vim - Vi rozbudowany, edytor tekstu dla programisty
vim [opcje] [plik ..]
vim [opcje] -
vim [opcje] -t znacznik
vim [opcje] -q [plik_błędu]
ex
view
gvim gview evim eview
rvim rview rgvim rgview
Vim jest edytorem tekstu kompatybilnym z Vi. Może
być używany do edycji wszelkiego rodzaju plików
tekstowych. Użyteczny zwłaszcza przy edycji
programów.
Posiada wiele usprawnień w porównaniu z Vi:
wielopoziomowe cofanie zmian, wiele okien i buforów,
podświetlanie składni, edycja linii poleceń,
uzupełnianie nazw plików, pomoc on-line, wizualna selekcja,
itd. Zobacz ":help vi_diff.txt" dla podsumowania
różnic pomiędzy Vimem i Vi.
W czasie korzystania z Vima można uzyskać
obszerną pomoc z systemu pomocy on-line dzięki poleceniu
":help". Zobacz rozdział POMOC ON-LINE poniżej.
Najczęściej Vim jest uruchamiany do edycji
pojedynczego pliku poleceniem
vim plik
Bardziej ogólnie Vim jest uruchamiany poprzez:
vim [opcje] [lista plików]
Jeśli brak listy plików edytor rozpocznie z pustym
buforem. W innym wypadku istnieje dokładnie jedna z czterech
możliwości by wybrać jeden lub więcej
plików do edycji.
- plik ..
- Lista nazw plików. Pierwsza nazwa będzie nazwą
bieżącego pliku, który zostanie wczytany do bufora.
Kursor zostanie umieszczony w pierwszym wierszu. Do kolejnych
plików można przejść dzięki poleceniu
":next". By otworzyć plik, którego nazwa zaczyna
się od myślnika należy listę plików
poprzedzić "--".
- -
- Plik do edycji jest wczytany ze standardowego wejścia. Polecenia
są odczytywane ze standardowego wyjścia
błędów, którym powinien być terminal
(tty).
- -t {znacznik}
- Plik do edycji i początkowa pozycja kursora zależy od
"znacznika", rodzaju etykiety goto. {znacznika} szuka się
w pliku tags, związany z nim plik staje się plikiem
bieżącym i wykonuje się powiązane polecenie.
Zazwyczaj używa się tego sposobu dla programów w C, w
których wypadku {znacznik} może być nazwą
funkcji. W efekcie plik zawierający określoną
funkcję staje się plikiem bieżącym a kursor
jest umieszczony na początku funkcji. Zobacz ":help
tag-commands".
- -q
[plik_błędów]
- Zacznij w trybie quickFix. Plik [plik_błędów] zostaje
zinterpretowany i pokaże się pierwszy błąd.
Jeśli brak opcji [plik_błędów] nazwa pliku
zostanie pobrana z opcji 'errorfile' (domyślnie
"AztecC.Err" dla Amigi, "errros.err" dla innych
systemów. Do kolejnych błędów można
przeskoczyć dzięki poleceniu ":cn". Zobacz
":help quickfix".
W zależności od wywołania Vim
zachowuje się inaczej (program może być cały
czas tym samym plikiem).
- vim
- "Normalny" sposób, wszystko jest domyślne.
- ex
- Zacznij w trybie Ex. Przejdź do trybu Normalnego poleceniem
":vi". Można także uruchomić poprzez
argument "-e".
- view
- Zacznij w trybie tylko do odczytu. W ten sposób będziesz
chroniony przed zapisywaniem pliku. Można także
uruchomić poprzez argument "-R".
- gvim gview
- Wersja GUI. Uruchamia nowe okno. Można także
uruchomić poprzez argument "-g".
- evim eview
- Wersja GUI w łatwym trybie. Uruchamia nowe okno. Można
także uruchomić poprzez argument "-y".
