zmniejszając próbkowanie jasności, ale zostawiając wszystkie próbki barwy. Użyteczne przy wyświetlaniu na urządzeniach o niskiej rozdzielczości, gdy sprzętowe skalowanie jest kiepskiej jakości lub nie jest dostępne. Może być także użyte jako prymitywne usuwanie przeplotu jasności przy bardzo niskim zużyciu procesora.
<f>  
Domyślnie, halfpack pobiera średnie z pary linii, kiedy zmniejsza próbkowanie. Dowolna wartość inna niż 0 lub 1 daje domyślne (uśredniające) zachowanie.
0: Używa tylko parzystych linii przy zmniejszaniu próbkowania.
1: Używa tylko nieparzystych linii przy zmniejszaniu próbkowania.
Przy zachowywaniu video w formatach YUV 4:2:0 przeplot barw nie jest ustawiany prawidłowo z powodu zmniejszenia ilości kanałów barw w pionie. Filtr ten pakuje płaskie 4:2:0 w format YUY2 (4:2:2) z liniami barwy na właściwych miejscach, żeby w każdej linii skanowania dane barwy i jasności pochodziły z tego samego pola.
<tryb>
Wybiera tryb própkowania.
0: tryb najbliższego sąsiada (nearest-neighbor), który jest szybki, ale niepoprawny
1: interpolacja liniowa (domyślne)
Użyteczne tylko z MEncoderem. Jeżeli harddup jest używany przy kodowaniu, wymusza umieszczenie zduplikowanych ramek w wyjściu. Wymaga to trochę więcej miejsca, ale jest konieczne przy tworzeniu plików MPEG lub jeśli planujesz dalsze demuksowanie i remuksowanie strumienia video. Parametr powinien być umieszczony na końcu łańcucha filtrów lub blisko niego, chyba że masz dobry powód aby zrobić inaczej.
Użyteczne tylko z MEncoderem. Softskip przesuwa moment omijania/opuszczania klatek sprzed początku łańcucha filtrów, do miejsca zawierającego się gdzieś w nim. Pozwala to działać poprawnie filtrom, które muszą mieć dostępne wszystkie klatki (odwrócone telecine, tymczasowy odszumiacz, itp.). Parametr powinien być umieszczony po wyżej wymienionych filtrach i po kolejnych filtrach, które wymagają dużej mocy obliczeniowej.
Usuwa ramki, które niewiele różnią się od poprzednich w celu zmniejszenia framerate. Główne zastosowanie tego filtra to kodowanie-z-bardzo-niskim-tempem-bitowym (np. strumieniowanie przez modem), ale teoretycznie może on być użyty do naprawy filmów w których nieprawidłowo odwrócono telecine.
<max>
Ustawia maksymalną ilość kolejnych ramek, które mogą zostać usunięte (jeśli dodatni), albo (gdy ujemny) minimalną odległość między usuniętymi ramkami.
<hi>,<lo>,<uł>
Ramka jest kandydatem do usunięcia, jeśli żaden region 8x8 nie różni się o więcej niż <hi> i jeśli nie więcej niż <uł> obrazu (1 oznacza cały obraz) różni się o więcej niż <lo>. Wartości <hi> i <lo> odnoszą się do bloków 8x8 i reprezentują faktyczne różnice w wartościach pikseli, więc granica 64 przekłada się na 1 jednostkę różnicy na każdym pikselu lub to samo inaczej rozmieszczone w całym bloku.
Filtr dint (od drop-deinterlace) wykrywa i usuwa pierwszą z szeregu klatek video z przeplotem.
<0.0-1.0>
względna różnica między sąsiednimi pikselami (domyślnie: 0.1)
<0.0-1.0>
Jaka część obrazu musi zostać uznana za z przeplotem żeby usunąć klatkę (domyślnie: 0.15)
filtr usuwający przeplot z FFmpeg, to samo co -vf pp=fd
Adaptatywny deinterlacer jądra autorstwa Donald'a Graft'a. Usuwa przeplot z części video, jeśli zostanie przekroczony konfigurowalny próg.
<0-255>
próg (domyślnie: 10)
<mapa>
0: Ignoruje piksele przekraczające próg (domyślne).
1: Koloruje piksele przekraczające próg na biało.
<kolejność>
0: Pozostawia kolejność pól (domyślne).
1: Zamienia pola.
<ostr>
0: Wyłącza dodatkowe wyostrzanie (domyślne).
1: Włącza dodatkowe wyostrzanie.
<dwustr>
0: Wyłącza dwukierunkowe wyostrzanie (domyślne).
1: Włącza dwukierunkowe wyostrzanie.
maska zmiękczająca / rozmycie gaussa
Stosuje efekty na składowej jasności.
Stosuje efekty na składowych koloru.
<wysokość>x<szerokość>
szerokość i wysokość macierzy, nieparzysty rozmiar w obu kierunkach (min = 3x3, max = 13x11 lub 11x13, zazwyczaj coś pomiędzy 3x3 i 7x7)
Względny współczynnik wyostrzenia/rozmycia obrazu (rozsądna wartość powinna być w zakresie -1.5-1.5).
<0: rozmycie
>0: wyostrzenie
Zamienia płaszczyzny U i V.
Usuwa/wstawia przeplot w obrazie. Celem tego filtra jest dodanie możliwości przetwarzania przeplatanych obrazów pojedynczymi obrazami bez usuwania przeplotu. Możesz filtrować swoje DVD z przeplotem i odtwarzać na telewizorze nie psując przeplotu. Podczas gdy przeplot usuwany jest na stałe (filtrami postprocesingu - wygładzając, uśredniając, itp.), rozdzielanie przeplotu dzieli klatkę na 2 pola (tak zwane półobrazy), można więc je przetwarzać (filtrować) niezależnie, a następnie połączyć z powrotem w jeden obraz.
rozdziela obraz (umieszczając jeden nad drugim)
łączy obraz
zamienia pola (parzyste i nieparzyste linie)
Rozdziela przeplatane obrazy. Ten filtr jest bardzo podobny do filtru il ale o wiele szybszy, jego główną wadą jest to, że nie zawsze działa. Zwłaszcza w połączeniu z innymi filtrami może utworzyć losowo pomieszane obrazy, więc ciesz się jeśli działa, ale nie skarż się, jeśli nie działa z Twoją kombinacją filtrów.
Rozdziela obraz, umieszczając półobrazy obok siebie)
Łączy obraz
Wyciąga pojedyncze pola z przeplatanego obrazu używając arytmetyki krokowej, aby unikać marnowania czasu procesora. Opcjonalny argument n określa, czy wyciągać parzyste, czy nieparzyste pola (zależnie od tego czy n jest parzyste, czy nieparzyste).
Próbuje odwrócić proces "telecine" by uzyskać czysty strumień bez przeplotu przy prędkości klatek filmu. Był to pierwszy i najbardziej prymitywny filtr odwróconego telecine, który został zaimplementowany w MPlayerze/MEncoderze. Działa przez skupienie się na wzorcu telecine 3:2 i podążaniu nim tak długo, jak to tylko możliwe. Dlatego pasuje on doskonale dla perfekcyjnie ztelecinowanego materiału, nawet w przypadku obecności sporej wartości szumu, ale nie zadziała po złożonej edycji po telecinowaniu. Filtr przestał być już rozwijany, jako że ivtc, pullup i filmdint lepiej nadają się do większości zastosowań. Poniższe argumenty (składnia jest opisana wyżej) mogą być użyte by kontrolować jego działanie:
<dr> 
Ustawia tryb gubienia klatek.
0: Nie usuwać klatek by utrzymać ustaloną wyjściową prędkość klatek (domyślne).
1: Zawsze usuwać klatkę gdy nie było porzucania lub łączenia telecine w poprzednich 5 klatkach.
2: Zawsze utrzymywać dokładny stosunek 5:4 ilości klatek wejściowych do wyjściowych.
INFORMACJA: Z MEncoderem używaj zawsze trybu 1 lub 2!
<am> 
Tryb analizy.
0: Ustalony wzorzec z numerem klatki początkowej określonym przez <fr>
1: agresywne szukanie wzorca telecine (domyślne)
<fr> 
Ustawia numer początkowej klatki w sekwencji. 0-2 to trzy następujące po sobie klatki bez przeplotu; 3 i 4 to dwie klatki z przeplotem. Domyślne -1 oznacza "poza sekwencją telecine". Liczba podana tutaj odnosi się do hipotetycznej klatki przed początkiem filmu.
<t0>, <t1>, <t2>, <t3>
Wartości progowe używane w niektórych trybach.
Eksperymentalny "bezstanowy" filtr odwracający telecine. Zamiast próbować znaleźć wzorzec, jak robi to filtr detc, ivct podejmuje decyzje niezależnie dla każdej klatki. Daje to o wiele lepsze rezultaty na filmach, które przeszły głębokie modyfikacje po zastosowaniu telecine, ale za to nie jest tak odporny na zakłócenia wejściowe, np. podczas przechwytywania z TV. Opcjonalny parametr (ivct=1) ma podobne działanie jak opcja dr=1 dla filtru detc i powinien być używany tylko z MEncoderem. Jak przy detc, musisz podać prawidłową wyjściową ilość klatek na sekundę (-ofps 24000/1001) przy używaniu MEncodera. Dalszy rozwój ivtc jest wstrzymamy, jako że filtry pullup i filmdint wydają się być dokładniejsze.
Filtr odwracania telecine trzeciej generacji, zdolny do przetwarzania mieszanki twardego telecine (hard-telecine) oraz progresywnej zawartości 24000/1001 i 30000/1001 fps. Filtr pullup jest zaprojektowany, aby był skuteczniejszy niż detc czy ivtc, poprzez wykorzystywanie kontekstu przy podejmowaniu decyzji. Podobnie jak ivtc, pullup jest bezstanowy w sensie takim, że nie skupia się na wzorcu i nie podąża za nim, ale zamiast tego sprawdza kolejne pola, aby zidentyfikować podobieństwa i odbudować progresywne ramki. Ciągle jest w fazie rozwojowej, mimo to jest całkiem dokładny. Opcje jl, jr, jt i jb określają ile "śmieci" ma być ignorowane odpowiednio po lewej, prawej, u góry i na dole obrazu. Lewo/prawo są w jednostkach 8 pikseli, natomiast góra/dół są w jednostkach 2 linii. Domyślnie jest to 8 pikseli z każdej strony. Ustawiając opcję sb (strict breaks - stałe przerwy) na 1, zmniejsza się szansa, że pullup stworzy niepasującą klatkę, ale może również prowadzić do ominięcia wielu ramek podczas scen z dużą ilością ruchu. Odwrotnie, jeśli ustawisz na -1, to pullup łatwiej będzie dopasowywał pola. Może to pomóc przy przetwarzaniu filmu, w którym jest delikatne rozmazanie między polami, ale może również sprawić, że w wyjściu znajdą się klatki z przeplotem. Opcja mp (przestrzeń metryczna) może być ustawiona na 1 lub 2, aby użyć przestrzeni barw zamiast przestrzeni jasności dla obliczeń pullup. Może to poprawić dokładność na bardzo czystym materiale źródłowym, ale prawdopodobnie zmniejszy dokładność, jeśli film ma zniekształcone barwy (efekt tęczy) lub jest on w skali szarości. Głównym celem ustawienia mp na przestrzeń barw jest zmniejszenie obciążenia CPU i sprawienie, aby pullup mógł być używany w czasie rzeczywistym na wolnych maszynach.
INFORMACJA: Zawsze stosuj filtr softskip po pullup przy kodowaniu, aby mieć pewność, że ten drugi będzie miał dostęp do wszystkich klatek. Jeżeli tego nie zrobisz, doprowadzi to do błędów w wyjściu i zakończeniu programu na skutek ograniczeń w warstwie kodeku/filtru.
Filtr odwracania telecine, podobny do opisanego wyżej filtra pullup. Projektowany do obsłużenia każdego wzorca odwracania, włączając mieszankę miękkiego i twardego telecine oraz ograniczoną obsługę filmów, które zostały przyspieszone lub opóźnione w stosunku do swojej prędkości początkowej. Tylko płaszczyzna jasności jest używana przy szukaniu przerw między klatkami. Jeśli pole nie zostanie dopasowane, jest z niego usuwany przeplot poprzez prostą aproksymację liniową. Jeśli źródłem jest MPEG-2 musi to być pierwszy filtr, tak by miał dostęp do flag pola ustawionych przez dekoder MPEG-2. W zależności od źródłowego MPEG może ujść na sucho zignorowanie tej porady, dopóki nie widzisz licznych ostrzeżeń "Bottom-field first". Bez opcji przeprowadza normalne usuwanie telecine i powinien być używany z mencoder -fps 30000/1001 -ofps 24000/1001. Jeśli ten filtr jest używany z mplayerem efektem będzie nierówna prędkość odtwarzania, ale i tak jest to generalnie lepsze niż użycie pp=lb albo całkowity brak usuwania przeplotu. Poszczególne opcje są oddzielane znakiem /.
Tak jak filtr crop, ale szybciej i działa na mieszance twardego i miękkiego telecine oraz gdy y nie jest wielokrotnością 4. Jeśli x lub y wymagałyby obcinania ułamków piksela z płaszczyzn barw obszar obcinania jest powiększany. Zazwyczaj oznacza to że x i y muszą być parzyste.
Na każde ifps klatek wejściowych filtr wygeneruje ofps klatek wyjściowych. Stosunek ifps/ofps powinien być taki sam jak stosunek -fps/-ofsp. Może to być użyte do filtrowania filmów, które są nadawane w TV z inną częstotliwością niż oryginalna.
Jeśli n jest niezerowe, płaszczyzna barwy jest kopiowana bez zmian. Przydatne przy telewizji próbkowanej w YV12, która ignoruje jedno z pól barwy.
Na x86 jeśli n=1 używa funkcji optymalizowanych dla MMX2 zaś jeśli n=2 używa funkcji optymalizowanych dla 3DNow!. Gdzie indziej używa czystego C. Jeśli nie podano tej opcji MMX2 i 3DNow! są wykrywane automatycznie, użyj tego by wyłączyć autodetekcję.
Duże n przyspieszy filtr kosztem dokładności. Domyślne jest n=3. Jeśli n jest nieparzyste, klatka bezpośrednio po klatce z zaznaczoną flagą MPEG REPEAT_FIRST_FIELD uznawana jest za progresywną, więc filtr nie spędzi ani chwili nad MPEG-2 z miękkim telecine. To jest jedyny efekt tej flagi, jeśli jest dostępne MMX2 albo 3DNow!. Bez MMX2 ani 3DNow! niezależnie czy n=0 czy n=1 to będą użyte te same obliczenia co przy n=2 czy n=3. Jeśli n=2 lub 3 ilość poziomów jasności używana do znalezienia przełomu klatek jest redukowana z 256 do 128, co daje szybszy filtr bez dużej straty dokładności. Jeśli n=4 lub 5 to szybszy, ale o wiele mniej dokładny, algorytm jest używany do szukania przełomu klatek. Jest on bardziej skłonny do wykrycia dużych pionowych detali jako przeplotu.
Jeśli n jest niezerowe, wyświetla szczegółowe metryki dla każdej ramki. Przydatne przy debugowaniu.
Próg usuwania przeplotu. Używany przy usuwaniu przeplotu niedopasowanych ramek. Duża wartość oznacza mniej usuwania przeplotu, n=256 całkowicie je wyłącza. Domyślnie n=8.
Próg do porównywania górnego i dolnego pola. Domyślnie 128.
Próg do wykrywania czasowych zmian pola. Domyślnie 128.
Suma progów Całkowitej Różnicy (Absolute Difference), domyślnie 64.
Ten filtr prawidłowo działa tylko z MEncoderem i działa na flagach MPEG-2 używanych do miękkiego telecine 3:2. Jeśli chcesz użyć filtru ivtc lub detc na filmach, które mają częściowe miękkie telecine to wstawienie przed nie tego filtra może sprawić że będą one dokładniejsze.
Odwrócone telecine dla filmu bez przeplotu. Jeżeli video z telecine 3:2 straciło jedno z pól lub usunięto z niego przeplot metodą, która zachowuje jedno pole a interpoluje drugie, to w efekcie otrzymamy beznadziejnej jakości film z co czwartą klatką powtórzoną. Ten filtr szuka i opuszcza zduplikowane klatki, i przywraca oryginalną ilość klatek na sekundę filmu (framerate). Korzystając z tego filtru, musisz podać wartość -ofps, które stanowi 4/5 fps pliku wejściowego i umieścić softskip później w łańcuchu filtrów zeby upewnić się że divtc widzi wszystkie klatki. Dostępne są dwa różne tryby: Tryb jednoprzebiegowy jest domyślny i prosty w użyciu, ale ma tę wadę że jakiekolwiek zmiany w fazie telecine (zgubione klatki lub wadliwa edycja) powodują krótkie drgania zanim filtr się nie zsynchronizuje. Tryb dwuprzebiegowy unika tego najpierw analizując całe video żeby później mieć dokładne informacje o zmianach fazy i móc się natychmiast synchronizować. Te przebiegi nie odpowiadają przebiegom 1 i 2 w procesie kodowania. Przed właściwym kodowaniem musisz puścić dodatkowy przebieg używając pierwszego przebiegu divc wyrzucając wynikowy film. Użyj -nosound -ovc raw -o /dev/null żeby nie marnować na ten przebieg czasu procesora. Możesz też dodać coś w rodzaju crop=2:2:0:0 po divtc żeby jeszcze bardziej przyspieszyć. Potem używaj drugiego przebiegu divtc do właściwego kodowania. Jeśli uzyważ kodowania wieloprzebiegowego używaj drugiego przebiegu divtc do wszystkich przebiegów. Dostępne opcje:
Używa trybu dwuprzebiegowego (two-pass).
Ustawia nazwę dla pliku informacyjnego kodowania 2-przebiegowego (domyślnie: "framediff.log").
Ustawia minimalną siłę, którą musi mieć wzorzec telecine, aby filtr w niego uwierzył (domyślnie: 0.5). Stosuje się to do rozpoznawania fałszywych wzorców z części filmu, które są bardzo ciemne lub prawie nieruchome.
Ustawia ilość poprzednich ramek, które będą przeszukiwane pod kątem odnalezienia wzorca (domyślnie: 30). Większa ilość zapewnia większą wiarygodność w przeszukiwaniu wzorca, jednak krótsza przerwa skraca czas reakcji do zmian w telecine. Ma to tylko wpływ na tryb jednoprzebiegowy. Obecnie tryb dwuprzebiegowy używa ściśle określonej wartości, która obejmuje zarówno poprzednie jak i następne klatki.
Ustawia początkową fazę telecine dla trybu jednoprzebiegowego (domyślnie: 0). Tryb dwuprzebiegowy może "wyglądać w przyszłość", dlatego korzysta z właściwej fazy już od samego początku, podczas gdy tryb jednoprzebiegowy musi zgadywać. Kiedy już ją odnajdzie, zaczyna z niej korzystać, ale ta opcja pozwala na pozbycie się szumu na początku. Poza tym, pierwszy przebieg trybu dwuprzebiegowego też korzysta z tej opcji, więc jeżeli zachowasz wyjście to otrzymasz w efekcie stała fazę.
Ustawia próg deghostingu (0-255 dla trybu jednoprzebiegowego, -255-255 dla trybu dwuprzebiegowego, domyślnie: 0). Jeżeli wartość jest różna od 0, tryb deghostingu jest włączony. Opcja przeznaczona jest dla filmów, z których usunięto przeplot poprzez zmieszanie pól, zamiast opuszczania jednego z nich. Proces deghostingu wzmacnia wszystkie pozostałości po kompresji w zmieszanych klatkach, wtedy parametr wartość określa granicę wyłączenia tych pikseli z deghostingu, które różnią się od poprzedniej klatki o mniej niż wyznaczony próg. Jeżeli używany jest tryb dwuprzebiegowy, może być użyta wartość ujemna, aby zmusić filtr do przeanalizowania całego video na początku drugiego przebiegu w celu określenia czy zastosowanie filtru jest konieczne i wybranie albo 0, albo wartości bezwzględnej parametru. Podaj tę opcję dla trybu dwuprzebiegowego, przy jednoprzebiegowym nie ma to żadnego efektu.
Opóźnia film z przeplotem o jedno pole czasowe, tak że kolejność pól ulega zmianie. Zamierzonym działaniem jest naprawienie filmów w trybie PAL, które były przechwycone z odwrotną kolejnością względem procesu przenoszenia film-video. Przyjmowane parametry:
Przechwycona kolejność pól pierwsze-górne, zmień na pierwsze-dolne. Filtr opóźni dolne pole.
Przechwytuje pierwsze-dolne, zmienia na pierwsze-górne. Filtr opóźni górne pole.
Przechwytuje i przenosi z taką samą kolejnością pól. Ten tryb istnieje tylko po to, aby mogły się do niego odnieść dokumentacje innych opcji, jeśli jednak go wybierzesz, filtr, zaskakujące, nie zrobi nic ;-)
Automatycznie wykrywa przechwyconą kolejność pól na podstawie ich flag, zmienia na odwrotną. Filtr wybiera pomiędzy trybem t a b ramka po ramce, wykorzystując flagi pól. Jeżeli żadna informacja odnośnie pól nie jest dostępna, wtedy działa jak u.
Przechwytuje nieznaną lub różną kolejność, odwraca na przeciwną. Filtr wybiera pomiędzy trybem t a b ramka po ramce, analizując obrazy i wybierając opcję, która daje najlepsze dopasowanie pól.
Przechwytuje pierwsze-górne, zmienia na nieznany lub różny. Filtr wybiera pomiędzy trybem t a b ramka po ramce na podstawie analizy obrazu.
Przechwytuje pierwsze-dolne, zmienia na nieznany lub różny. Filtr wybiera pomiędzy trybem t a b ramka po ramce na podstawie analizy obrazu.
Przechwytuje zależnie podstawie flag pól, zmienia na nieznany lub różny. Filtr wybiera pomiędzy trybem t a b na podstawie analizy obrazu. Jeżeli żadna informacja odnośnie pól nie jest dostępna, wtedy działa jak U. To jest tryb domyślny.
Przechwytuje nieznany lub różny i zmienia na to samo. Filtr wybiera pomiędzy trybem t a b tylko na podstawie analizy obrazu.
Tryb gadatliwy. Drukuje wybrany tryb dla każdej klatki i uśrednioną kwadratową różnicę pól między możliwościami t, b i p.
Zastosuje proces 3:2 "telecine" by zwiększyć ilość klatek o 20%. Najprawdopodobniej nie będzie to działało poprawnie z MPlayerem, ale może być użyte z "mencoder -fps 30000/1001 -ofps 30000/1001 -vf telecine". Obie opcje fps są niezbędne! (Synchronizacja A/V będzie popsuta, jeżeli będą one źle podane.) Opcjonalny parametr start mówi filtrowi gdzie ma zacząć we wzorcu telecine (0-3).
Czasowe przeplatanie pól - łączy pary klatek w klatkę z przeplotem, zmniejszając o połowę szybkość klatek. Parzyste klatki są przenoszone w górne pole, nieparzyste w dolne. Filtr może być użyty do całkowitego odwrócenia działania tfields (w trybie 0). Dostępne są tryby:
0
Przesunie nieparzyste klatki w górne pole, parzyste w dolne, tworząc ramkę pełnej wysokości przy połowie prędkości klatek.
1
Opuszcza klatki parzyste, na wyjście przekazuje tylko nieparzyste, wysokość pozostaje niezmieniona.
2
Opuszcza klatki nieparzyste, na wyjście przekazuje tylko parzyste, wysokość pozostaje niezmieniona.
3
Poszerza każdą klatkę do pełnej wysokości i wypełnia co drugą linię na czarno; szybkość klatek pozostaje niezmieniona.
Tymczasowy separator pola - dzieli pola na klatki, podwajając szybkość klatek. Podobnie jak filtr telecine, tfields będzie poprawnie działał tylko z MEncoderem i tylko gdy oba -fps i -ofps będą ustawione na pożądaną (podwójną) szybkość klatek! Dostępne tryby:
0
Pozostawia pola niezmienione. (Zaobserwujesz przeskoki/migotanie.)
1
Interpoluje brakujące linie. (Stosowany algorytm może nie być zbyt dobry.)
2
Przesunie pola o 1/4 piksela z wykorzystaniem interpolacji liniowej (bez przeskoków).
4
Przesunie pola o 1/4 piksela z wykorzystaniem filtru 4tap (wysoka jakość) (domyślne).
rozmycie pudełkowe
<promień>
siła filtru rozmycia (blur)
<moc>
ilość aplikacji filtru
adaptatywne rozmycie figur
<promień>
siła filtru rozmycia (~0.1-4.0) (wolniejsze jeżeli większe)
<pf> 
siła prefiltru (~0.1-2.0)
<różnKol>
maksymalna różnica między pikselami, która będzie jeszcze rozpatrywana (~0.1-100.0)
eleganckie rozmycie
<promień>
siła filtru rozmycia (~0.1-5.0) (wolniejsze jeżeli większe)
<siła>
rozmycie (0.0-1.0) lub wyostrzenie (-1.0-0.0)
<zakres>
filtruj wszystko (0), filtruj płaskie obszary (0-30) lub filtruj krawędzie (-30-0)
Popraw perspektywę w filmach, nie kręconych prostopadle do ekranu.
<x0>,<y0>,...
współrzędne lewego górnego, prawego górnego i prawego dolnego rogu
<t>  
liniowy (0) lub sześcienny resampling (1)
2xsai  
Przeskaluje i wygładzi obraz przy pomocy podwójnego algorytmu skalowania i interpolacji.
1bpp   
Konwersja bitmapy 1bpp do YUV/BGR 8/15/16/32
Przepozycjonowanie i zmiana rozmiaru obrazu stereoskopowego. Wydobywa oba pola stereo i umieszcza je wspólnie, zmieniając im rozmiar tak, by utrzymać proporcje filmu.
<linie>
ilość linii wybierana ze środka obrazu (domyślnie: 12)
Filtr overlay bitmapy czyta je z FIFO i wyświetla je w górnej części filmu, pozwalając na tranformacje na obrazie. TOOLS/bmovl-test.c jest małym programem do testowania bmovl.
<ukryty>
Ustawia domyślną wartość flagi "hidden" (0=widoczny, 1=ukryty).
<nieprzezroczysty>
Ustawia domyślną wartość flagi "opaque" (0=przezroczysty, 1=nieprzezroczysty).
<kolejka>
ścieżka/nazwa pliku FIFO (nazwana kolejka łącząca "mplayer -vf bmovl" z aplikacją kontrolującą)

Komendy FIFO:
i następnie szerokość*wysokość*4 bajtów danych źródłowych RGBA32.
i następnie szerokość*wysokość*4 bajtów danych źródłowych ABGR32.
i następnie szerokość*wysokość*3 bajtów danych źródłowych RGB24.
i następnie szerokość*wysokość*3 bajtów danych źródłowych BGR24.
Zmienia przezroczystość alfa dla danego obszaru.
Czyści obszar.
Wyłącza całą przezroczystość alfa. Prześlij "ALPHA 0 0 0 0 0", aby włączyć ją z powrotem.
Ukrywa bitmapę.
Pokazuje bitmapę.

Argumenty oznaczają:
<szerokość>, <wysokość>
wymiary obrazu/obszaru
<xpoz>, <ypoz>
Rozpoczyna blitting w punkcie o współrzędnych xpoz/ypoz.
<alfa>
Ustawia różnicę alfa. Jeżeli ustawisz na -255, możesz później wysyłać sekwencję komend ALPHA, aby zmienić wartość na -225, -200, -175 itd. - uzyskasz ciekawy efekt przenikania ! ;)
0: tak jak oryginał
255: Zmienia wszystko na nieprzezroczyste.
-255: Zmienia wszystko na przezroczyste.
<clear>
czyści bufor przed blittingiem
0: Obraz będzie po prostu blittowany na wierzchu starego, więc nie będziesz musiał wysyłać 1,8MB danych RGBA32 za każdym razem, kiedy mała część ekranu jest aktualizowana.
1: czyści
Renderuje tylko każdą n-tą lub każdą intraklatkę (klatkę kluczową).

Jeżeli wywołasz ten filtr z parametrem I (duża litera), wyświetlane będą tylko klatki kluczowe. Dla DVD oznacza to zwykle co 15/12 ramkę (IBBPBBPBBPBBPBB), a dla AVI każdą zmianę sceny lub każdą wartość keyint (sprawdź wartość -lavcopts keyint jeżeli korzystasz z MEncodera przy kodowaniu video).

Kiedy ramka kluczowa zostaje znaleziona, drukowany jest ciąg znaków "I!" i znak końca wiersza, zostawiając aktualną linię wyjścia MPlayera/MEncodera na ekranie, ponieważ zawiera ona czas (w sekundach) i numer ramki kluczowej (Możesz użyć tych informacji do podzielenia zbioru AVI.).

Jeżeli wywołasz ten filtr ze zwykłym parametrem "krok", to tylko jedna klatka na "krok" klatek będzie wyświetlana.

Jeżeli umieścisz "i" (mała litera) przed numerem, ciąg I! będzie wydrukowany (podobnie jak przy opcji "I").

Jeżeli podasz tylko "i", wtedy nic się nie dzieje z klatkami, tylko "I!" będzie drukowane.

Łączy szereg obrazów w jeden większy. Jeżeli ominiesz parametr lub podasz wartość mniejszą niż 0, domyślna wartość będzie użyta. Możesz również przestać podawać opcje w każdej chwili (... -vf tile=10:5 ...). Dobrym pomysłem będzie umieszczenie filtru skalowania (scale) przed łączeniem (tile) :-).