- rvim rview rgvim
rgview
- Podobnie jak powyżej, ale z ograniczeniami. Nie będzie
można uruchomić poleceń powłoki lub
zawiesić Vima. Można także uruchomić
poprzez argument "-Z".
Opcje można podać w dowolnej kolejności,
przed lub po nazwach plików. Opcje bez argumentów można
łączyć po pojedynczym myślniku.
- +[num]
- W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony w wierszu "num".
Jeśli brak "num" kursor zostanie umieszczony w ostatnim
wierszu.
- +/{wzór}
- W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony na pierwszym
wystąpieniu {wzór}. Zobacz ":help search-pattern"
by dowiedzieć się jakie są możliwe wzorce
wyszukiwania.
- +{polecenie}
- -c {polecenie}
- {polecenie} zostanie wykonane po tym jak wczyta się pierwszy plik.
{polecenie} jest interpretowane jako polecenie Ex. Jeśli {poleceni}
zawiera białe znaki musi być umieszczone w podwójnych
cudzysłowach (zależy to od używanej powłoki).
Przykład: vim "+set si" main.c
Uwaga: Można użyć do 10 poleceń "+"
lub "-c".
- -S {plik}
- {plik} zostanie zinterpretowany po wczytaniu pierwszego pliku. Jest
równoważne -c "source {plik}". {plik} nie
może zaczynać się '-'. Jeśli nie podano {plik}
zostanie użyty "Session.vim" (działa tylko wtedy
jeśli -S jest ostatnim argumentem).
- --cmd {polecenie}
- Podobne do "-c", ale polecenie jest wykonywane tuż przed
interpretacją jakiegokolwiek pliku vimrc. Można
użyć do 10 takich poleceń, niezależnie od
poleceń od "-c"
- -A
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem dla
języków arabskich (edycja od prawej do lewej i arabska mapa
klawiatury) ta opcja uruchamia Vima w trybie arabskim, np. ustawia
się opcja 'arabic'. W innym wypadku pojawi się komunikat
błędu i Vim zakończy działanie.
- -b
- Tryb binarny. Ustawi się kilka opcji, które
umożliwią edycję plików binarnych lub
wykonywalnych.
- -C
- Kompatybilny. Ustawia opcję 'compatible'. W ten sposób
Vim będzie zachowywał się jak Vi, nawet
jeśli istnieje plik .vimrc.
- -d
- Uruchom w trybie diff. Powinno się użyć dwóch,
trzech lub czterech nazwy plików jako argumentów. Vim
otworzy wszystkie te pliki i pokaże różnice
między nimi. Działa jak vimdiff(1).
- -d {urządzenie}
- Otwórz {urządzenie} by używać jako terminal.
Tylko na Amidze. Przykład: "-d con:20/30/600/150".
- -D
- Debugowanie. Przejdź do trybu debugowanie wykonując pierwsze
polecenie ze skryptu.
- -e
- Uruchom Vima w trybie Ex, działa tak samo jakby
wywołano program jako "ex".
- -E
- Uruchom Vima w ulepszonym trybie Ex, działa tak samo jakby
wywołano program jako "exim".
- -f
- Pierszy plan. Dla wersji GUI. Vim nie nie oddzieli się od
powłoki w jakiej został uruchomiony. Na Amidze Vim
nie jest uruchomiony ponownie by otworzyć nowe okno. Opcja powinna
być użyta kiedy Vim jest wywoływany przez
program, który ma zaczekać na koniec sesji (np. mail). Na
Amidze polecenia ":sh" i ":!" nie będą
działać.
- --nofork
- Pierwszy plan. Dla wersji GUI. Vim nie oddzieli się od
powłoki w jakiej został uruchomiony.
- -F
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem FKMAP dla edycji
tekstów od prawej do lewej i mapowania klawiatury Farsi, ta opcja
uruchomi Vima w trybie Farsi, np. zostawią ustawione opcje
'fkmap' i 'rightleft'. W innym wypadku pojawi się komunikat
błędu i Vim zakończy działanie.