Dostępne parametry:

<xkawałki>
ilość kawałków na osi X (domyślnie: 5)
<ykawałki>
ilość kawałków na osi Y (domyślnie: 5)
<wyjście>
Renderuje kawałek kiedy wyjściowa ("wyjście") ilość klatek jest osiągnięta, gdzie "wyjście" powinno być liczbą mniejszą niż xtile * ytile. Brakujące kawałki są pozostawiane puste. Możesz, na przykład, zapisać kawałek 8 * 7 co każde 50 klatek, aby uzyskiwać obraz co 2 sekundy (przy szybkości 25 fps).
<start>
grubość zewnętrznego obramowania w pikselach (domyślnie: 2)
grubość wewnętrznego obramowania w pikselach (domyślnie: 4)
Usuwa logo stacji TV, poprzez prostą interpolację sąsiednich pikseli. Wystarczy, że ustawisz prostokąt przykrywający znak i będziesz świadkiem jak znika (a czasami pojawi się coś o wiele brzydszego - efekty mogą być różne).
<x>,<y>
pozycja lewego, górnego rogu logo
<w>,<h>
szerokość i wysokość czyszczonego prostokąta
<t>
Grubość niewyraźnej krawędzi (dodana do w i h). Kiedy ustawiona zostanie na -1, zielony prostokąt zostanie narysowany na ekranie, aby uprościć odnalezienie właściwych parametrów x,y,w,h.
Usuwa logo stacji TV używając obrazka PGM lib PPM do stwierdzenia które piksele stanowią logo. Wysokość i szerokość obrazka musi pasować do wymiarów przetwarzanego strumienia video. Używa obrazka filtrującego i okrągłego rozmycia do usunięcia logo.
/ścieżka/do/nazwa_zbioru_z_bitmapą_logo.pgm
[ścieżka] + nazwa zbioru obrazka filtrującego.
Programowy koder YV12 do MJPEG wykorzystywany przy wyjściu video zr2.
Te opcje ustawiają maksymalną szerokość i wysokość, którą karta zr może obsłużyć (obecnie wartstwa filtrów MPlayera nie może wykryć prawidłowych wartości).
{dc10+,dc10,buz,lml33}-{PAL|NTSC}
Ustawia automatycznie maks. szerokość i wysokość polegając na znanych wartościach dla duetu karta/tryb. Na przykład, poprawnymi opcjami są: dc10-PAL i buz-NTSC (domyślnie: dc10+PAL)
Wybiera kodowanie w kolorze lub czarno-białe. To drugie jest szybsze. Domyślnie używany jest tryb kolorowy.
Poziome dziesiątkowanie 1, 2 lub 4.
Pionowe dziesiątkowanie 1, 2 lub 4.
Ustawia jakość kompresji JPEG [NAJLEPSZA] 1 - 20 [NAJGORSZA].
Domyślnie, dziesiątkowanie jest stosowane, jeżeli sprzęt Zoran może przeskalować wzwyż wynikowe obrazy MJPEG do ich oryginalnego rozmiaru. Parametr fd nakazuje filtrowi zawsze stosować dziesiątkowanie (okropne).
Pozwala na otrzymywanie zrzutów klatek z filmu używając polecenia screenshot (domyślnie przypisanego do klawisza "s"). Zapisuje zbiory o nazwach "shotNNNN.png" w bieżącym katalogu, używając pierwszego dostępnego numeru - nie zamaże żadnych zbiorów. Filtr nie ma żadnego narzutu jeśli nie jest używany i akceptuje dowolne przestrzenie kolorów, więc można go bezpiecznie dodać do pliku konfiguracyjnego.

Ustawia opóźnienie audio w nagłówku. Domyślnie jest 0.0, ujemne wartości nie działają. Opcja nie opóźnia dźwięku podczas kodowania, ale odtwarzacz, gdy wykryje domyślne opóźnienie audio, wyręcza Cię z użycia opcji -delay.
Liczba kawałków audio na sekundę (domyślnie jest 2 przy kawałkach audio o długości 0.5s).
INFORMACJA: Tylko dla CBR, VBR ignoruje ją gdyż dokłada kolejny pakiet w nowym kawałku.
Ustawia przerwę czasu buforowania audio (domyślnie: 0.5s).
Zatrzymuje kodowanie w podanym czasie lub pozycji bajtu.
INFORMACJA: Pozycja bajtu nie będzie dokładna, ponieważ może się on tylko zatrzymać granicy ramki.

PRZYKŁAD:

Koduje tylko 56 sekund.
Koduje tylko 1 godzinę i 10 minut.
Koduje tylko 100 MB.
Można używać do wymuszenia znacznika formatu audio pliku wyjściowego.

PRZYKŁAD:

Da plik wyjściowy zawierający 0x55 (mp3) jako znacznik formatu audio.
Można używać do wymuszenia fourcc video pliku wyjściowego.

PRZYKŁAD:

Da plik wyjściowy zawierający "div3" jako video fourcc.
Nadpisuje aspekt zawarty w nagłówku vprp AVI OpenDML. Opcja ta może być użyta do zmiany proporcji przy "-ovc copy".
Określa nazwę pliku audio z mapowaniem numerów klatek utworzonego w pierwszym (tylko audio) przebiegu specjalnego kodowania trzyprzebiegowego.
INFORMACJA: Jeśli korzystasz z tego trybu prawdopodobnie uzyskasz desynchronizację A-V. Nie używaj tej opcji - jest ona trzymana tylko dla wstecznej kompatybilności i przypuszczalnie zostanie usunięta w przyszłych wydaniach.
Używa dokładniejszej, ale o wiele wolniejszej metody przeskakiwania. Obszary przeznaczone do pominięcia nie są przeskakiwane, zamiast tego dekodowane są wszystkie ramki ale tylko potrzebne są kodowane. Pozwala to na zaczynanie nie na klatkach kluczowych.
INFORMACJA: Nie ma gwarancji prawidłowego działania z "-ovc copy".
Wybiera informację nagłówka otrzymywanego pliku AVI.

Dostępne opcje:

help 
Pokazuje ten opis.
tytuł pliku
artysta lub autor pliku
oryginalna kategoria pracy
treść pliku
informacja o prawach autorskich pliku
oryginalna forma cyfrowego materiału
ogólna uwaga na temat pliku
Nie umieszcza automatycznie filtru expand w łańcuchu filtrów MEncodera. Przydatne do kontrolowania, w którym momencie łańcucha napisy są renderowane podczas włączania napisów na sztywno do filmu.
Nie koduje zduplikowanych klatek w duplikacie; w wyjściu umieszcza ramki zerobajtowe do wskazania duplikatów. Klatki zerobajtowe będą, tak czy inaczej, zapisane, chyba że filtr lub koder zdolny do kodowania zduplikowanego jest załadowany. Obecnie nadaje się do tego tylko filtr harddup.
Nie zapisuje indeksu OpenDML dla plików AVI >1GB.
Nie opuszcza klatek.
Zapisuje wyjście do podanego pliku, zamiast domyślnego "test.avi".
Koduje podanym kodekiem audio (brak wartości domyślnej).
INFORMACJA: Użyj -oac help, aby otrzymać listę dostępnych kodeków.

PRZYKŁAD:

Nie koduje, tylko kopiuje strumień.
Koduje do odkompresowanego PCM.
Koduje do MP3 (używa Lame).
Koduje kodekiem z libavcodec.
Koduje do wybranego formatu (domyślnie: AVI).
INFORMACJA: Użyj -of help, aby otrzymać listę dostępnych formatów.

PRZYKŁAD:

Koduje do AVI (domyślne).
Koduje do MPEG (zobacz także -mpegopts).
Koduje używając mukserów z libavformat (zobacz także -lavfopts).
surowy strumień video (bez muksowania - tylko jeden strumień video)
surowy strumień audio (bez muksowania - tylko jeden strumień audio)
Ustawia ilość klatek na sekundę (fps) w wyjściowym pliku, wartość może być różna niż w pliku źródłowym. Parametr musi być ustawiony dla zmiennego fps (ASF, niektóre MOV) i plików progresywnych (30000/1001fps ztelecinowane MPEG).
Koduje z podanym kodekiem video (brak domyślnej wartości).
INFORMACJA: Użyj -ovc help, aby otrzymać listę dostępnych kodeków.

PRZYKŁAD:

Nie koduje, tylko kopiuje strumień.
Koduje do DivX4/DivX5.
Koduje do nieskompesowanego formatu (użyj "-vf format", aby wybrać).
Koduje z kodekiem libavcodec.
W dwuprzebiegowym kodowaniu, zrzuca informacje o pierwszym przebiegu do <nazwa pliku> zamiast domyślnego divx2pass.log.
Określa maksymalną liczbę pominiętych klatek po zakodowaniu jednej (-noskiplimit daje nieograniczoną liczbę).
Określa podstawową nazwę wyjściowych plików .idx i .sub. Wyłączy to renderowanie napisów w kodowanym filmie i przekieruje je do plików napisów VOBsub.
Wybiera dwu literowy kod języka napisów. Unieważnia to, co jest czytane z DVD lub pliku .ifo.
Określa indeks napisów w pliku wyjściowym (domyślnie: 0).

Możesz określić specyficzne parametry kodowania dla kodeka, korzystając z poniższej składni:

-<kodek>opts <opcja1[=wartość],opcja2,...>

Gdzie <kodek> to jedno z: lavc, xvidenc, divx4, lame, toolame, twolame, nuv, vfw, faac, x264enc, mpeg lub lavf.

DivX4 jest uważany za przestarzały i obsługiwany tylko dla kompletności. Aby uzyskać szczegółowe informacje o opcjach DivX4, przeczytaj źródła, większość opcji nie jest tu opisana.

help   
wyświetla pomoc
Określa bitrate.
4-16000
(w kbit)
16001-24000000
(w bit)
maksymalna przerwa między ramkami kluczowymi (w ramkach)
Włącza usuwanie przeplotu (unikaj tej opcji, DivX4 ma pełno błędów).
jakość (1-najszybszy, 5-najlepszy)
minimalny kwantyzator (quantizer)
maksywalny kwantyzator
współczynnik kontroli czasu
współczynnik kontroli czasu reakcji
współczynnik kontroli proporcji reakacji
określa chropowatość/gładkość
Z tą opcją możesz kodować dwuprzebiegowo pliki DivX4. Najpierw koduj z pass=1, później koduj jeszcze raz z tymi samymi parametrami i pass=2.
Nadpisuje argument pass i wykorzystuje bibliotekę Xvid VBR zamiast DivX4 VBR. Dostępne są następujące opcje:
0
kodowanie jednoprzebiegowe (tak jakby pominąć przebieg w wierszu poleceń)
1
Analityczny (pierwszy) przebieg dwuprzebiegowego kodowania. Wynikowy plik AVI może być przekierowany do /dev/null.
2
Ostateczny (drugi) przebieg dwuprzebiegowego kodowania.

help   
wyświetla pomoc
metoda zmiennego bitrate
0
cbr
1
mt
2
rh (domyślne)
3
abr
4
mtrh
średni bitrate
stały bitrate Wymusza również kodowanie CBR na późniejszych kodowaniach ABR.
bitrate w kbit (tylko CBR i ABR)
jakość (0 - najwyższa, 9 - najniższa) (tylko VBR)
jakość algorytmiczna (0 - najlepsza/najwolniejsza, 9 - najgorsza/najszybsza)
współczynnik kompresji
wzmocnienie głośności wejścia audio
(domyślne: auto)
0
stereo
1
joint-stereo
2
dualchannel
3
mono
0
żaden
1
pełen
2
dostraja
przełącza na szybsze kodowanie kolejnych trybów ustawień VBR Skutkuje to nieznacznie niższą jakością i większymi wartościami bitrate.
Ustawia częstotliwość w Hz wysokoprzejściowego filtrowania (highpass filtering). Częstotliwości poniżej podanej będą obcinane. Wartość -1 wyłączy filtrowanie, wartość 0 pozwoli LAME wykryć wartości automatycznie.
Ustawia częstotliwość w Hz niskoprzejściowego filtrowania (lowpass filtering). Częstotliwości powyżej podanej będą obcinane. Wartość -1 wyłączy filtrowanie, wartość 0 pozwoli LAME wykryć wartości automatycznie.
standardowe ustawienia
Wyświetla dodatkowe opcje i informacje o standardowych ustawieniach.
kodowanie VBR, dobra jakość, wartości bitrate 150-180 kbps
kodowanie VBR, wysoka jakość, wartości bitrate 170-210 kbps
kodowanie VBR, bardzo wysoka jakość, wartości bitrate 200-240 kbps
kodowanie CBR, najwyższa ustawiona jakość, bitrate 320 kbps
<8-320>
kodowanie ABR z uśrednioną wartością podanego bitrate

PRZYKŁADY:
stosowne dla większości ludzi i typów muzyki i już całkiem wysoka jakość
Koduje z ustawieniami ABR na wymuszonym, stałym bitrate wynoszącym 192 kbps.
Kodowanie z ustawieniami ABR przy średnim bitrate 172 kbps.
Dla ludzi z niewiarygodnie dobrym słuchem i podobnym wyposażeniem.

W trybie CBR parametr ten oznacza bitrate w kbps, natomiast w trybie VBR jest to minimalny bitrate na ramkę. Tryb VBR nie zadziała z wartością mniejszą niż 112.
Przedział zmienności; jeśli ujemny koder przesuwa średni bitrate w stronę dolnej granicy, jeśli dodatni w stronę górnej. Jeśli ustawione na 0 jest używany tryb CBR (domyślne).
maksymalny bitrate dozwolony na ramkę, w kbps
(domyślnie: mono dla dźwięku jednokanałowego, w przeciwnym wypadku stereo)
model psychoakustyczny (domyślnie: 2)
Włącza ochronę przed błędami.
poziom debugowania

średni bitrate w kbps (nie działa z quality)
jakość, im wyższa tym lepsza (nie działa z br)
typ złożoności obiektów
0
MAIN (domyślnie)
1
LOW
2
SSR
3
LTP (niezwykle wolne)
Wersja MPEG (domyślnie: 4)
Włącza czasowe kształtowanie szumu.
częstotliowść obcinania (domyślnie: częstotliwość_próbkowania/2)
Przechowuje strumień jako surowy ładunek z dodatkowymi danymi w nagłówku kontenera (domyślnie: 0, co oznacza ADTS). Nie ustawiaj tej flagi jeśli wyraźnie tego nie potrzebujesz, albo nie będziesz mógł później zremuksować strumienia audio.

Wiele z opcji libavcodec (w skrócie lavc) jest skąpo udokumentowanych. Szczegółowe informacje znajdziesz w źródłach.

PRZYKŁAD:

kodek audio (domyślnie: mp2):
MPEG Layer 2
MPEG Layer 3
AC3
IMA Adaptive PCM (4bity na próbkę, kompresja w stosunku 4:1)
Eksperymentalny stratny/bezstratny kodek.
bitrate dźwięku w kbit (domyślnie: 224)
Wykorzystuje określony znacznik formatu dźwięku systemu Windows (np. atag=0x55).
Wykorzystuje tylko algorytmy bitowo dokładne (poza (I)DCT). Ponadto bit_exact wyłącza kilka funkcji optymalizacyjnych i dlatego też powinien być stosowany tylko do testów regresyjnych, które wymagają plików identycznych binarnie, nawet jeżeli zmienia się wersja kodera. Opcja ta ignoruje również nagłówek user_data w strumieniach MPEG-4. Nie korzystaj z tego parametru, chyba że wiesz co robisz.
Maksymalna liczba użytych wątków (domyślnie: 1). Może mieć delikatnie negatywny wpływ na przewidywanie ruchu.

Wykorzystuje podany kodek (domyślnie: mpeg4).
Motion JPEG
Lossless JPEG
H.261
H.263
H.263 Plus
MPEG-4 (DivX 4/5)
DivX 3
MS MPEG4v2
Windows Media Video, wersja 1 (AKA WMV7)
Windows Media Video, wersja 2 (AKA WMV8)
stary kodek RealVideo
MPEG-1 video
MPEG-2 video
HuffYUV
niestandardowy, mniejszy o 20% HuffYUV wykorzystujący YV12
ASUS Video v1
ASUS Video v2
bezstratny kodek video FFmpeg
Sorenson H.263 używany w Flash Video
Sony Digital Video
Apple Sorenson Video 1
eksperymentalny kodek FFmpeg oparty o wavelet
minimalny kwantyzator (quantizer) (przebieg 1/2)
1
Nie zalecane (bardzo duży plik, mała różnica w jakości i dziwne efekty uboczne: msmpeg4, h263 będą słabej jakości, kontrola tempa będzie szwankowała co w rezultacie da wyjście niższej jakości i niektóre dekodery nie będą w stanie sobie z nim poradzić).
2
Zalecane do normalnego kodowania mpeg4/mpeg1video (domyślne).
3
Zalecane dla h263(p)/msmpeg4. Powodem wyboru 3 a nie 2 jest fakt, że ten drugi może prowadzić do przepełnień. (Będzie to naprawione dla h263(p) przez zmianę kwantyzatora o MB w przyszłości, msmpeg4 nie może być poprawiony ponieważ tego nie obsługuje.)
Minimalny mnożnik Lagrange dla kontroli tempa, prawdopodobnie chcesz, żeby był równy lub mniejszy niż vqmin (domyślnie: 2.0).

maksymalny mnożnik Lagrange dla kontroli tempa (domyślnie: 31.0)

Stały kwantyzator / stała jakość kodowania (włącza tryb stałego kwantyzatora). Niższa wartość oznacza lepszą jakość ale większy plik wynikowy (domyślnie: 0 (wyłączony)). 1 nie jest zalecaną wartością (sprawdź vqmin a uzyskasz więcej informacji).
maksymalny kwantyzator (przebieg 1/2), 10-31 jest rozsądnym zakresem (domyślnie: 31)
przestarzałe, używaj vqmin
przestarzałe, używaj vqmax
maksymalna różnica kwantyzatora między sąsiednimi ramkami I a P (przebieg 1/2) (domyślnie: 3)
maksymalna ilość ramek B między ramkami innymi niż B:
0
brak klatek B (domyślne)
0-2
rozsądny zakres dla MPEG-4
metoda szacowania ruchu Dostępne są metody:
0
żadna (bardzo niska jakość)
1
pełna (powolna, brak opiekuna, metoda wyłączona)
2
log (niska jakość, brak opiekuna, metoda wyłączona)
3
phods (niska jakość, brak opiekuna, metoda wyłączona)
4
EPZS: rozmiar diamentu jest równy 1, może być dopasowany przez opcje *dia (domyślna)
5
X1 (eksperymentalna, obecnie synonim EPZS)


INFORMACJA: Wartości 0-3 obecnie ignorują ilość zużytych Bitów, więc jakość może być niska.
zakres przeszukiwania przy szacowaniu ruchu (domyślnie: 0 (nieograniczony))
Algorytm decyzyjny makrobloku (tryb wysokiej jakości), koduje każdy makroblok we wszystkich trybach i wybiera ten najlepszy. Metoda ta jest powolna, ale jej rezultatem jest lepsza jakość i mniejsza objętość pliku.
0
Korzysta z mbcmp (domyślne).
1
Wybiera tryb MB, który wymaga najmniejszej ilości bitów (=vhq).
2
Wybiera tryb MB, który powoduje najmniejsze zniekształcenia tempa.
Działa tak samo jak mbd=1, trzymany ze względu na kompatybilność.
Zezwala na 4 wektory ruchu w każdym makrobloku (trochę lepsza jakość). Działa lepiej w parze z mbd>0.
kompensacja ruchu nachodzących na siebie bloków (H.263+)
filtr pętli (H.263+) nie działa
Na razie nie robi kompletnie nic.
maksymalna przerwa między ramkami kluczowymi w ramkach (domyślnie: 250 albo jedna klatka kluczowa co dziesięć sekund w filmie 25fps) Ramki kluczowe są potrzebne przy przeszukiwaniu, jako że przeszukiwane są tylko ramki kluczowe, potrzebują jednak one trochę więcej miejsca niż zwykłe ramki, więc większe wartości dadzą w rezultacie mniejszy plik, ale mniej precyzyjne przeszukiwanie. 0 jest równoważne 1, czyli każda ramka jest ramką kluczową. Wartości >300 nie są zalecane, ponieważ jakość może być zła w zależności od dekodera, kodera i szczęścia. Dla utrzymania pełnej zgodności z MPEG-1/2/4 wartości powinny być <=132.
Próg do wykrywania zmiany sceny. Libavcodec wstawia klatkę kluczową jeżeli wykryje zmianę sceny. Tą opcją możesz określić czułość tej detekcji. -1000000000 oznacza, że zmiana sceny wykrywana jest w każdej klatce, 1000000000 oznacza, że żadne zmiany nie będą wykryte (domyślnie: 0).
strategia wyboru między ramkami I/P/B:
0
Zawsze używa maksymalnej ilości klatek B (domyślne).
1
Unika ramek B w scenach z dużą ilością ruchu.
Włącza wewnętrzny tryb dwu- (lub więcej) przebiegowy, podawaj tylko, jeżeli chcesz korzystać z kodowania dwu- (lub więcej) przebiegowego.
1
pierwszy przebieg (zobacz także opcję turbo)
2
drugi przebieg
3
n-ty przebieg (drugi i następne przebiegi kodowania N-przebiegowego)
Jak to działa i jak tego używać:
Pierwszy przebieg (vpass=1) zapisuje plik ze statystykami. Może będziesz chciał wyłączyć niektóre opcje znacznie obciążające procesor, podobnie jak robi to tryb "turbo".
W trybie dwuprzebiegowym drugi przebieg (vpass=2) czyta plik ze statystykami i opiera na nim decyzje o kontroli tempa.
W trybie N-przebiegowym drugi przebieg (vpass=3, to nie błąd) robi obie rzeczy: Najpierw czyta statystyki z pliku, później je nadpisuje. Może będziesz chciał zachować kopię pliku divx2pass.log zanim to się stanie, jeśli istnieje możliwość, że będziesz musiał przerwać działanie MEncodera. Możesz używać wszystkich opcji kodowania, poza tymi obciążającymi procesor w znacznym stopniu (jak "qns").
Możesz później powtarzać ten przebieg, poprawiając proces kodowania. Każdy przebieg będzie używał statystyk z poprzedniego żeby poprawić kodowanie. Ostatni przebieg może mieć opcje dowolnie obciążające procesor.
Jeśli chcesz kodowania dwuprzebiegowego, użyj najpierw vpass=1 potem vpass=2.
Jeśli chcesz trój- lub więcej przebiegowego użyj vpass=1 przy pierwszym przebiegu a potem vpass=3 i vpass=3 i tak dalej dopóki nie jesteś zadowolony z wyniku kodowania.

huffyuv:
Zachowuje statystyki.
Koduje z optymalną tablicą Huffmana opartą o wyniki pierwszego przebiegu.
Znacznie zwiększa szybkość pierwszego przebiegu używając szybszych algorytmów i wyłączając opcje obciążające w znacznym stopniu procesor. Prawdopodobnie zmniejszy to trochę globalny współczynnik PSNR (o około 0.01dB), zmieni typy pojedynczych klatek i trochę bardziej ich PSNR (do 0.03dB).
Przechowuje proporcje wewnętrznie, podobnie jak pliki MPEG. O wiele lepsze rozwiązanie niż ponowne skalowanie, ponieważ nie spada jakość. Tylko MPlayer będzie odtwarzał te pliki poprawnie, inne odtwarzacze wyświetlą je w złych proporcjach. Parametr proporcji może być podany jako stosunek lub liczba rzeczywista.

Przykład:
Podobnie jak opcja aspect, ale proporcja wyliczana jest automatycznie, biorąc pod uwagę wszystkie filtry dostrajające (crop/expand/scale/itp) podane w łańcuchu. Nie powoduje spadku wydajności, więc możesz ją mieć spokojnie zawsze włączoną.
Określa bitrate (przebieg 1/2) (domyślnie: 800).
UWAGA: 1kbit = 1000 bitów
4-16000
(w kbit)
16001-24000000
(w bit)
przybliżona tolerancja rozmiaru pliku w kbit. 1000-100000 jest rozsądnym zakresem. (uwaga: 1kbit = 1000 bitów) (domyślnie: 8000)
INFORMACJA: Wartość vratetol nie powinna być zbyt duża podczas drugiego przebiegu, inaczej mogą wystąpić problemy, jeżeli wykorzystane będzie vrc_(min|max)rate.
maksymalny bitrate w kbit/sek (przebieg 1/2) (domyślnie: 0, nieograniczony)
minimalny bitrate w kbit/sek (przebieg 1/2) (domyślnie: 0, nieograniczony)
rozmiar bufora w kbit (przebieg 1/2). Dla MPEG-1/2 określa to również rozmiar bufora vbv, użyj 327 dla VCD, 917 dla SVCD i 1835 dla DVD.
obecnie bezużyteczne
Zarezerwowane na przyszłość.
współczynnik kwantyzatora pomiędzy ramkami B a innymi niż B (przebieg 1/2) (domyślnie: 1.25)
współczynnik kwantyzatora pomiędzy ramkami I a innymi niż I (przebieg 1/2) (domyślnie: 0.8)
offset kwantyzatora pomiędzy ramkami B a innymi niż B (przebieg 1/2) (domyślnie: 1.25)
(przebieg 1/2) (domyślnie: 0.0)
jeżeli v{b|i}_qfactor > 0
Kwantyzator klatek I/B = kwantyzator ramki P * v{b|i}_qfactor + v{b|i}_qoffset
w przeciwnym wypadku
normalnie kontroluj tempo (nie blokuj kwantyzatora według następnej ramki P) i ustaw q= -q * v{b|i}_qfactor + v{b|i}_qoffset
WSKAZÓWKA: Aby kodować ze stałym kwantyzatorem, ale różnym dla klatek I/P i B, możesz wykorzystać poniższy wzór: lmin= <ip_quant>:lmax= <ip_quant>:vb_qfactor= <b_quant/ip_quant>
Rozmycie kwantyzatora (domyślnie: 0.5), większe wartości uśrednią kwantyzator w czasie (wolniejsze zmiany).
0.0
Wyłączone rozmycie kwantyzatora
1.0
Uśrednia kwantyzator ze wszystkich poprzednich klatek.
Rozmycie gaussowe kwantyzatora (domyślnie: 0.5), większe wartości uśrednią kwantyzator w czasie (wolniejsze zmiany).
Kompresja kwantyzatora, vrc_eq zależy od niej (przebieg 1/2) (domyślnie: 0.5). Dla przykładu, zakładając że jest używane domyślne równanie kontroli tempa, przy vqcomp=1.0, kontrola tempa przydziela każdej ramce ilość bitów potrzebną do zakodowania ich przy takim samym kwantyzatorze. Przy vqcomp=0.0, kontrola tempa przydziela każdej ramce taką samą ilość bitów, czyli ścisłe CBR. INFORMACJA: To są ekstremalne ustawienia i nie powinny być używane. Postrzegana optymalna jakość będzie gdzieś między tymi dwoma ekstremami.
główne równanie kontroli tempa (przebieg 1/2)

1    
stały bitrate
stała jakość
1+(tex/avgTex-1)*qComp
przybliżone równanie starej kontroli tempa
z qcomp 0.5 czy coś takiego (domyślne)

operatory:
+,-,*,/,^

zmienne:
złożoność tekstur
złożoność tekstur intra, nie-intra
średnia złożoność tekstur
średnia złożoność tekstur intra w ramkach I
średnia złożoność tekstur intra w ramkach P
średnia złożoność tekstur nie-intra w ramkach P
średnia złożoność tekstur nie-intra w ramkach B
ilość bitów użytych w wektorach ruchu
maksymalna długość wektorów ruchu w skali log2
ilość makrobloków intra / ilość makrobloków
złożoność przestrzenna
złożoność czasowa
qcomp z wiersza poleceń
Wynosi 1 jeżeli typ obrazu to I/P/B w przeciwnym wypadku - 0.
Przejrzyj swoją ulubioną książkę do matematyki.

funkcje:
maksimum / minimum
wynosi 1 jeżeli a>b, inaczej 0
wynosi 1 jeżeli a<b, inaczej 0
wynosi 1 jeżeli a==b, inaczej 0
Określona przez użytkownika jakość poszczególnych części (zakończenie, lista płac, ...) (przebieg 1/2). Opcje to <klatka-początkowa>, <klatka-końcowa>, <jakość>[/<klatka-początkowa>, <klatka-końcowa>, <jakość>[/...]]:
kwantyzator
korekcja jakości w %
początkowa złożoność (przebieg 1)
początkowa zajętość bufora, jako ułamek vrc_buf_size (domyślnie: 0.9)
Określa jak ma się zachowywać kwantyzator między qmin a qmax (przebieg 1/2).
0
Używa obcinania.
1
Używa ładnej, różniczkowalnej funkcji (domyślne).
Ustawia próg eliminowania pojedynczych współczynników jasności. Wartości ujemne będą brały pod uwagę także współczynnik DC (powinny być równe co najmniej -4 lub niżej dla kodowania z quant=1):
0
wyłączony (domyślne)
-4
zalecane przez JVT
Ustawia próg eliminowania pojedynczych współczynników barwy. Wartości ujemne będą brały pod uwagę także współczynnik DC (powinny być równe co najmniej -4 lub niżej dla kodowania z quant=1):
0
wyłączony (domyślne)
7
zalecane przez JVT
ścisła zgodność ze standardami
0
wyłączona
1
Zalecane tylko w przypadku, jeżeli chcesz przekazać wyjście do referencyjnego dekodera MPEG-4.
-1
Pozwala na rozszerzenia libavcodec (domyślne).
-2
Włącza eksperymentalne kodeki i możliwości które mogą nie być obsługiwane przez przyszłe wersje MPlayera (snow, ffvhuff, ffv1).
Dzielenie danych. Dodaje 2 Bajty do każdego pakietu video, poprawia odporność na błędy podczas transferu przez niepewne kanały (np. przesyłanie poprzez internet). Każdy pakiet będzie kodowany w 3 oddzielnych częściach:
1. MVy
ruch
2. Współczynniki DC
obraz niskiej rozdzielczości
3. Współczyniki AC
szczegóły
Najważniejsze są MV i DC, ich utrata jest o wiele gorsza niż utrata AC i później 1. i 2. części. MV i DC razem są o wiele mniejsze niż 3ci kawałek (AC), co oznacza, że błędy będą częściej występowały w tym ostatnim niż w dwóch pierwszych. Dlatego, obraz będzie wyglądał o wiele lepiej z podziałem na części niż bez, ponieważ bez dzielenia błędy będą zdarzały się równo w AC/DC/MV.
Rozmiar pakietu video, poprawia odporność na błędy.
0    
wyłączone (domyślne)
100-1000
dobry wybór
tryb o strukturze plastrowej dla H.263+
kodowanie tylko w skali szarości (szybsze)
algorytm DCT
0
Automatycznie wybiera dobry (domyślne).
1
fast integer
2
accurate integer
3
MMX
4
mlib
5
AltiVec
6
floating point AAN
algorytm IDCT
INFORMACJA: Z tego co wiemy te wszystkie IDCT przechodzą testy IEEE1180.
0
Automatycznie wybiera dobry (domyślne).
1
referencjny dekoder JPEG
2
simple
3
simplemmx
4
libmpeg2mmx (niedokładny, nie używaj do kodowania z keyint >100)
5
ps2
6
mlib
7
arm
8
AltiVec
9
sh4
Maskowanie jasności jest "psychosensorycznym" parametrem, który wykorzystuje fakt, że ludzkie oko widzi mniej szczegółów na bardzo jasnych polach obrazu. Kompresuje on mocniej jasne obszary niż te o średniej jasności, więc zachowa to kilka bitów, które mogą być wykorzystane przez następne klatki, podnosząc ogólną, subiektywną jakość, przy jednoczesnym możliwym spadku wartości PSNR.
UWAGA: Bądź ostrożny, zbyt duże wartości mogą spowodować okropne rzeczy.
UWAGA: Duże wartości mogą wyglądać dobrze na niektórych monitorach, a na innych nie.
0.0  
wyłączone (domyślne)
0.0-0.3
rozsądny zakres
Maskowanie ciemności jest "psychosensorycznym" parametrem, który wykorzystuje fakt, że ludzkie oko widzi mniej szczegółów na bardzo ciemnych polach obrazu. Kompresuje on mocniej ciemne obszary niż te o średniej jasności, więc zachowa to kilka bitów, które mogą być wykorzystane przez następne klatki, podnosząc ogólną, subiektywną jakość, przy jednoczesnym możliwym spadku wartości PSNR.
UWAGA: Bądź ostrożny, zbyt duże wartości mogą spowodować okropne rzeczy.
UWAGA: Duże wartości mogą wyglądać dobrze na niektórych monitorach, a na innych / TV / TFT nie.
0.0  
wyłączone (domyślne)
0.0-0.3
rozsądny zakres
Maskowanie czasowej złożoności (domyślnie: 0.0 (wyłączone)). Wyobraź sobie ujęcie z ptakiem lecącym przez całą scenę. tcplx_mask zwiększy kwantyzatory jego makrobloków (tym samym zmniejszając ich jakość), ponieważ ludzkie oko zazwyczaj nie ma czasu, żeby zobaczyć wszystkie jego szczegóły. Niestety, jeżeli przedmiot, na którego została nałożona maska, zatrzyma się (np. ptak wyląduje) prawdopodobnie będzie wyglądało to okropnie przez krótką chwilę, dopóki koder nie zauważy tego, że przedmiot już się nie porusza i potrzebuje nowych bloków. Zaoszczędzone bity, będą wykorzystane w innych częściach filmu, co może zwiększyć subiektywną jakość, pod warunkiem, że wartość tcplx_mask jest starannie dobrana.
Maskowanie złożoności przestrzennej. Większe wartości pomagają przy blokowaniu, jeżeli żaden filtr odblokowania nie jest stosowany przy dekodowaniu - nie jest to najlepszy pomysł.
Wyobraź sobie scenę z trawą (która ma zazwyczaj dużą kompleksowość przestrzenną), niebieskim niebem i domem; scplx_mask zwiększy kwantyzatory makrobloków trawy, tym samym zmniejszając jej jakość, tak żeby wykorzystać więcej bitów na niebo i dom.
WSKAZÓWKA: Usuń wszystkie czarne krawędzie, jako że zmniejszają one jakość makrobloków (aktualne nawet bez scplx_mask).
0.0  
wyłączone (domyślne)
0.0-0.5
rozsądny zakres