- -g
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem dla GUI ta
opcja uruchomi GUI. W innym wypadku pojawi się komunikat
błędu i Vim zakończy działanie.
- -h
- Wyświetli krótką pomoc o argumentach linii
poleceń i opcjach. Potem Vim zakończy
działanie.
- -H
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem RIGHTLEFT
dla edycji od prawej do lewej oraz ma mapowanie klawiatury dla
hebrajskiego, ta opcja uruchomi Vima w trybie hebrajskim, np.
ustawi opcje 'hkmap' i 'rightleft'. W innym wypadku pojawi się
komunikat błędu i Vim zakończy
działanie.
- -i {viminfo}
- Kiedy Vim używa pliku viminfo ta opcja wskaże jakiego
pliku użyć zamiast domyślnego "~/.viminfo".
Można też ominąć użycie pliku .viminfo
przez podanie nazwy "NONE".
- -L
- To samo co -r.
- -l
- Tryb Lisp. Ustawia opcje 'lisp' i 'showmatch'.
- -m
- Zmiana pliku jest niemożliwa. Przestawia opcję 'write'.
Można zmieniać zawartość bufora, ale zapisanie
pliku nie jest możliwe.
- -M
- Opcje 'modifiable' i 'write' zostaną wyłączone, tak
więc zmiany w pliku oraz ich zapisanie nie są
możliwe. Wartość tych opcji można
zmienić.
- -N
- Tryb niekompatybilny. Przestawia opcję 'compatible'. Dzięki
temu Vim będzie zachowywał się odrobinę
lepiej, ale mniej zgodnie z Vi nawet jeśli nie istnieje plik
.vimrc.
- -n
- Nie powstanie plik wymiany. Odzyskanie pliku po wypadku nie będzie
możliwe. Wygodne jeśli instnieje potrzeba edycji na bardzo
wolnym medium (np. dyskietce). Ten cel można
osiągnąć także przez ":set uc=0".
Można odwrócić przez ":set uc=200".
- -nb
- Uruchom jako serwer edytora dla NetBeans. Zobacz dokumentację by
dowiedzieć się więcej.
- -o[N]
- Otwórz N okien w stosie. Kiedy brak N, otwórz jedno okno dla
każdego pliku.
- -O[N]
- Otwórz N okien obok siebie. Kiedy brak N, otwórz jedno okno
dla każdego pliku.
- -p[N]
- Otwórz N kart. Kiedy brak N, otwórz jedną
kartę dla każdego pliku.
- -R
- Tryb tylko do odczytu. Zostanie ustawiona opcja 'readonly'. Cały
czas można zmieniać bufor, ale będzie istniała
blokada by chronić przed przypadkowym zapisaniem pliku.
Jeśli chcesz zapisać plik dodaj wykrzyknik do polecenia Ex,
np. ":w!". Opcja -R implikuje opcję -n (zobacz
poniżej). Opcja 'readonly' może zostać przestawiona
poprzez ":set noro". Zobacz ":help 'readonly'".
- -r
- Wypisz listę plików wymiany razem z informacjami o
nich.
- -r {plik}
- Tryb odzyskiwania danych. Plik wymiany zostanie wykorzystany do odzyskania
gwałtownie przerwanej sesji. Plik wymiany to plik z taką
samą nazwą co plik oryginalny z dodanym ".swp".
Zobacz ":help recovery".
- -s
- Tryb cichy. Rozpoczęty tylko kiedy uruchomiony jako "Ex"
lub opcja "-e" została podana przed opcją
"-s".
- -s {skrypt}
- Zostanie wczytany plik {skrypt}. Znaki w pliku zostaną
zinterpretowane jakby były wpisywane. To samo można
osiągnąć poprzez polecenie ":source!
{skrypt}". Jeśli osiągnięto koniec pliku zanim
edytor zakończył działanie, dalsze znaki odczytywane
są z klawiatury.