INFORMACJA: Ten parametr nie działa tak samo, jak użycie własnej matrycy, która kompresowała by wyższe częstotliwości lepiej, jako że scplx_mask zmniejszy jakość bloków P, nawet jeśli tylko DC się zmienia. scplx_mask nie da tak dobrych wyników.
Zmniejsza jakość inter makrobloków. Jest to jednoznaczne z podniesieniem jakości intra bloków, ponieważ ta sama, przeciętna wartość bitrate, będzie rozprowadzona przez kontroler tempa (rate controller) na całą sekwencję video (domyślnie: 0.0 (wyłączone)). p_mask=1.0 podwoja lość bitów alokowanych do każdego inta bloku.
Przetwarzanie ramek w koderach typu MPEG. Przetwarzanie ramek zwiększa kwantyzator dla makrobloków które są odległe od krawędzi o mniej niż 1/5tą wysokości/szerokości obrazu, jako że często są one mniej ważne wizualnie.
Normalizuje przystosowywalną kwantyzację (eksperymentalne). Podczas korzystania z przystosowywalnej kwantyzacji (*_mask), średni kwantyzatory na MB może już nie odpowiadać żądanemu kwantyzatorowi na poziomie klatki. Naq spróbuje dostroić kwantyzatory na MB by utrzymać prawidłową średnią.
Używa DCT z przeplotem.
Używa metody przewidywania ruchu z przeplotem (wzajemnie wykluczający się z qpel).
Korzysta z alternatywnej scantable.
-1
automatycznie
0
najpierw dolne pole
1
najpierw górne pole
domyślny
444P 
dla ffv1
422P 
dla HuffYUV, bezstratnego JPEG i ffv1
411P,YVU9
dla bezstratnego JPEG i ffv1
dla bezstratnego JPEG i ffv1
(dla HuffYUV)
0
przewidywanie lewej
1
czyste/gradientowe przewidywanie
2
przewidywanie mediany
(dla bezstratnego JPEG)
0
przewidywanie lewej
1
przewidywanie górnej
2
przewidywanie górnej-lewej
3
płaszczyznowe/gradientowe przewidywanie
6
przewidywanie średniej
(dla ffv1)
0
kodowanie vlc (Golomb-Rice)
1
kodowanie arytmetyczne (CABAC)
(dla ffv1)
0
model małego kontekstu
1
model dużego kontekstu

(dla ffvhuff)
0
z góry ustalone tablice Huffman'a (wbudowane lub z drugiego przebiegu)
1
adaptacyjne tablice Huffman'a
Używa kompensacji ruchu quarter pel (wzajemnie wykluczający się z ilme).
WSKAZÓWKA: Przydatne tylko dla kodowanie z wysokim bitrate.
Ustawia funkcję porównawczą przy podejmowaniu decyzji dla makrobloku, wykorzystywana tylko, jeżeli mbd=0.
0 (SAD)
suma bezwzględnych różnic, szybka (domyślne)
1 (SSE)
suma kwadratu błędów
2 (SATD)
suma bezwzględnych różnic poddanych tranformacji Hadamarda
3 (DCT)
suma bezwzględnych różnic poddanych tranformacji DCT
4 (PSNR)
suma kwadratów błędów kwantyzacji (unikaj, niska jakość)
5 (BIT)
ilość bitów wymaganych przez blok
6 (RD)
optymalne pod względem zniekształceń tempa, powolne
7 (ZERO)
0
8 (VSAD)
suma bezwzględnych różnic pionowych
9 (VSSE)
suma kwadratów różnic pionowych
10 (NSSE)
suma kwadratów różnic zachowująca szumy
+256 
Wykorzystuje również barwę, obecnie nie działa (prawidłowo) z ramkami typu B.
Ustawia funkcję porównawczą przy podejmowaniu decyzji dla przeplatanego DCT (lista dostępnych funkcji porównawczych jest taka sama jak w opcji mbcmp).
Ustawia funkcję porównawczą dla wstępnego przebiegu przewidywania ruchu (lista dostępnych funkcji porównawczych jest taka sama jak w opcji mbcmp) (domyślnie: 0).
Ustawia funkcję porównawczą dla przewidywania ruchu full pel (lista dostępnych funkcji porównawczych jest taka sama jak w opcji mbcmp) (domyślnie: 0).
Ustawia funkcję porównawczą dla przewidywania ruchu sub pel (lista dostępnych funkcji porównawczych jest taka sama jak w opcji mbcmp) (domyślnie: 0).
Ten parametr kontroluje wagę NSSE, gdzie większe wartości zaowocują większymi szumami. NSSE 0 jest identyczne z SSE. Może Ci się on przydać, jeśli wolisz zachować jakieś szumy w zakodowanym video, niż przefiltrować je przed kodowaniem (domyślnie: 8).
typ i rozmiar diamentu dla wstępnego przebiegu przewidywania ruchu
Typ i rozmiar diamentu dla przewidywania ruchu Proces wyszukiwania ruchu jest iteracyjny. Korzystanie z małego diamentu nie ogranicza przeszukiwania tylko do małych wektorów ruchu, zwiększa się jednak prawdopodobieństwo zatrzymania przed znalezieniem tego najlepszego, szczególnie gdy obraz zawiera szum. Większe diamenty pozwalają na wyszukiwanie najlepszego w szerszym zakresie, dlatego też są wolniejsze ale dają lepszą jakość.
Wielkie, normalne diamenty są lepsze niż te przystosowujące kształty.
Diamenty przystosowujące kształt stanowią kompromis między szybkością a jakością.
INFORMACJA: Rozmiary normalnych diamentów i tych przystosowujących kształty nie mają takiego samego efektu.
-3
diament przystosowujący kształt (szybkie) o rozmiarze 3
-2
diament przystosowujący kształt (szybkie) o rozmiarze 2
-1
trochę wyjątkowy: Może być wolniejszy i/lub lepszy niż dia=-2.
1
normalny diament o rozmiarze=1 (domyślny) =diament typu EPZS 


      0


     000


      0
2
normalny diament o rozmiarze=2 


      0


     000


    00000


     000


      0
Kwantyzacja przeszukiwana kratowo. Funkcja ta znajdzie optymalne kodowanie dla każdego bloku 8x8. Kwantyzacja przeszukiwana kratowo jest po prostu dobrą optymalizacją, w sensie PSNR kontra bitrate (Zakładając, że nie będzie żadnych błędów zaokrągleń mogących powstać w skutek działania IDCT, czyli oczywiście nie w tym przypadku.). Po prostu znajduje blok dla minimalnej ilości błędów i bitów*lambda.
zmienna uzależniona od parametru kwantyzacji (QP)
ilość bitów potrzebna do zakodowania bloku
suma kwadratów błędów kwantyzacji
Zakodowany wzór bloku optymalny pod względem zniekształceń tempa. Znajdzie taki wzór, który zminimalizuje zniekształcenia + tempo+lambda. Opcja ta może być używana tylko w połączeniu z kwantyzacja kratową.
Spróbuje zakodować każdy MB z MV=<0,0> i wybierze lepszy. Nie ma to znaczenia jeżeli mbd=0.
parametr kwantyzacji (QP) optymalny pod względem zniekształceń tempa dla lambda podanej dla każdego makrobloku
ilość przewidywaczy ruchu z poprzedniej ramki
0
(domyślne)
Wykorzysta makroblokowy kwadrat o wymiarach 2a+1 x 2a+1 wektorów przewidywaczy ruchu z poprzedniej klatki.
wstępny przebieg przewidywania ruchu
0
wyłączone
1
tylko po ramkach I (domyślne)
2
zawsze
jakość udoskonalenia subpel (dla qpel) (domyślnie: 8 (wysoka jakość))
INFORMACJA: Ma to poważny wpływ na szybkość.
Drukuje PSNR (wartość szczytowa proporcji sygnału do szumu) dla całego filmu po kodowaniu i przechowuje PSNR dla każdej klatki w pliku o nazwie typu "psnr_hhmmss.log". Zwracane wartości są w dB (decybelach), im wyższe tym lepsze.
Wykorzystuje kwantyzatory MPEG zamiast H.263.
przewidywanie ac (zaawansowane przewidywanie intra dla H.263+)
INFORMACJA: vqmin powinno być równe 8 lub większe dla H.263+ AIC.
alternatywne inter vlc dla H.263+
nieograniczona liczba MV (tylko H.263+) Zezwala na kodowanie z dowolnie długimi MV.
bias kwantyzatora intra (256 odpowiada 1.0, domyślny kwantyzator w stylu MPEG: 96, domyślny kwantyzator w stylu H.263: 0)
INFORMACJA: Kwantyzator MMX H.263 nie umie obsłużyć dodatnich wartości bias (ustaw vfdct=1 lub 2), kwantyzator MMX MPEG nie umie obsłużyć ujemnych wartości bias (ustaw vfdct=1 lub 2).
bias kwantyzatora inter (256 odpowiada 1.0, domyślny kwantyzator w stylu MPEG: 0, domyślny kwantyzator w stylu H.263: -64)
INFORMACJA: Kwantyzator MMX H.263 nie umie obsłużyć dodatnich wartości bias (ustaw vfdct=1 lub 2), kwantyzator MMX MPEG nie umie obsłużyć ujemnych wartości bias (ustaw vfdct=1 lub 2).
WSKAZÓWKA: Większa wartość bias (-32 - -16 zamiast -64) wydaje się polepszać PSNR.
Redukcja szumów, 0 oznacza wyłączoną. 0-600 jest sensowną wartością do typowych filmów ale możesz chcieć to trochę podnieść jeśli w filmie jest dużo szumów (domyślnie: 0). Ne względu na mały kosz może to być wygodniejsze niż odfiltrowywanie szumu filtrami video takimi jak denoise3d lub hqdn3d.
Kształtowanie szumu kwantyzatora. Zamiast wybierać kwantyzację jak najbliższą źródłowemu plikowi video (w sensie PSNR), wybiera taką, że szum (zazwyczaj dzwonienie) będzie zamaskowany przez zawartość obrazu o podobnej częstotliwości. Większe wartości są wolniejsze, ale nie koniecznie poprawią jakości. Opcja może i powinna być używana razem z kwantyzacją kratową, w takim przypadku kwantyzacja kratowa (optymalna dla stałej wagi) będzie wykorzystana jako punkt startowy dla przeszukiwania iteracyjnego.
0
wyłączone (domyślne)
1
Obniża tylko bezwzględną wartość współczynników.
2
Zmienia tylko współczynniki przed ostatnim niezerowym współczynnikiem + 1.
3
Spróbuje wszystkiego.
Wykorzystuje zdefiniowaną przez użytkownika matrycę inter. Wymaga łańcucha oddzielonych przecinkami 64 liczb całkowitych.
Wykorzystuje zdefiniowaną przez użytkownika matrycę intra. Wymaga łańcucha oddzielonych przecinkami 64 liczb całkowitych.
eksperymentalna modulacja kwantyzatora
eksperymentalna modulacja kwantyzatora
Precyzja intra DC podana w bitach (domyślnie: 8). Jeżeli podasz vcodec=mpeg2video, może przyjąć wartości 8, 9, 10 lub 11.
Zamyka wszystkie GOPy. Obecnie działa tylko jeśli jest wyłączone wykrywanie zmian scen ((sc_threshold=1000000000).

Video Nuppel jest oparte na RTJPEG i LZO. Domyślnie najpierw ramki są kodowane przez RTJPEG, potem kompresowane przez LZO, jednak można wyłączyć którykolwiek lub oba przebiegi. W rezultacie możesz stworzyć wyjście w formacie raw i420, spakowane przez LZO i420, RTJPEG, lub domyślne spakowane przez LZO RTJPEG.
INFORMACJA: Dokumentacja nuvrec zawiera kilka porad i przykładów obrazujących użycie różnych ustawień dla najbardziej popularnych kodowań TV.

zakres barw (domyślnie: 1)
zakres jasności (domyślnie: 1)
Włącza kompresję LZO (domyślne).
Wyłącza kompresję LZO.
poziom jakości (domyślnie: 255)
Wyłącza kodowanie RTJPEG.
Włącza kodowanie RTJPEG (domyślne).

Dostępne są trzy tryby: stały bitrate (CBR), ustalony kwantyzator i dwuprzebiegowy.

Określa przebieg w trybie dwuprzebiegowym.
Znacznie zwiększa szybkość pierwszego przebiegu używając szybszych algorytmów i wyłączając opcje obciążające w znacznym stopniu procesor. Prawdopodobnie zmniejszy to trochę globalny współczynnik PSNR, zmieni typy pojedynczych klatek i trochę bardziej ich PSNR.
Ustawia żądany bitrate w kbit/sekundę jeżeli <16000 lub w bit/sekundę jeżeli >16000. Jeśli <wartość> jest ujemna, Xvid użyje jej wartości bezwzględnej jako docelowej wielkości zbioru (w kilobajtach) i automatycznie wyliczy bitrate (domyślnie: 687 kbits/s).
Przełącza w tryb ustalonego kwantyzatora i określa jego wielkość.
Używa innej jakości dla wymienionych części (zakończenie, napisy, ...). Każdy obszar to <klatka-pozcątku>,<tryb>,<wartość> gdzie <tryb> oznacza:
Wymusza stałegy kwantyzator, wartość=<2.0-31.0> oznacza wartość kwantyzatowa.
Zmiana wagi kontroli tempa, wartość=<0.01-2.00> oznacza poprawkę jakości w %.

PRZYKŁAD:
Koduje wszystkie klatki od ramki 90000 z kwantyzatorem 20.
Koduje klatki 0-10000 z 10% bitrate, a klatki 90000 do końca ze stałym kwantyzatorem 20. Zauważ że drugi obszar jest potrzebny jako granica pierwszego, jako że bez niego wszystko do klatki 89999 byłoby zakodowane z 10% bitrate.
Opcja ta kontroluje podsystem przewidywania ruchu. Im wyższa wartość, tym przewidywanie będzie dokładniejsze (domyślnie: 6). Im lepsze przewidywanie tym lepsza kompresja. Precyzja jest osiągana kosztem mocy obliczeniowej, więc zmniejsz jej wartość, jeżeli masz zamiar kodować w czasie rzeczywistym.
(no)interlacing
Koduje pola filmu z przeplotem. Jeżeli korzystasz z materiału filmowego z przeplotem, włącz tę opcję.
INFORMACJA: Jeśli chciałbyś przeskalować film, potrzebowałbyś filtru skalującego, który wiedziałby, że ma do czyniena z materiałem zawierającym przeplot, możesz go uruchomić przez -vf scale=<szerokość>:<wysokość>:1.
4mv    
Korzysta z 4 wektorów ruchu na makroblok. Może dać lepszą kompresję kosztem wolniejszego kodowania.
UWAGA: Począwszy od Xvid-1.0.x opcja ta nie jest dostępna niezależnie, a jej funkcjonalność jest włączona w opcję me_quality. Kiedy me_quality > 4, 4mv jest uruchamiane.
Ten parametr określa ilość ramek, jaką przeczeka kontroler tempa CBR zanim zareaguje na zmianę wartości bitrate i będzie próbował wyrównać zmianę, tak aby uzyskać stały bitrate na uśredniającym zakresie klatek.
Prawdziwe CBR jest trudne do osiągnięcia. Zależnie od materiału filmowego, bitrate może być zmienny i trudny do przewidzenia. Dlatego Xvid wykorzystuje okres uśredniający, dla którego gwarantuje zadaną ilość bitów (minus mała różnica). To ustawienie wyraża "ilość klatek", dla których Xvid uśrednia bitrate i próbuje osiągnąć CBR.
rozmiar bufora kontroli tempa
Tryb CBR: min. i maks. kwantyzator dla wszystkich klatek (domyślnie: 2-31)
Tryb dwuprzebiegowy: min. i maks. kwantyzator dla klatek typu I/P (domyślnie: 2-31/2-31)
UWAGA: Począwszy od Xvid-1.0.x opcja ta jest zastąpiona przez opcje [min|max]_[i|p|b]quant.
minimalna przerwa między klatkami kluczowymi (domyślnie: 0)
maksymalna przerwa między klatkami kluczowymi (domyślnie: 10*fps)
Używa kwantyzatorów MPEG zamiast H.263. Dla wysokich wartości bitrate, zauważysz, że kwantyzacja MPEG zachowa więcej szczegółów. Dla niskich wartości bitrate, wygładzanie H.263 da w rezultacie mniej szumu blokowego. Kiedy wykorzystywane są określone przez użytkownika matryce, musi być wykorzystywany MPEG.
UWAGA: Począwszy od Xvid-1.0.x opcja ta jest zastąpiona przez opcję quant_type.
Decyduje czy wykorzystywać kwantyzatory MPEG czy H.263 na podstawia badania klatka po klatce (tylko tryb dwuprzebiegowy).
UWAGA: Wygeneruje to nieprawidłowy stumień bitów, którego prawdopodobnie nie jest w stanie zdekodować żaden dekoder MPEG-4 poza libavcodec albo Xvid.
UWAGA: Począwszy od Xvid-1.0.x opcja ta nie jest dostępna.
Przesuwa kilka bitów z ramek innego rodzaju do klatek intra, polepszając przez to jakość klatek kluczowych (domyślnie: 0).
Działa razem z kfreduction. Ustala minimalny dystans poniżej którego klatki są uznawane za następujące po sobie i traktowane inaczej zgodnie z kfreduction (domyślnie: 10)
Powyższe dwa parametry mogą być wykorzystane do określenia rozmiaru klatek kluczowych, które zostaną uznane za zbyt podobne do pierwszej (w kolejności). kfthreshold ustawia zakres, w którym klatki kluczowe są redukowane, a kfreduction określa redukcję ich bitrate. Ostatnia ramka I jest traktowana normalnie. (domyślnie: 30)
Wygeneruje kompatybilne z DivX5 ramki B (domyślnie: włączone). Wygląda na to, że jest to obowiązkowe tylko dla starszych wersji dekodera DivX.
UWAGA: Począwszy od Xvid-1.0.x, opcja ta jest zastąpiona przez opcję closed_gop.
(no)greyscale
Sprawia, że Xvid ignoruje przestrzeń kolorów, więc wynikowy film jest w skali szarości. Zauważ, że nie przyspiesza to kodowania, zapobiega to tylko zapisaniu danych kolorów w ostatniej fazie kodowania.
Zapisuje statystyki każdej ramki w ./xvid.dbg. (To nie jest plik kontroli trybu dwuprzebiegowego).

Poniższe opcje są dostępne tylko w najnowszych stabilnych wersjach Xvid 1.0.x (api4).

(no)packed
Opcja ta jest przeznaczona do rozwiązywania problemów z kolejnością ramek, przy kodowaniu do formatów typu AVI które nie radzą sobie ze złą kolejnością. W praktyce, większość dekoderów (tak sprzętowych jak i programowych) sama radzi sobie z kolejnością ramek i może się zgubić jeśli ta opcja jest włączona. Bezpieczniej jest więc zostawić ją wyłączoną, chyba że na prawdę wiesz co robisz.
UWAGA: Stworzy to niepoprawny strumień bitów i nie będzie on odtwarzany przez dekodery ISO-MPEG-4 poza DivX/libavcodec/Xvid.
UWAGA: Zapisuje to także fałszywą wersję DivX do pliku, więc autodedetekcja błędów niektórych dekoderów może się gubić.
Maksymalna ilość klatek B umieszczonych pomiędzy ramkami I/P (domyślnie: 2).
proporcja kwantyzatora między ramkmi typu B i pozostałymi, 150=1.50 (domyślnie: 150)
współczynnik offsetu kwantyzatora pomiędzy ramkami B a pozostałymi, 100=1.00 (domyślnie: 100)
Ten parametr umożliwia Ci określenie, jaki ma być priorytet użycia klatek B. Im wyższa wartość, tym większe prawdopodobieństwo użycia klatek B (domyślnie: 0). Nie zapominaj, że klatki B mają wyższy kwantzator, więc intensywne ich stosowanie może dać niższą jakość wizualną.
(no)closed_gop
Ta opcja mówi Xvid, żeby zamykał każdy GOP (Group Of Pictures, grupa obrazów ograniczona dwiema ramkami typu I), dzięki czemu GOP'y są niezależne od siebie. To jedynie implikuje że ostatnią ramką GOP'u jest albo ramka typu P albo typu N, ale nie typu B. Zazwyczaj dobrze jest włączyć tę opcję (domyślnie: włączona).
Ten parametr umożliwia tworzenie strumieni video ze zmienną szybkością klatek. Jeśli różnica między bieżącą a poprzednią klatką jest niższa lub równa od ustawionego przez ten parametr progu, klatka nie będzie kodowana (tzw. n-vop zostanie wstawiany w strumień). Przy odtwarzaniu, natrafienie na n-vop, powoduje wyświetlenie poprzedniej klatki.
UWAGA: Odtwarzanie z tym parametrem może spowodować, że film będzie poszarpany, więc używaj go na swoją własną odpowiedzialność!
(no)qpel
MPEG-4 domyślnie używa precyzji co do połowy piksela przy wyszukiwaniu ruchu. Standard proponuje tryb, w którym kodery mogą korzystać z precyzji quarter pixel (co do ćwierć piskela). Opcja to przeważnie sprawia, że obraz jest ostrzejszy. Niestety ma to duży wpływ na wartość bitrate i czasami wykorzystanie wyższej wartości spowoduje otrzymanie gorszego obrazu przy stałym bitrate. Najlepiej jest sprawdzić rezultat z i bez tej opcji, i samemu zdecydować czy jest warta włączenia.
(no)gmc
Włącza Globalną Kompensację Ruchu, która sprawia, że Xvid generuje specjalne ramki (ramki GMC), które są dobrze przystosowane do przesuwania/przybliżonia/obracania obrazów. To, czy włączenie tej opcji zaoszczędzi bity zależy od materiału filmowego.
(no)trellis
Kwantyzacja kratowa (Trellis Quantization) jest rodzajem metody kwantyzacji adaptatywnej, która zachowuje bity poprzez modyfikację skwantyzowanych współczynników, tak aby lepiej ulagały kompresji przez koder entropii. Dobrze wpływa na poprawę jakości, a jeśli VHQ używa wg Ciebie zbyt dużo mocy obliczeniowej, ta opcja może być dobrą alternatywą zaoszczędzającą kilku bitów (i poprawiającą jakość przy stałym bitrate) przy mniejszym obciążeniu niż VHQ (domyślnie: włączone).
(no)cartoon
Włącz tę opcję, jeżeli kodowana sekwencja jest rysunkowa. Modyfikuje ona kilka wewnętrznych progów Xvid, tak że te podejmuje lepsze decyzje o typie ramek i wektorach ruchu dla płaskich rysunków.
Ustawia typ wykorzystywanego kwantyzatora. Dla wysokich wartości bitrate, kwantyzacja MPEG zachowa więcej szczegółów. Dla niskich wartości bitrate, wygładzanie H.263 da mniej szumów blokowych. Jeśli używasz własnych macierzy, musi być ustawiona kwantyzacja MPEG.
(no)chroma_me
Zwykły algorytm przewidywania ruchu używa tylko informacji o jasności dla znalezienia najlepszego wektora ruchu. Jednakże dla niektórych filmów, wykorzystanie przestrzeni kolorów pozwoli znaleźć lepsze wektory. Ten parametr włącza wykorzystanie przestrzeni barw do przewidywania ruchu (domyślnie: włączone).
(no)chroma_opt
Uruchamia prefiltr optymalizacji barw. Poczaruje to trochę nad danymi o kolorach żeby zmniejszyć widoczny na krawędziach efekt schodów. Poprawia jakość kosztem prędkości kodowania. Z natury zmniejsza PSNR, jako że podnosi matematyczne odchylenie od oryginalnego obrazu, ale poprawia subiektywną jakość obrazu. Jako że działa na informacji o kolorach, możesz chcieć to wyłączyć jeśli kodujesz w skali szarości.
(no)hq_ac
Włącza lepsze przewidywania składowych AC z sąsiednich bloków dla ramek intra (domyślnie: włączone).
Algorytm wyszukiwania ruchu jest oparty na szukaniu w zwykłej domenie koloru i próbuje znaleźć wektor ruchu, który zminimalizuje różnice między klatką odniesienia a zakodowaną. Z tym parametrem Xvid użyje również domenę częstotliwości (DCT), aby szukać wektora ruchu, który nie tylko zminimalizuje różnicę przestrzenną, ale również długość kodowania bloku. Od najszybszego do najwolniejszego:
0
wyłączone
1
decyzja dotycząca trybu (inter/intra MB) (domyślne)
2
ograniczone przeszukiwanie
3
średnie przeszukiwanie
4
szerokie przeszukiwanie
(no)lumi_mask
Adaptatywna kwantyzacja pozwala na różne kwantyzatory dla różnych makrobloków w klatce. Jest to 'psychosensoryczne' ustawienie, które korzysta z faktu że ludzkie oko zauważa mniej szczegółów w bardzo jasnych i bardzo ciemnych częściach obrazu. Mocniej kompresuje te obszary niż średnie, co oszczędzi bity które mogą być wykorzystane w innych ramkach poprawiając postrzeganą jakość i być może zmniejszając PSNR.
minimalny kwantyzator klatek I (domyślnie: 2)
maksymalny kwantyzator klatek I (domyślnie: 31)
minimalny kwantyzator klatek P (domyślnie: 2)
maksymalny kwantyzator klatek P (domyślnie: 31)
minimalny kwantyzator klatek B (domyślnie: 2)
maksymalny kwantyzator klatek B (domyślnie: 31)
Wczytuje plik z określoną macierzą intra. Możesz stworzyć taki plik edytorem macierzy xvid4conf.
Wczytuje plik z określoną macierzą inter. Możesz stworzyć taki plik edytorem macierzy xvid4conf.
Ten parametr pozwala Xvid'owi na przekazanie określonego procentu bitów ze scen o wysokiej wartości bitrate do rezerwy bitowej. Możesz również skorzystać z tej opcji, jeśli masz klip z tak dużą ilością bitów przeznaczoną na sceny o wysokiej wartości bitrate, że sceny z niższą wartością wyglądają źle (domyslnie: 0).
Ten parametr pozwala Xvid'owi na przekazanie określonego procentu dodatkowych bitów do scen z niską wartością bitrate z całego klipu. Opcja ta może być przydatna, jeżeli masz kilka scen z niską wartością bitrate, które są ciągle blokowe (domyślnie: 0).
Podczas pierwszego przebiegu w kodowaniu dwuprzebiegowym obliczana jest przeskalowana krzywa bitrate. Różnica między oczekiwaną krzywą a wynikową otrzymaną podczas kodowania nazywana jest przepełnieniem (overflow). Oczywiście dwuprzebiegowy kontroler tempa stara się zniwelować tę różnicę przez rozpraszanie jej na kolejne klatki. Ten parametr kontroluje ile przepełnienia jest rozpraszane za każdym razem, kiedy pojawia się nowa klatka. Niskie wartości pozwalają na leniwą kontrolę przepełnienia, wielkie różnice są kompensowane wolniej (może to doprowadzić do braku precyzji przy małych filmach). Wyższe wartości sprawiają, że redystrybucja bitów jest gwałtowniejsza, czasami zbyt gwałtowna, jeśli ustawisz opcję na zbyt wysoką, co może doprowadzić do powstania zniekształceń (domyślnie: 5).
INFORMACJA: Ten parametr ma duży wpływ na jakość, baw się nim ostrożnie!
Podczas alokacji bitów dla ramki kontrola przepełnienia może zwiększyć jej rozmiar. Parametr ten określa maksymalny procent rozmiaru o jaki kontrola przepełnienia może zwiększyć ramkę, w porównaniu z idealną alokacją krzywej (domyślnie: 5).
Podczas alokacji bitów dla ramki, kontrola przepełnia może zmniejszyć jej rozmiar. Parametr ten określa maksymalny procent rozmiaru o jaki kontrola przepełnienia może zmniejszyć ramkę, w porównaniu z idealną alokacją krzywej (domyślnie: 5).
Określa średni narzut (overhead) przypadający na ramkę w bajtach. Przeważnie użytkownicy określają żądany bitrate bez brania pod uwagę nadwyżki na ramkę video. Ta mała ale (przeważnie) stała nadwyżka może spowodować, że docelowy rozmiar pliku zostanie przekroczony. Xvid pozwala użytkownikom na ustawienie wielkości nadwyżki przypadającej na ramkę, którą generuje klatka video (podaj tylko uśrednioną wartość na ramkę). 0 ma specjalne znaczenie, pozwala Xvid'owi na użycie jego własnych wartości domyślnych (domyślnie: 24 - średnia nadwyżka AVI).
Ogranicza opcje i VBV (szczytowy bitrate w krótkim czasie) zgodnie z profilami "Simple", "Advanced Simple" i "DivX". Tak otrzymane filmy powinny dać się odtworzyć na wolnostojących odtwarzaczach zgodnych ze specyfikacjami tych profili.
bez ograniczeń (domyślne)
profil DXN handheld
profil DXN portable NTSC
profil DXN portable PAL
profil DXN home theater NTSC
profil DXN home theater PAL
profil DXN HDTV
INFORMACJA: Te profile powinny być używane w połączeniu z odpowiednim -ffourcc. Dobre jest DX50, ponieważ niektóre odtwarzacze nie rozpoznają Xvid ale większość rozpoznaje DivX.
Określa tryb Współczynnika Proporcji Piksela (Pixel Aspect Ratio - PAR) (nie mylić z Współczynnikiem Proporcji Obrazu (Display Aspect Ratio - DAR)). PAR to stosunek szerokości do wysokości pojedynczego piksela. Więc oba są związane: DAR = PAR * (szerokość/wysokość).
MPEG-4 określa 5 współczynników proporcji piksela i jeden rozszerzony, dający szansę na podanie konkretnego współczynnika proporcji piksela. Może być podany jeden z 5 standardowych trybów:
zwyczajny PAR dla PC Piksele są jednostką kwadratową.
standard dla PAL - 4:3 PAR Piksele są prostokątami.
jak wyżej
jak wyżej
jak wyżej (Nie zapomnij podać dokładnego współczynnika.)
Pozwala na określenie własnego współczynnika proporcji piksela przez par_width i par_height.
INFORMACJA: Ogólnie ustawienie opcji aspect i autoaspect jest wystarczające.
Określa szerokość zadeklarowanego współczynnika proporcji piksela.
Określa wysokość szerokość zadeklarowanego współczynnika proporcji piksela.
Przechowuje proporcje wewnętrznie, podobnie jak pliki MPEG. O wiele lepsze rozwiązanie niż ponowne skalowanie, ponieważ nie spada jakość. Tylko MPlayer i kilka innych odtwarzaczy będą interpretowały te pliki poprawnie, inne wyświetlą je w złych proporcjach. Parametr proporcji może być podany jako proporcja lub liczba rzeczywista.
(no)autoaspect
Podobnie jak opcja aspect, ale proporcja wyliczana jest automatycznie, biorąc pod uwagę wszystkie filtry dostrajające (crop/expand/scale/itp.) podane w łańcuchu.
Drukuje PSNR (wartość szczytowa proporcji sygnału do szumu) dla całego filmu po kodowaniu i przechowuje PSNR dla każdej klatki w pliku o nazwie typu "psnr_hhmmss.log" w bieżącym katalogu. Zwracane wartości są w dB (decybelach), im wyższe tym lepsze.