- -T {terminal}
- Przekazuje Vimowi nazwę terminalu jakiego używasz.
Wymagane tylko wtedy jeśli nie działa automatycznie.
Powinien być to terminal znany Vimowi (builtin) lub
zdefiniowany w plikach termcap lub terminfo.
- -u {vimrc}
- Użyj poleceń z pliku {vimrc} w czasie uruchamiania.
Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania zostaną
pominięte. Używaj do edytowania plików specjalnych.
Można pominąć także wszystkie możliwe
pliki uruchamiania poprzez podanie nazwy "NONE". Zobacz
":help initialization" by poznać więcej
szczegółów.
- -U {gvimrc}
- Użyj poleceń z pliku {gvimrc} w czasie uruchamiania GUI.
Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania GUI zostaną
pominięte. Można pominąć także
wszystkie możliwe pliki uruchamiania GUI poprzez podanie nazwy
"NONE". Zobacz ":help gui-init" by poznać
więcej szczegółów.
- -V[N]
- Tryb gadatliwy. Wypisz wiadomości o tym jaki pliki są
wczytywane i o informacjach pobieranych i dodawanych do pliku viminfo.
Opcjonalny argument N jest wartością 'verbose'.
Domyślnie 10.
- -v
- Uruchom Vima w trybie Vi, tak jakby program był nazwany
"vi". Ma znaczenie tylko wtedy jeśli program nazwany jest
"ex".
- -w {plik}
- Wszystkie wciśnięcia klawiszy, aż do
zakończenia działania programu, są zapisywane w
{plik} . Użyteczne jeśli chce się stworzyć
skrypt do użycia z "vim -s" lub ":source!".
Jeśli {plik} istnieje, znaki są dopisywane.
- -W {plik}
- Podobnie do -w, ale istniejący plik jest nadpisywany.
- -x
- Użyj szyfrowania podczas zapisywania plików. Zostaniesz
poproszony o podanie klucza.
- -X
- Nie łącz z serwerem X. Skraca czas uruchamiania w terminalu,
ale tytuł okna i schowek nie będą
wykorzystywane.
- -y
- Uruchom Vima w łatwym trybie, tak jakby program
został wywołany "evim" lub "eview".
Vim będzie zachowywał się bardziej jak edytor
kliknij-i-wpisz.
- -Z
- Tryb ograniczony. Zachowuje się jakby nazwa programu
zaczynała się od "r".
- --
- Oznacza koniec opcji. Argumenty po tej opcji będą traktowane
jak nazwy plików. Używa się do otwierania
plików, których nazwy zaczynają się od
'-'.
- --echo-wid
- Wyłącznie GTK GUI: wypisz ID okna na standardowe
wyjście.
- --help
- Wyświetl informację o pomocy i zakończy, to samo
co"-h".
- --literal
- Potraktuj nazwy plików dosłownie i nie rozwiązuj
kwantyfikatorów. Nie ma znaczenia na Uniksach gdzie powłoka
rozwiązuje kwantyfikatory.
- --noplugin
- Pomiń ładowanie wtyczek. Implikowane przy -u NONE.
- --remote
- Połącz się z serwerem Vima i edytuj w nim
resztę plików podanych jako argumenty. Jeśli nie
znaleziono serwera zostanie zgłoszony błąd a pliki
zostaną otwarte w bieżącym Vimie.
- --remote-expr {wyrażenie}
- Połącz z serwerem Vima, rozwiąż w nim
{wyrażenie} i wypisz rozwiązanie na standardowe
wyjście.
- --remote-send {klawisze}
- Połącz z serwerem Vima i wyślij do niego
{klawisze}.
- --remote-silent
- Tak samo jak -remote, ale bez ostrzeżenia kiedy nie znaleziono
serwera.
- --remote-wait
- Tak samo jak -remote, ale Vim nie zakończy dopóki pliki
pozostaną otwarte.