Następna opcja jest dostępna tylko w rozwojowych wersjach Xvid 1.1.x.

To ustawienie pozwala na wybieranie z możliwych kandydatów takich wektorów dla ramek B, które minimalizuja zaburzenia, podobnie jak opcja vhq robi to dla ramek P. Daje to ładniejsze ramki B prawie bez spadku wydajności (domyślnie: 1).

Ustawia średni używany bitrate w kbit/sekundę (domyślnie: wyłączone). Ponieważ lokalny bitrate może się wahać, ta średnia może być niedokładna dla bardzo krótkich filmów (zobacz także opcję ratetol). Stały bitrate można osiągnąć łącząc tę opcję z vbv_maxrate, za cenę poważnego spadku jakości.
Wybiera kwantyzator, jaki będzie użyty z klatkami P. Klatki I i B różnią się od tej wartości odpowiednio o ip_factor i pb_factor. Najbardziej przydatny zakres to 20-40 (domyślnie: 26). Niższe wartości to lepsza dokładność, ale większe wartości bitrate. 0 oznacza kompresję bezstratną. Zauważ, że kwantyzacja w H.264 działa zupełnie inaczej niż w MPEG-1/2/4: Parametr kwantyzacji (QP) H.264 jest w skali logarytmicznej. Przelicznik ma w przybliżeniu wartość H264QP = 12 + 6*log2(MPEGQP). Na przykład, współczynnik QP=2 dla MPEG odpowiada wartości QP=18 dla H.264.
Korzysta z trybu dwu- lub trzyprzebiegowego. Zaleca się kodowanie zawsze w jednym z tych dwóch trybów, ponieważ bity są lepiej rozprowadzane i podnosi się jakość.
1
pierwszy przebieg
2
drugi przebieg (kodowania dwuprzebiegowego)
3
n-ty przebieg (drugi i trzeci przebieg kodowania trzyprzebiegowego)
A teraz jak to działa i jak z tego korzystać:
Pierwszy przebieg (pass=1) zbiera statystyki klipu i zapisuje je do pliku. Będziesz pewnie chciał wyłączyć niektóre opcje wymagające dużej mocy obliczeniowej, poza tymi używanymi domyślnie.
W trybie dwuprzebiegowym, drugie przejście (pass=2) czyta dane z pliku i opiera na nich decyzje dotyczące kontroli tempa.
W trybie trzyprzebiegowym, drugie przejście (pass=3, to nie błąd) robi dwie rzeczy na raz: Czyta dane i nadpisuje je. Możesz używać wszystkich opcji kodowania, poza tymi wymagającymi dużej mocy obliczeniowej.
Trzeci przebieg (pass=3) działa podobnie jak drugi, poza tym że korzysta ze statystyk zebranych podczas drugiego przebiegu. Możesz korzystać z wszystkich opcji kodowania, łącznie z tymi wymagającymi dużej mocy obliczeniowej.
Pierwszy przebieg może używać albo średniej wartości bitrate albo stałego kwantyzatora. Zalecane jest ABR, ponieważ nie wymaga zgadywania kwantyzatora. Kolejne przebiegi są w trybie ABR i musi zostać określona wartość bitrate.
INFORMACJA: Obsługa kodowania trzyprzebiegowego w x264 jest całkiem nowa w MEncoderze, zachęcamy do pomocy i przesyłania nam dobrych kombinacji parametrów x264, które byłyby jednocześnie szybki i zapewniały wysoką jakość.
Tryb przyspieszonego pierwszego przebiegu. Pierwszego przebieg kodowania dwu- lub więcej przebiegowego można przyspieszyć wyłączając opcje które mają nikły lub żaden wpływ na jakość końcowego przebiegu.
0
wyłączone (domyślne)
1
Zmniejsza subq, frameref i wyłącza niektóre tryby analizy podziału wewnątrz makrobloków.
2
Zmniejsza subq i frameref do 1, używa szukania ME typu diament i wyłącza wszystkie tryby analizy podziału.
Poziom 1 może dwukrotnie przyspieszyć pierwszy przebieg nie zmniejszając globalnego PSNR ostatniego przejścia w porównaniu z pierwszym przebiegiem pełnej jakości.
Poziom 2 może czterokrotnie przyspieszyć pierwszy przebieg zmieniając globalne PSNR ostatniego przejścia o +/- 0.05dB w porównaniu z pierwszym przebiegiem pełnej jakości.
Ustawia maksymalną przerwę między ramkami IDR (domyślnie: 250). Większe wartości oszczędzają bity, a tym samym poprawiają jakość, odbywa się to jednak kosztem precyzji przy przeszukiwaniu. W odróżnieniu od MPEG-1/2/4, H.264 nie jest narażone na wahania DCT przy dużych wartościach keyint.
Ustawia minimalną odległość między ramkami IDR (domyślnie: 25). Jeśli w obrębie tego przedziału pojawi sie zmiana sceny, nadal jest ona kodowana jako ramka I, ale nie zaczyna nowego GOPu. W H.264 ramki I niekoniecznie ograniczają zamknięty GOP, ponieważ ramka P może być przewidziana z więcej niż jednej poprzedzającej klatki (zobacz także opcję frameref). Dlatego też niekoniecznie da się przewijać do klatek I. Ramki IDR ograniczają odnoszenie się ramki P do jakiejkolwiek ramki poprzedzającej ramkę IDR.
Kontroluje agresywność wstawiania klatek I (domyślnie: 40). Małe wartości powodują, że kodek często musi wymuszać ramkę I, jeśli przekroczy wartość keyint. Poprawne wartości mogą odszukać lepsze miejsca dla ramki I, wyższe powodują marnowanie bitów. -1 wyłącza wykrywanie obcięć scen (scenecut), więc ramki I są wstawiane tylko raz po każdych innych klatkach keyint, nawet jeśli takie obcięcie zdarzy się wcześniej. Nie jest to zalecane i marnuje bitrate, jako że obcięcia scen (scenecut) są kodowane jako ramki P, które są tak duże jak ramki I, ale nie resetują "licznika keyint".
Liczba poprzednich ramek wykorzystanych do przewidywania klatek P lub B (domyślnie: 1). Parametr ten ma dość znaczny wpływ na anime, jednak przy materiałach z "żywymi" aktorami skuteczność znacznie spada powyżej około sześciu klatek odniesienia. Opcja nie ma żadnego wpływu na szybkość dekodowania, ale zwiększa zapotrzebowanie na pamięć w trakcie tego procesu. Niektóre dekodery potrafią obsłużyć tylko do 15 klatek odniesienia.
maksymalna liczba kolejnych klatek B pomiędzy ramkami I i P (domyślnie: 0)
(no)b_adapt
Automatycznie decyduje o wykorzystaniu klatek typu B i ich ewentualnej liczbie, ograniczonej dopuszczalnym maksimum określonym przez parametr powyżej (domyślnie: włączone). Jeżeli opcja ta jest wyłączona, użyta jest maksymalna liczba klatek B.
Kontroluje decycyzje podejmowane przez b_adapt. Wyższy współczynnik b_bias generuje większą liczbę klatek B (domyślnie: 0).
(no)b_pyramid
Pozwala na stosowanie ramek B jako odnośników do przewidywania innych ramek. Na przykład rozważmy 3 kolejne ramki B: I0 B1 B2 B3 P4. Bez tej opcji ramki B występują tak samo jak w MPEG-[124]. Zatem są kodowane w kolejności I0 P4 B1 B2 B3 i wszystkie klatki B są przewidywane z I0 i P4. Z tą opcją są kodowane w kolejności I0 P4 B2 B1 B3. B2 jest takie samo jak powyżej, ale B1 jest przewidywane z I0 i B2 a B3 jest przewidywane z B2 i P4. Wynikiem tego zwykle jest nieco lepsza kompresja praktycznie bez straty szybkości. Jednakże jest to opcja eksperymentalna: nie jest do końca dostrojona i nie zawsze może dać oczekiwane rezultaty. Wymaga bframes >= 2. Wada: zwiększa opóźnienie dekodowania do 2 ramek.
(no)deblock
Wykorzystuje filtr odblokowywujący (deblock) (domyślnie: włączony). Jako, że zabiera mało czasu procesora w porównaniu ze wzrostem jakości, jaki daje, nie jest zalecane wyłączanie go.
Parametr AlphaC0 dla filtru odblokowywującego (deblock) (domyślnie: 0). Opcja ta dostosowuje zakresy dla filtru in-loop deblocking H.264. Po pierwsze parametr ten określa maksymalną ilość zmian jaką filtr może nanieść na pojedynczy piksel. Po drugie opcja ta ma wpływ na próg filtrowanej różnicy występującej na krawędzi. Wartość dodatnia ogranicza blokujące szumy, ale rozmywa również detale.
Domyślne zachowanie filtru pozwala prawie zawsze osiągnąc optymalną jakość, więc najlepiej albo zostawić wszystkie parametry takie jakimi są albo dokonać tylko niewielkich zmian. Jednakże, jeżeli Twój materiał źródłowy zawiera już jakieś szumy lub nosi śladu efektu bloków, które chciałbyś usunąć, dobrym pomysłem będzie nieco większe zwiększenie wartości parametru.
Parametr Beta filtru odblokowywującego (deblock) (domyślnie: 0). Ma wpływ na próg detali. Bloki zawierające dużą liczbę detali nie będą filtrowane, ponieważ wygładzanie stosowane przez ten filtr będzie bardziej widoczne niż oryginalny efekt blokowy.
(no)cabac
Wykorzystuje CABAC (Context-Adaptive Binary Arithmetic Coding) (domyślnie: włączony). Nieco spowalnia kodowanie i dekodowanie, ale oszczędza około 10-15% bitów. Nie powinieneś go wyłączać, chyba że zależy Ci na szybkości dekodowania.
Minimalny kwantyzator, 10-30 to użyteczny zakres (domyślnie: 10).
maksymalny kwantyzator (domyślnie: 51)
maksymalna wartość o jaką kwantyzator może być zwiększony/zmniejszony pomiędzy klatkami (domyślnie: 2)
dozwolona wariancja dla średniej wartości bitrate (nieokreślona jednostka) (domyślnie: 1.0)
maksymalne lokalne bitrate, w kbit/sekundę (domyślnie: wyłączone)
okres uśredniania dla vbv_maxrate, w kbitach (domyślnie: żaden, musi być podany jeślo włączono vbv_maxrate)
początkowa zajętość bufora, jako ułamek vbv_bufsize (domyślnie: 0.9)
współczynnik kwantyzatora między ramkami I a P (domyślnie: 1.4)
współczynnik kwantyzatora między ramkami P a B (domyślnie: 1.3)
Kompresja kwantyzatora (domyślnie: 0.6). Niższa wartość sprawia, że bitrate jest bardziej stały, podczas gdy wyższa, sprawia, że parametr kwantyzacji jest bardziej stały.
Rozmycie w czasie szacowanej złożoności klatki, przed kompresją krzywej (domyślnie: 20). Mniejsze wartości pozwalają na większe zmiany kwantyzatora, a większe wymuszają jego łagodniejsze zmiany. cplx_blur zapewnia, że każda ramka I będzie miała jakość podobną do następujących po niej ramek P, że że naprzemienne ramki o wysokiej i niskiej złożoności (n.p. animacja z niewielkim fps) nie będą marnowały bitów na zmiany kwantyzatora.
Rozmycie w czasie parametru kwantyzacji, po kompresji krzywej (domyślnie: 0.5). Niższe wartości pozwalają na większe skoki wartości kwantyzatora, wyższe zmuszają go do delikatniejszych zmian.
Inna jakość dla poszczególnych części (zakończenie, napisy, ...) (ABR lub tryb dwuprzebiegowy). Każda część to <klatka-początkowa>,<klatka-końcowa>,<opcja> gdzie opcja to:
kwantyzator
mnożnik bitrate
INFORMACJA: Kwantyzator nie jest dokładnie wymuszany. Działa tylko w fazie planowania kontroli tempa i jest podatny na kompensację przepełnienia i qp_min/qp_max.
Wykrywa typ systemu przewidywania ruchu dla bezpośrednich makrobloków w klatkach typu B.
0
Żaden: bezpośrednie makrobloki nie są wykorzystywane.
1
Przestrzenny: wektory ruchu są ekstrapolowane z sąsiednich bloków.
2
Czasowy: wektory ruchu są interpolowane z następnych klatek P. (domyślny)
Typ przestrzenny i czasowy mają podobną prędkość działania i współczynnik PSNR, ale najczęściej ten drugi wygląda lepiej. direct_pred=0 to metoda i wolniejsza, i dająca gorszą jakość.
(no)weight_b
Używa ważonego przewidywania w ramkach B. Bez tej opcji dwukierunkowo przewidywane makrobloki dają jednakową wagę każdej ramce wzorcowej. Z tą opcją wagi są ustalane według pozycji ramki B względem ramek wzorcowych. Wymaga bframes > 1.
(no)i4x4
Używa dodatkowego typu makrobloku i4x4 (domyślnie: włączone). Bez tej opcji ramki P i B będą używać tylko i16x16 i typów inter wymienionych poniżej.
(no)i8x8
Używa dodatkowego typu makrobloku i8x8 (domyślnie: włączone). Ta opcja nie ma efektu jeśli nie jest włączone 8x8dct.
(no)b8x8mv
Wykorzystuje dodatkowe typy makrobloków b16x8, b8x16 i b8x8 (domyślnie: wyłączone). Bez tej opcji, klatki B będą używały tylko typów i16x16, i8x8, i4x4, b16x16, skip, direct. Więcej szczegółów znajdziesz w dokumentacji opcji 4x4mv.
(no)8x8mv
Używa dodatkowych typów makrobloków p16x8, p8x16, p8x8 (domyślnie: włączone). Bez tej opcji ramki P będą używały tylko typów i16x16, i8x8, i4x4, p16x16, skip. Ta opcja jest przeznaczona tylko do eksperymentowania. Nie jest zalecane wyłączanie 8x8mv w prawdziwym kodowaniu.
(no)4x4mv
Wykorzystuje dodatkowe typy makrobloków p8x4, p4x8 i p4x4 (domyślnie: wyłączone). Bez tej opcji, klatki P będą korzystały tylko z typów i16x16, i8x8, i4x4, p16x16, p16x8, p8x16, p8x8 i skip. Wymaga 8x8mv.
Pomysł polega na tym, aby odnaleźć typ i rozmiar, który najlepiej opisuje określony obszar obrazu. Na przykład, globalne przesuwanie jest lepiej reprezentowane przez bloki 16x16, podczas gdy małe poruszające się obiekty przez mniejsze segmenty.
Zaleca się używanie 4x4mv tylko z subq >= 3.
(no)8x8dct
Adaptatywne wybieranie transformaty przestrzeni: pozwala na wybieranie pomiędzy DCT 4x4 i 8x8. Zezwala też na typ makrobloku i8x8. Bez tej opcji jest używane tylko DCT 4x4.
Wybiera algorytm pełnopikselowego szacowania ruchu.
1
szukanie kwadratowe, rozmiar 1 (szybkie)
2
szukanie sześciokątne, rozmiar 2 (domyślne)
3
nierówne szukanie wielosześciokątne
4
szukanie wyczerpujące (bardzo wolne)
promień wyczerpującego lub wielosześciokątnego szukania ruchu (domyślnie: 16)
Dopasowuje jakość udoskonalenia subpel. Ten parametr kontroluje kompromis między jakością a szybkością biorący udział w procesie podejmowania decyzji dotyczących przewidywania ruchu. subq=5 może skompresować do 10% mocniej niż subq=1
1
Korzysta z przewidywania ruchu z prezycją fullpixel dla wszystkich typów kondydujących makrobloków. Potem wybiera najlepszy typ. Potem poprawia ruch tego typu co do prezycji quarterpixel. (najszybsze)
2
Podobnie jak 1, ale korzysta z wolniejszego poprawiania quarterpixel.
3
Korzysta z przewidywania ruchu z precyzją halfpixel dla wszystkich kandydujących typów makrobloków. Potem wybiera najlepszy typ. Potem poprawia ruch tego typu co do precyzji quarterpixel.
4
Korzysta z szybkiego przewidywania ruchu z precyzją quarterpixel dla wszystkich kandydujących typów makrobloków. Potem wybiera najlepszy typ. Potem kończy poprawianie quarterpixel dla tego typu.
5
Korzysta z najlepszej jakości przewidywania ruchu z precyzją quarterpixel dla wszystkich kandydujących typów makrobloków, przed wyborem najlepszego (domyślne).
6
Włącza optymalizację typów makrobloków dla ramek typu I i P celem zmniejszenia zakłóceń (najlepsze).
W powyższych parametrach, przez "wszystkich kandydatów" nie należy rozumieć wszystkich aktywnych typów: 4x4, 4x8, 8x4 są sprawdzane tylko, jeżeli 8x8 jest lepszy niż 16x16.
(no)chroma_me
Bierze pod uwagę informacje o barwie podczas szukania ruchu podpikseli (domyślnie: właczone). Wymaga subq>=5.
Używa innego kwantyzatora do barw w porównaniu do jasności. Sensowne wartości są w zakresie <-2-2> (domyślnie: 0).
Używa albo predefiniowanej macierzy kwantyzacji albo ładuje plik macierzy w formacie JM.
Używa predefiniowanej płaskiej macierzy (domyślne).
Używa predefiniowanej macierzy JVT.
<nazwapliku>
Używa dostarczonego zbioru macierzy w formacie JM.
INFORMACJA: Zbiory zakodowane przy użyciu CQM nie są aktualnie dekodowalne przed odtwarzacze oparte na FFmpeg.
Użytkownicy Windowsowego CMD.EXE mogą napotkać problemy przy przeglądaniu wiersza poleceń jeśli próbują użyć wszystkich list CQM. Powodem tego jest ograniczenie długości wiersza poleceń. W takim wypadku zalecane jest zapisanie list w zbiorze macierzy w formacie JM i załadowanie go jak powyżej.
Podana przez użytkownika macierz intra 4x4 jasności, przekazana jako 16 oddzielonych przecinkami wartości w zakresie 1-255.
Podana przez użytkownika macierz intra 4x4 barwy, przekazana jako 16 oddzielonych przecinkami wartości w zakresie 1-255.
Podana przez użytkownika macierz inter 4x4 jasności, przekazana jako 16 oddzielonych przecinkami wartości w zakresie 1-255.
Podana przez użytkownika macierz inter 4x4 barwy, przekazana jako 16 oddzielonych przecinkami wartości w zakresie 1-255.
Podana przez użytkownika macierz intra 8x8 jasności, przekazana jako 64 oddzielone przecinkami wartości w zakresie 1-255.
Podana przez użytkownika macierz inter 8x8 jasności, przekazana jako 64 oddzielone przecinkami wartości w zakresie 1-255.
Ustawia parametr level strumienia bitów, według definicji w aneksie A standardu H.264 (domyślnie: 40 - Level 4.0). Używane żeby przekazać dekoderowi jakie możliwości musi obsługiwać. Używaj tylko jeśli wiesz co to znaczy i musisz tego użyć.
Dzieli każdą klatkę na paski i koduje je równolegle (domyślnie: 1). Pozwala też na wielowątkowe dekodowanie jeśli dekoder to umożliwia (lavc nie). Lekko zmniejsza kompresję. Wymaga żeby libx264 była skompilowana z obsługą pthread; jeśli tak nie jest opcja ta wyświetli ostrzeżenie i włączy paski ale nie wielowątkowość.
Określa ilość informacji drukowanych na ekranie.
-1
żadne
0
Wyświetla tylko błędy.
1
ostrzeżenia
2
PSNR i inne statystyki analiz po skończonym kodowaniu (domyślne)
3
PSNR, QP, typ ramki, rozmiar i inne statystyki dla każdej klatki
(no)psnr
Drukuje statystyki stosunku sygnału do szumu.
INFORMACJA: Pola PSNR 'Y', 'U', 'V', i 'Avg' nie są matematycznie poprawne (są po prostu uśrednioną wartością PSNR branego z każdej klatki). Są trzymane tylko dla porównania z referencyjnym kodekiem JM. Dla wszystkich innych celów, korzystaj albo z "Global" PSNR, albo z poszczególnych wartości PSNR przypadających na klatkę drukowanych przez log=3.
(no)visualize
Włącza wizualizację x264 w trakcie kodowania. Jeśli x264 w Twoim systemie to obsługuje zostanie otwarte nowe okno w trakcie procesu kodowania, w którym x264 będzie się starał zaprezentować szkic tego, jak zakodował klatkę. Typ każdego bloku na wizualizowanym filmie będzie miał jeden z kolorów:
blok intra
blok inter
blok pominięty
żółty
blok B
Jest to możliwość eksperymentalna i podlegająca zmianom. W szczególności wymaga żeby x264 było skompilowane z włączoną wizualizacją. Zauważ, że w momencie pisania tego dokumentu x264 zatrzymuje po zakodowaniu i wizualizacji każdej klatki, czekając aż użytkownik naciśnie klawisz przed kodowaniem następnej klatki.