- --remote-wait-silent
- Tak samo jak --remote-wait, ale bez ostrzeżenie kiedy nie
znaleziono serwera.
- --serverlist
- Wypisz nazwy wszystkich serwerów Vima jakie można
znaleźć.
- --servername
{nazwa}
- Użyj {nazwa} jako nazwy serwera. Wykorzystane dla
bieżącego Vima o ile nie połączone z
argumentem --remote, wtedy jest to nazwa serwera do
połączenia.
- --socketid
{id}
- Wyłącznie GTK GUI: Użyj mechanizmu GtkPlug by
uruchomić gvima w innym oknie.
- --version
- Wypisz informację o wersji i zakończ.
By rozpocząć wpisz ":help" w Vimie
Wpisz ":help temat" by uzyskać pomoc na określony
temat. Przykład: ":help ZZ" by uzyskać pomoc na
temat polecenia "ZZ". Użyj <Tab> i CTRL-D aby
uzupełnić tematy (":help cmdline-completion"). W
plikach pomocy istnieją znaczniki by ułatwić skakanie z
jednego miejsca do innego (rodzaj linków hipertekstowych, zobacz
":help"). Można w ten sposób zobaczyć
całą dokumentację, np. ":help
syntax.txt".
- /usr/share/vim/vim90/doc/*.txt
- Dokumentacja Vima Użyj ":help doc-file-list" aby
uzyskać pełną listę.
- /usr/share/vim/vim90/doc/tags
- Plik znaczników służy do znajdowania informacji w
plikach dokumentacji.
- /usr/share/vim/vim90/syntax/syntax.vim
- Globalne uruchamianie podświetlania składni.
- /usr/share/vim/vim90/syntax/*.vim
- Pliki składni dla różnych języków.
- /usr/share/vim/vimrc
- Globalny plik uruchamiania Vima
- ~/.vimrc
- Osobiste parametry uruchamiania Vima
- /usr/share/vim/gvimrc
- Globalne uruchamianie gvima.
- ~/.gvimrc
- Osobiste parametry uruchamiania gvima.
- /usr/share/vim/vim90/optwin.vim
- Skrypt używany w poleceniu ":options", dobry
sposób do przeglądania i ustawiania opcji.
- /usr/share/vim/vim90/menu.vim
- Globalne uruchamianie menu gvima.
- /usr/share/vim/vim90/bugreport.vim
- Skrypt służący do tworzenia raportów o
błędach. Zobacz ":help bugs".
- /usr/share/vim/vim90/filetype.vim
- Skrypt do wykrywania typu pliku według jego nazwy. Zobacz
":help 'filetype'".
- /usr/share/vim/vim90/scripts.vim
- Skrypt do wykrywania typu pliku według jego zawartości.
Zobacz ":help 'filetype'".
- /usr/share/vim/vim90/print/*.ps
- Pliku używane do drukowania PostScriptu.
Najświeższe wiadomości na stronie
Vima:
<URL:http://www.vim.org/>
Vim został napisany przez Brama Moolenaara z
dużą pomocą innych osób. Zobacz ":help
credits" w Vimie.
Vim bazuje na Steviem, nad którym pracowali: Tim Thompson, Tony
Andrews i G.R. (Fred) Walter. Mało już zostało z
oryginalnego kodu.
Prawdopodobne. Zobacz ":help todo" by poznać
listę znanych problemów.
Pamiętaj że pewna ilość
problemów, które mogą być uznawane przez
niektórych ludzi za błędy są w
rzeczywistości spowodowane wiernością w odtwarzaniu
zachowania Vi. Jeśli sądzisz, że inne rzeczy są
błędami "ponieważ Vi robi to inaczej",
powinieneś przyjrzeć się bliżej plikowi
vi_diff.txt (lub wpisać ":help vi_diff.txt" w Vimie).
Sprawdź także opis opcji 'compatible' i 'cpoptions'.