Muxer MPEG może generować 5 typów strumieni, każdy z nich z sensownymi domyślnymi parametrami które użytkownik może zmienić. Ogólnie, przy generowaniu zbiorów mpeg zalecane jest wyłączenie kodu przeskakiwania ramek MEncodera (zobacz także -noskip, -mc, jak również filtry obrazu harddup i softskip).

format strumienia (domyślnie: mpeg2)
Wielkość pakietu w bajtach, nie zmieniaj, jeśli nie jesteś pewien tego co robisz (domyślnie: 2048).
nominalne tempo muxowania w KBit/s używane w nagłówkach pakietów (domyślnie: 1800 kb/s) Będzie zaktualizowane, jeśli to konieczne, w przypadku "format=mpeg1" lub "mpeg2".
Ustawia, jeśli to możliwe, znaczniki czasu w każdej ramce.
(no)reorder
Włącza kod przestawiania ramek, który przechowuje ramki w kolejności dekodowania (a nie wyświetlania) (domyślnie: wyłączone). Używaj tylko, jeśli uważasz, że klatki w oryginalnym strumieniu były błędnie zapisane. Działa tylko z filmami MPEG-1/2.
początkowe pts video, w milisekundach (domyślnie: 200)
początkowe pts audio, w milisekundach (domyślnie: 200)
Początkowe opóźnienie obrazu w w milisekundach (domyślnie: 0), używaj, jeśli chcesz opóźnić obraz względem dźwięku.
Używane razem z init_delay powoduje że muxer opuszcza oczekiwany kawałek audio.
Ustawia wysokość i szerokość filmu gdy jest to MPEG-1/2.
Ustawia wysokość i szerokość trybu panoramicznego filmu gdy jest to MPEG-2.
Ustawia proporcje filmu MPEG-1/2.
Ustawia bitrate video w kbit/s dla filmów MPEG-1/2.
Ustawia ilość klatek na sekundę dla filmów MPEG-1/2. Ta opcja zostanie zignorowana jeśli będzie użyta razem z opcją telecine.
Włącza tryb miękkiego telecine: muxer oszukuje strumień obrazu tak, aby wyglądał jak kodowany przy 29.97 lub 30 fps; działa to tylko z filmami MPEG-2, kiedy wyjściowa ilość klatek na sekundę, po ewentualnej konwersji przez -ofps wynosi 24000/1001 lub 24. Wszystkie pozostałe wartości są niekompatybilne z tą opcją.

Wymusza format pliku na który należy muksować (domyślnie: autodetekcja według rozszerzenia).
MPEG-1 systems i MPEG-2 PS
Advanced Streaming Format
Audio Video Interleave file
Waveform Audio
Macromedia Flash
pliki video Macromedia Flash
RealAudio i RealVideo
format SUN AU
otwarty format NUT (experymentalny)
QuickTime
format MPEG-4
Sony Digital Video container

/usr/local/etc/mplayer/mplayer.conf
główny plik ustawień
~/.mplayer/config
ustawienia użytkownika
~/.mplayer/input.conf
ustawienia wejścia (pełną listę wyświetla '-input keylist')
~/.mplayer/gui.conf
plik konfiguracyjny GUI
~/.mplayer/gui.pl
lista odtwarzania GUI
~/.mplayer/font/
katalog czcionki (Musi znajdować się tutaj plik font.desc i plik z rozszerzeniem .RAW.)
~/.mplayer/DVDkeys/
Zkrakowane klucze CSS
napisów w następującej kolejności:
/ścieżka/do/film.sub
~/.mplayer/sub/film.sub
~/.mplayer/default.sub

PRZYKŁADY UŻYCIA MPLAYERA

mplayer dvd://1
mplayer dvd://1 -alang ja -slang en
mplayer dvd://1 -chapter 5-7
mplayer dvd://5-7
mplayer dvd://1 -dvdangle 2
mplayer dvd://1 -dvd-device /dev/dvd2
mplayer dvd://1 -dvd-device /ścieżka/do/katalogu/
mplayer dvd://1 -dumpstream -dumpfile title1.vob
mplayer http://mplayer.hq/przyklad.avi
mplayer rtsp://serwer.przyklad.com/nazwaStrumienia
mplayer test.avi -sub zródło.sub -dumpmpsub
mplayer /dev/zero -rawvideo on:pal:fps=xx -vc null -vo null -noframedrop -benchmark -sub źródło.sub -dumpmpsub
mplayer tv:// -tv driver=v4l:width=640:height=480:outfmt=i420 -vc rawi420 -vo xv
mplayer -vo zr -vf scale=352:288 plik.avi
mplayer -vo zr2 -vf scale=352:288,zrmjpeg plik.avi
mplayer -rawaudio on:format=0xff -af pan=6:.32:.39:.06:.17:-.17:.33:.32:.06:.39:-.17:.17:.33 adts_he-aac160_51.aac
Może będziesz chciał się trochę pobawić wartościami filtru pan (np. pomnożyć przez jakaś liczbę), aby zwiększyć głośność albo uniknąć trzasków.

PRZYKŁADY UŻYCIA MENCODERA

mencoder dvd://2 -chapter 10-15 -o tytul2.avi -oac copy -ovc lavc -lavcopts vcodec=mpeg4
mencoder dvd://2 -vf scale=640:480 -o tytul2.avi -oac copy -ovc lavc -lavcopts vcodec=mpeg4
mencoder dvd://2 -vf scale -zoom -xy 512 -o tytul2.avi -oac copy -ovc lavc -lavcopts vcodec=mpeg4
mencoder dvd://2 -o tytuł2.avi -oac copy -ovc lavc -lavcopts vcodec=mpeg4:mbd=1:vbitrate=1800
mencoder dvd://2 -o tytul2.avi -oac copy -ovc lavc -lavcopts vcodec=mjpeg:mbd=1:vbitrate=1800
mencoder "mf://*.jpg" -mf fps=25 -o wyjscie.avi -ovc lavc -lavcopts vcodec=mpeg4
mencoder -tv driver=v4l:width=640:height=480 tv:// -o tv.avi -ovc raw
rar p test-SVCD.rar | mencoder -ovc lavc -lavcopts vcodec=mpeg4:vbitrate=800 -ofps 24 -

BŁĘDY

Nie panikuj. Jeśli jakiś znajdziesz, zgłoś go nam, ale przedtem upewnij się, że przeczytałeś całą dokumentację. Uważaj też na uśmieszki. :) Wiele błędów jest skutkiem nieprawidłoych ustawień lub użycia złych parametrów. Sekcja zgłoszeń błędów w dokumentacji (DOCS/HTML/pl/bugreports.html) opisuje sposób tworzenia przydatnych zgłoszeń błędów.

MPlayer został stworzony przez Arpad'a Gereöffy. Lista niektórych z wielu uczestników znajduje się w zbiorze AUTHORS.

MPlayer (C) 2000-2023 Załoga MPlayera

Głównymi autorami tej strony są Gabucino, Jonas Jermann i Diego Biurrun. Obecnie opiekuje się nią Diego Biurrun. Proszę przesyłać wszelkie maile o niej na listę dyskusyjną MPlayer-DOCS, zaś maile odnośnie tłumaczenia na listę MPlayer-translations.

Strona przetłumaczona przez Wacława Schillera <torinthiel@wp.pl> i Macieja Pasztę <paszczi@go2.pl>. W tłumaczeniu wykorzystano fragmenty pracy Adriana Pawlika <imoteph@wp.pl> i Konrada Materki <kmaterka@wp.pl>

Tłumaczenie może zawierać liczne błędy, niektóre słowa mogły być przetłumaczone błędnie lub nie powinny być tłumaczone. Jeśli zauważysz jakiś błąd, prześlij informację o nim (i ewentualnie łatkę) do tłumaczy lub na listę dyskusyjną MPlayer-translations.

2005-05-15 Projekt MPlayer